ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

17 Νοεμβρίου 2019

(Γαλ.στ΄11-18)

«ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.στ΄.15).

Στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιδιαστέλλει τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν περιτομὴ καὶ κὰτ ἐπέκταση μὲ τὴν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γὶ αὐτὸ καὶ λέει κατηγορηματικὰ «ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.6.15).Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχε προκύψει ἕνα σοβαρὸ ἐρώτημα, ἐὰν δηλαδὴ οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ περιτέμνονται ἢ ὄχι. Μὲ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα αὐτό, σὲ ὅλη τὴν ἐπιστολὴ διαπραγματεύεται τὸ ἐρώτημα ἐὰν καὶ κατὰ πόσον οἱ χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει μία ρηξικέλευθη διαπίστωση: “ὅσοι ἀνάμεσά σας θέλουν νὰ διακριθοῦν κατὰ τὴν σάρκα, αὐτοὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ περιτέμνεστε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ διώκονται γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστού”. Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ ἀξίωση γιὰ τὴν ἐπακριβῆ τήρηση τῶν νόμων δὲν πηγάζει ἀπὸ εὐσέβεια, ἀλλὰ ἀπὸ ἰδιοτέλεια καὶ κενοδοξία, κινούμενη ἀπὸ σαρκικά, δηλαδὴ κοσμικά, ἐλατήρια καὶ ἑπομένως προσκρούει στὸ Εὐαγγέλιο. Γιατί, ὁ Χριστὸς ἔφερε τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου, προβάλλοντας ὄχι τὴν ἐξ ἔργων δικαίωση ἀλλὰ τὴν ἐξ ἀγάπης κινούμενη ἀγαθοεργία.

Ὅσοι ἑπομένως ἐμμένουν στὴν ἀναγκαιότητα τῆς τήρησης τῶν παλαιῶν τύπων καὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου, στὴν οὐσία δὲν ἔχουν βεβαῖα πίστη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Ἀπόδειξη τῆς πνευματικῆς σύγχισης ποὺ τοὺς διακρίνει εἶναι κατὰ τὸν ἀπόστολο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἐφαρμόζουν τὸν νόμο, ἀλλὰ θέλουν νὰ τὸν ἐπιβάλλουν στοὺς ἄλλους γιὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὴν ἐξωτερική τους εὐσέβεια. Πράγματι, κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν τηρεῖ γιὰ παράδειγμα τὸ Σάββατο, οὔτε προσφέρει θυσίες ἢ τὸ δέκατο τῶν ἀγαθῶν του στὸν ναό, ἢ ἀπέχει ἀπὸ τὸ χοιρινὸ κρέας σὰν βρώμικο. Ἐὰν ὅμως προβάλλει τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, τότε πρέπει νὰ τὶς τηρεῖ ὅλες, γιατί ὁ νόμος λέει ὅτι καὶ μία ἐντολὴ νὰ μὴν τηρήσει τότε εἶναι ἔνοχος ἀπέναντι στὸν νόμο.

Ἡ σκιὰ καὶ οἱ τύποι ὅμως ἔχουν παρέλθει, ἔχει ἔλθει ἡ ἀλήθεια, ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος τελειοποίησε τὸν νόμο καὶ κατήργησε τοὺς τύπους, στὴν ἀγωνία γιὰ τὴν ἀναζήτηση τῆς δικαιοσύνης ἡ ὁποία κυριαρχεῖ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀντιπροβάλλει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φιλανθρωπία, ἡ ὁποία εἶναι τὸ κύριο γνώρισμα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γὶ αὐτὸ καὶ ἔδωσε στοὺς μαθητές του καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς μία καινούρια ἐντολή: «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμὶν ἴνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἴνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτω γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰω.13.34–35).

Ἐὰν γιὰ τὸν Ἀδὰμ ἡ τήρηση τῆς μίας καὶ μόνης ἐντολῆς προϋπέθετε σεβασμὸ πρὸς τὸν Θεό, ἡ ἐξορία ἀπὸ τὸν παράδεισο δὲν ὀφείλονταν στὴν ποιότητα τοῦ καρποῦ ποὺ ἔφαγε, ἀλλὰ στὴν ἀνυπακοή, στὴν ἀθέτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ζητούμενο δὲν ἦταν αὐτοὶ καθαυτοὶ οἱ νόμοι, ἀλλὰ ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, δίνει μία διαφορετικὴ προοπτική: ἀνακαινίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κτίση διὰ τῆς ἀναστάσεώς του, καὶ καλεῖ ὅλους μας, ὡς πιστὰ καὶ σεσωσμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον• γιατί «ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται»(Μάτθ. 22.40).

Ἂς ἔχουμε ἑπομένως ὅλα αὐτὰ στὸ νοῦ μας, καὶ ἂς μὴ προσπαθοῦμε νὰ ἐπιβάλλουμε στὸν ἑαυτό μας οὔτε στοὺς ἀδελφούς μας νόμους καὶ τύπους καὶ συμπεριφορὲς οἱ ὁποῖες ἀποβλέπουν στὸ ἐξωτερικὸ σχῆμα ἢ στὴν τήρηση μίας ὁμοιόμορφης, καθὼς πρέπει εἰκόνας, ἢ στὴν τυπικὴ καλλιέργεια μίας κενῆς κατὰ τὰ ἄλλα εὐσέβειας. Ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀναστάσεώς του ἀνακαίνισε τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο, τότε καύχημά μας, ὅπως μᾶς λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δὲν εἶναι ὁ νόμος ἀλλὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου καὶ ἐντολὴ καινούρια ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ ἀγάπη στὰ πρότυπα τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴν ὀφείλουμε νὰ ἐπιδιώκουμε, αὐτὴν νὰ καλλιεργοῦμε, τὴν ἀγάπη ποὺ δὲν διακρίνει τὸν εὐσεβῆ ἀπὸ τὴν πόρνη, τὸν ληστὴ ἢ τὸν τελώνη, τοὺς ὁποίους ὄχι μόνο ἀγάπησε ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ μὲ μεγάλη εὐκολία ἀνταποκρίθηκε στὴν ἁπλότητα τῆς πίστεώς τους καὶ τοὺς παρέσχε τὴν συγγνώμη καὶ τὴν χάρη τῆς ἀπολυτρώσεως. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ