«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Κυριακή προ των Χριστουγέννων (Ματθ. α’, 1-25)

                   Μια εβδομάδα μας χωρίζει αγαπητοί μου αδελφοί από την μεγάλη και σωτήριο εορτή της Γεννήσεως του Χριστού και η Αγία μας Εκκλησία από σήμερα μας εισάγει στο πνεύμα και το νόημα της εορτής και με την υμνολογία που προηγήθηκε στην ακολουθία του Όρθρου, αλλά κυρίως με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Πρόκειται για την αρχή του πρώτου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, όπου ο Ευαγγελιστής μας παρουσιάζει το γενεαλογικό δέντρο του Κυρίου μας, αλλά αναφέρεται και στο γεγονός της Γεννήσεώς Του.

                   Όλα αυτά τα ονόματα που ακούσαμε να αναφέρονται στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι οι κατά άνθρωπον πρόγονοι του Κυρίου μας και απαριθμώνται ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό το γεγονός πως ο Κύριός μας προσέλαβε όντως την ανθρώπινη φύση και γεννήθηκε ως τέλειος άνθρωπος. Η Εκκλησία μας θέλει να διαλύσει οποιαδήποτε αμφιβολία μπορεί να υπάρχει σχετικά με το γεγονός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, αποδεικνύοντας μέσα από το γενεαλογικό Του δέντρο την κατά άνθρωπον συνάφεια του Χριστού με τους προγόνους Του.

                   Στην ιστορία της Εκκλησίας μας υπήρξαν πολλές αιρέσεις, οι οποίες αμφισβήτησαν την ουσιαστική σάρκωση του Υιού του Θεού. Μη μπορώντας κάποιοι να εξηγήσουν με την λογική αυτό το συγκλονιστικό πράγματι γεγονός της σαρκώσεως του Χριστού, έδωσαν τις δικές τους λογικοφανείς ερμηνείες αρνούμενοι το γεγονός ότι ο Χριστός έλαβε στο σύνολό της την ανθρώπινη φύση, χωρίς βέβαια την αμαρτία η οποία ούτως η άλλως δεν αποτελεί στοιχείο της αλλά ξένο σώμα, που προσέβαλλε τον άνθρωπο και την φύση του μετά την πτώση των πρωτοπλάστων.

                   Η ανάγκη βέβαια αυτή που αισθάνεται η Εκκλησία μας ενώπιον της εορτής των Χριστουγέννων, να μας αποδείξει την τελεία ενανθρώπιση του Κυρίου μας δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε άνευ λόγου, αφού από αυτή την αλήθεια εξαρτάται όλο το γεγονός της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Αν έστω και μία στιγμή αρνηθούμε ότι ο Κύριος έγινε τέλειος άνθρωπος, τότε αυτομάτως αρνούμαστε και την εν Χριστώ σωτηρία αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί από μόνος του αλλά σώζεται εν Χριστώ. Και σώζεται εν Χριστώ μέσω της σαρκώσεως του Κυρίου ,γεγονός που αναγέννησε και αγίασε την ανθρώπινη φύση.

                   Παράλληλα όμως με αυτό το γεγονός το οποίο γίνεται σήμερα ξεκάθαρο, η Ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής προ των Χριστουγέννων μας διευκρινίζει και ένα άλλο σημείο.  Πολλοί έχουν δώσει διάφορες ερμηνείες σχετικά με τον λόγο που ήρθε ο χριστός στον κόσμο. Κάποιοι τον δέχθηκαν ως έναν φιλόσοφο. Κάποιοι άλλοι ως απλό διδάσκαλο. Κάποιοι κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο Χριστός ήρθε απλώς ως επαναστάτης και κάποιοι άλλοι ερμήνευσαν την παρουσία του Χριστού μέσα από την ανάγκη να έχουν οι άνθρωποι έναν ηθικοπλαστικό κώδικα. Την αλήθεια όμως για την ενανθρώπιση του Κυρίου μας την δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν Αυτού από των αμαρτιών αυτών». Αυτή την απάντηση έδωσε ο Άγγελος στον Ιωσήφ όταν αυτός προβληματίστηκε, βλέποντας έγκυο την Μαρία την οποία ποτέ του δεν ακούμπησε σαρκικά. Μη φοβηθείς, του λέει ο Άγγελος, να παραλάβεις την γυναίκα σου διότι το παιδί είναι εκ πνεύματος Αγίου. Και εξηγώντας στον Ιωσήφ την αποστολή του Κυρίου στον κόσμο, του αποκαλύπτει πως έρχεται για να σώσει τον λαό Του από τις αμαρτίες του.  Να λοιπόν τι έρχεται να κάνει ο Χριστός στη γη. Να μας λυτρώσει από τις αμαρτίες μας. Αυτό είναι το μεγάλο δώρο που μας κάνει ο Κύριος με την σάρκωσή Του. Αυτό είναι το σπουδαίο γεγονός που κανείς άλλος δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα. Η λύτρωση και η απελευθέρωση από τα ψυχοφθόρα δεσμά της αμαρτίας.

                   Η Γέννηση του Χριστού, αδελφοί μου, μας προσφέρει την μεγάλη δυνατότητα να αναλογιζόμαστε τα λάθη μας, να μετανοούμε και ζητώντας την συγγνώμη του Θεού να αναγεννιόμαστε πνευματικά, καταργώντας τα δεσμά της αμαρτίας. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος και επαναφέρει τον Αδάμ στον Παράδεισο. Διορθώνει την παρακοή των πρωτοπλάστων με την δική του υπακοή στο θέλημα του Πατρός Του και έρχεται ως μοναδικός και πραγματικός Σωτήρας που μας σώζει από την αμαρτία, την αιτία όλων των κακών και των συμφορών της ζωής μας. Βέβαια για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει να δεχθούμε τον Χριστό ως σωτήρα. Πρέπει να πιστέψουμε στην παρουσία Του και να τον εμπιστευθούμε κάνοντας υπακοή στο Θείο Του θέλημα. Αυτό προϋποθέτει αγαθή προαίρεση και άνοιγμα της καρδιάς μας για να γεννηθεί μέσα της ο Χριστός. Αν μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν το καταφέραμε τα φετινά Χριστούγεννα προσφέρονται για να κάνουμε την αρχή, που μπορεί να καθυστέρησε να γίνει αλλά που η αγάπη του Θεού έστω και τώρα την περιμένει. Ο κόσμος και φέτος θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα επιδερμικά. Χωρίς βάθος και ουσία. Εμείς, ως μέλη της Εκκλησίας, ας εμβαθύνουμε στο νόημα και το περιεχόμενο της εορτής ώστε κοιτώντας την Φάτνη να μην βλέπουμε απλώς ένα βρέφος, αλλά να αναγνωρίζουμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας που έρχεται για να μας βάλει ξανά στην Ουράνια Βασιλεία Του.                                                                                                                                                                            

π. Ν.Α.

ΠΗΓΗ