ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ»

Στη διάρκεια ενὸς συμποσίου, μετὰ την αναφώνηση κάποιου συνδετημόνος πως είναι «μακάριος εκείνος που θα καθίσει στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού», ο Κύριος διηγήθηκε τη σημερινὴ παραβολή, για να φωτίσει ορισμένες πλευρὲς του μεγάλου αυτού θέματος. Με την εικόνα του «μεγάλου δείπνου» που χρησιμοποιεί, ο Κύριος δείχνει αποκαλυπτικά ότι το κάλεσμα στη «βασιλεία του Θεού» είναι μια πρόσκληση σε χαρούμενη γιορτή.

Πρόσκληση σε ευφροσύνη, και αυτή τη χαρά αρνείται όποιος περιφρονεί το κάλεσμα. Στην εποχή του Χριστού το πιο ζωντανό σύμβολο της χαράς ήταν τα συμπόσια. Γι’ αυτό ο Κύριος προβάλλει σαν σύμβολο της βασιλείας Του το δείπνο. Μια ανάλογη ευφροσύνη, αλλά με απίστευτα ευρύτερες και βαθύτερες διαστάσεις, περιμένει όποιον αποδέχεται την πρόσκληση του Χριστού και ευσυνείδητα εντάσσεται στην Εκκλησία Του, που είναι η εικών και το σύμβολο της βασιλείας Του. Αυτή η αγαλλίαση θα φτάσει στο κορύφωμα και την πληρότητά της στο δείπνο το μέγα, στο εσπέρας του κόσμου, μετά τη δύση της εδώ ζωής μας, όταν θα παρακαθίσουμε και θα συνομιλήσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον Κύριο του παντός.

Ο Θεὸς δε μας στέλνει σε κάποιο επίμοχθο καθήκον, σε μια αγγαρεία, δε ζητεί εκδούλευση. Σε χαρούμενο πανηγύρι μας προσκαλεί. Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρὰ απὸ το να βρίσκεσαι κοντά Του, απὸ το να ζείς το πλήρωμα της αγάπης, να απολαμβάνεις το άπειρο κάλλος Του, να λάμπεις μαζί Του στο ανέσπερο φως. Βέβαια για πολλούς, που τους λείπουν οι ανάλογες πνευματικὲς κεραίες, αυτὰ τα μηνύματα εμφανίζονται εντελώς ανύπαρκτα ή ακατανόητα. Χρειάζεται σωστὴ προετοιμασία, αλλαγή νού , μαθητεία, άσκηση, για να μπορούμε να αναπνέουμε την ατμόσφαιρα της αγάπης Του.

Την ευκαιρία να προσεγγίσουμε κάτι απὸ τη μεγάλη αυτὴ ευφροσύνη την έχουμε ήδη κι όσο βρισκόμαστε σ’ αυτὴν εδώ τη γή. Γιατὶ εδώ τελείται, απὸ την εποχὴ του Μυστικού Δείπνου, ένα θείο δείπνο. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Οι προσκεκλημένοι της παραβολής στο ευγενικό κάλεσμα που τους γίνεται απαντούν με ένα τρόπο απροσδόκητο. «Ἀγρόν ἠγόρασα καί ἔχω ἀνάγκη ἐξελθεῖν καί ἰδεῖν αὐτόν».  «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καί πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά». Ο τρίτος «γυναίκα νημφεύθηκα και διά τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν». Στο τελευταίο τμήμα της παραβολής ο οικοδεσπότης δίνει εντολή στον υπηρέτη του να οδηγήσει στο δείπνο τους κατατρεγμένους του κόσμου, τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς. Τον στέλνει να οδηγήσει στο αρχοντικό του αυτούς που δεν περιμένουν μια τέτοια τιμή. Έτσι η παραβολή δείχνει ότι η πρόσκληση του Θεού στη βασιλεία Του παραμένει κατ΄ εξοχήν πρόσκληση χάριτος.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΗΓΗ