ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ́ ΛΟΥΚΑ

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω.....»

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν καλή διάθεση καί εἶναι καλοπροαίρετοι.

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ὅπως αὐτή μας περιγράφεται ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, ὁ πλούσιος νέος πού πλησίασε τό Χριστό δέν ἦταν ἄνθρωπος κακῶν διαθέσεων. Ἦταν καλοπροαίρετος καί αὐστηρός τηρητής τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου καί μάλιστα εἶχε καί ἀνησυχίες γιά τήν σωτηρία του. 

Εἶχε μεγάλα πνευματικά ἐνδιαφέροντα καί μεταφυσικές ἀναζητήσεις.

Ἀντικρύζοντας τόν Κύριο τόν πλησίασε και, θέλοντας ἴσως νά κερδίσει τήν εὔνοιά Του, μέ ἰσχυρό ἐνδιαφέρον τόν ρώτησε, Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί πρέπει νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή; Καί ὁ Κύριος του ἁπαντά, γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό ἀφοῦ μέ θεωρεῖς ἕναν ἁπλό ἄνθρωπο, ἀπόλυτα ἀγαθός εἶναι μόνο ὁ Θεός. Καί τόν παραπέμπει στίς ἐντολές, (νά μή κλέψεις, νά μή φονεύσεις, νά μή μοιχεύσεις, νά μήν ψευδομαρτυρήσεις, νά τιμᾶς τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου). Ἡ ἀπάντηση αὐτή πού ἔλαβε ὁ πλούσιος νέος δέν φάνηκε νά τοῦ ἀρκεῖ, γιατί ὄντως ἦταν ἕνας νέος ἄνθρωπος πού ἐφάρμοζε πιστά το νόμο. Ὅπως φαίνεται ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πού εἶχε καταφέρει νά νικήσει τά σαρκικά πάθη, παρ' ὅτι νέος, καί ἦταν πνευματικά εὐαίσθητος. Γι’ αὐτό στήν συνέχεια ρωτᾶ «τί ἔτι ὑστερῶ;». Ἔλαβε ὅμως μιά ἀπάντηση καθόλου βολική γιά ἐκεῖνον, μιᾶς καί ἦταν πολύ πλούσιος, διότι ὁ Κύριος θά τοῦ πεῖ νά μοιράσει τήν περιουσία του στούς φτωχούς, κερδίζοντας ἔτσι μιά θέση στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Πολλές φορές ὁ ἄνθρωπος, παρ’ ὅτι τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά γίνει καί δέσμιος των ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τό ἐγώ τοῦ ἀνθρώπου ἐπινοεῖ πολλές φορές ἁμαρτωλές καταστάσεις οἱ ὁποῖες τίς περισσότερες φορές ἑστιάζονται στήν προσπάθειά του νά νικήσει τόν φόβο τοῦ θανάτου, καί νά σταθεροποιήσει τήν ζωή του μέ τήν βοήθεια ὑλικῶν ἀγαθῶν.

Ὁ πλούσιος νέος της εὐαγγελικῆς περικοπῆς, φαίνεται πώς εἶχε νικήσει τόν ἔρωτα τῶν σωμάτων, ἀλλά εἶχε νικηθεῖ ἀπό τόν ἔρωτα τοῦ πλούτου. Καί ὅπως ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος, γνωρίζω πολλούς νηστευτές, προσευχόμενους, στενάζοντες, πού δείχνουν ὅλη τήν ἀδάπανη εὐλάβεια, ἐνῶ δέν προτίθενται νά δώσουν ἐλεημοσύνη οὔτε ἕναν ὀβολό. «Τί τό ὄφελος τούτοις τῆς λοιπῆς ἀρετῆς;». Δηλαδή ποιό εἶναι σ’ αὐτούς τό ὄφελος ἀπό τήν ὑπόλοιπη ἀρετή; Κανένα ὄφελος δέν ἔχουμε ἐάν κυριαρχεῖ ἕνα πάθος καί μάλιστα θανάσιμο ἐπάνω μας ἀπό τήν ὑπόλοιπη ἀρετή μας. 

Ὁ πλούσιος νέος της εὐαγγελικῆς περικοπῆς, εἶχε πίστη, ζωή καθαρή, εἶχε ἀναζητήσεις, δέν εἶχε ὅμως αὐτογνωσία καί διάθεση θυσιαστικής ὑπακοῆς. Ἐπιθυμοῦσε τήν ἄλλη ζωή, ἀλλά ἦταν κυριευμένος ἀπό τό φοβερό πάθος τῆς φιλαργυρίας. Καί ἐνῶ στήν ἀρχή φάνηκε πρόθυμος νά ἀκούσει τίς ὁδηγίες τοῦ Κυρίου καί νά τίς ἐφαρμόσει, στή συνέχεια ὅταν τοῦ τέθηκε τό δίλημμα, ἤ ὁ Χριστός ἤ ὁ χρυσός, ἐκεῖνος προτίμησε τά πλούτη του καί ἀρνήθηκε τήν αἰώνια βασιλεία.

Δέν ἀρκεῖ λοιπόν μόνο νά πιστεύουμε, νά ἔχουμε πνευματικά

ἐνδιαφέροντα καί νά ἔχουμε τηρήσει κάποιες ἀπό τίς βασικές ἐντολές. Πρέπει

νά ἔχουμε διάθεση ὑπακοῆς καί θυσίας γιά νά ἀποφύγουμε ἔτσι τό ὅποιο

πάθος μας, πού θά μᾶς στερήσει τή σωτηρία μας.

Ὁ καλός καί ἀγαθός ἄνθρωπος τῆς περικοπῆς, ὁ καταξιωμένος

κοινωνικά καί θρησκευτικά, αὐτός πού πίστευε ὅτι ἐφάρμοζε πιστά τίς

ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν τόλμησε τελικά νά κάνει τή μεγάλη του ὑπέρβαση στό

χῶρο τῆς ἀγάπης καί ἀπῆλθε λυπούμενος, διότι ἦταν πλούσιος σφόδρα.

Ὑπάρχει διαφορά τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου πρός τή θρησκευτική καί ἠθική

καταξίωση, μέ αὐτή πρός τήν τελειότητα. Ἡ τελειότητα εἶναι αἴσθηση

ἐλευθερίας, ὅπως καί ἡ σχέση μας μέ τό Θεό πρέπει νά εἶναι ἀγάπη καί

αἴσθηση. Τόν Θεό μας, τόν αἰσθανόμαστε μέσα ἀπό τήν ἐλευθερία κάθε

πάθους καί τήν ἀγάπη γιά τόν κόσμο. Γιά τήν πραγμάτωση τῆς πνευματικῆς

μας τελείωσης, ἀναγκαία εἶναι ἡ σύνδεση πίστεως καί ἀγάπης.

Καί στήν εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος, ὅταν εἶδε τόν πλούσιο νέο νά

φεύγει λυπημένος, εἶπε πώς εἶναι δύσκολο νά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ

οἱ ἔχοντες τά χρήματα, οἱ πλούσιοι, ἀλλά ἐπεσήμανε πώς εἶναι δύσκολο ἀλλά

ὄχι ὅμως καί ἀκατόρθωτο. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ κάνει δυνατά ὄχι μόνο τα

δύσκολα ἀλλά καί τά ἀδύνατα. Μόνο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ ὁ

πλούσιος ἄνθρωπος νά ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπό τήν προσκόλλησή του στά

πλούτη. Ἔτσι ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, σέ ὅποιο πάθος καί ἐάν ἔχουμε κάποια

ἀδυναμία, πρέπει νά κατανοήσουμε πώς μόνο μέ τή χάρη καί τήν εὐσπλαχνία

τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά τό ξεπεράσουμε. Νά μπορέσουμε νά κάνουμε τήν

ὑπέρβαση ἀγάπης πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι μέ τή χάρη Του καί τήν

εὐσπλαχνία Του νά καταστοῦμε ἱκανοί της ἐπουράνίας Του Βασιλείας.

Ἀμήν.

π. Ἰωάννης Λεοντάρης

ΠΗΓΗ