ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ ΜΑΤΘΑΙΟΥ η ανήθικη ηθική… π. Ηλίας Υφαντής

Ήταν νέος και πλούσιος. Και, παράλληλα, υπερβέβαιος για την αρετή και την ηθική του ακεραιότητα. Και πάνω απ’ όλα ρεαλιστής:
Σ’ αυτή τη ζωή, σκέφτηκε, όλα τ’ απόχτησα. Γιατί να μην εξασφαλίσω και την αιώνια ζωή!
Και μια και δυο-μια και ο Χριστός μιλούσε για την αιώνια ζωή-αποτάθηκε σ’ αυτόν.
Γονάτισε μπροστά του και με τη γλώσσα των φιλοφρονήσεων, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του «καλού κόσμου», τον ρώτησε:
-Δάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάμω, για να κερδίσω την αιώνια ζωή;
Και ο Χριστός, που δεν χρησιμοποιούσε τη γλώσσα του «καλού κόσμου» αποκρίθηκε:
-Γιατί μες λες αγαθό; Κανένας άνθρωπος δεν είναι αγαθός, παρά μονάχα ο Θεός. Κι αν σοβαρά σκέφτεσαι να κερδίσεις την αιώνια ζωή, δεν έχεις παρά να τηρήσεις τις εντολές.
-Και σαν ποιες εντολές να τηρήσω;
-Να μην διαπράττεις φόνους, μοιχείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, να τιμάς τους γονείς σου και ν’ αγαπάς τους συνανθρώπους σου!
-Μα, όλα αυτά τα έχω τηρήσει από τα πρώτα μου νιάτα. Πες μου τι ακόμη μου χρειάζεται;
Αλλά, όσο ο πλούσιος νέος ήταν υπερβέβαιος για την αρετή του και την ηθική του ακεραιότητα, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι δεν έλεγε την αλήθεια.
Όπως και όλοι εκείνοι, που φαντάζονται ότι είναι δυνατόν να συνταιριάσουν τον πλούτο με την ηθική ζωή.
Και για να γίνει αυτό κατανοητό, αρκεί να θέσουμε το καίριο, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ερώτημα:
«Πόθεν έσχε» τα πλούτη ο πλούσιος νέος; Όπως, βέβαια, και όλοι οι πλούσιοι…
Ο Χρυσόστομος λέει ότι σε καμιά περίπτωση ο πλούτος δεν αποκτιέται με έντιμα μέσα. Και προσθέτει:
Ίσως κάποιοι δικαιολογηθούν ότι τα κληρονόμησαν. Αλλά, και στην περίπτωση αυτή, η απάντηση παραμένει η ίδια:
Ότι δηλαδή αυτοί, απ’ τους οποίους τα κληρονόμησαν, τα απόκτησαν με ανέντιμα μέσα.
Σήμερα, θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι τα πλούτη τα απόκτησαν με νόμιμα μέσα.
Όπως κάνουν κάποιοι εκατομμυριούχοι δικαστικοί και πολυπρονομιούχοι πολιτικοί…
Αλλά και στη περίπτωση αυτή η απάντηση είναι ευνόητη:
Όχι μόνο πλούτη ν’ αποκτήσει, αλλά και τα μεγαλύτερα εγκλήματα μπορεί κάποιος να διαπράξει στις μέρες μας, νόμιμα.
Αφού ο νόμος βρίσκεται σε διάσταση με τη δικαιοσύνη και συμβιώνει αρμονικότατα με την αδικία.
Κι όχι μόνο Χρυσόστομος, αλλά και ο Αστέριος Αμασίας και πολλοί άλλοι πατέρες και ποιητές και φιλόσοφοι λένε τα ίδια ή και παρόμοια.
Αλλά και ο λαός, με τη θυμόσοφη ευστοχία του αποφαίνεται ότι «τα πλούτη δεν γίνονται με το σταυρό». Αλλά με ψεύδη και κλοπές και αδικίες. Ακόμη και με φόνους.
Η μαμωνολατρεία είναι ειδωλολατρεία, λέει ο απόστολος Παύλος.
Ειδωλολατρεία, που στο βωμό της θυσιάζονται χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι.
Όπως συμβαίνει και τώρα τελευταία στη χώρα μας.
Όπου ο Μολώχ της τοκογλυφίας έχει κατασπαράξει χιλιάδες Έλληνες.
Γεγονός, που δεν ικανοποιεί την κ. Μέρκελ ή τον κ. Ολαν, οι οποίοι απαιτουν και άλλες ανθρωποθυσίες.
Τις οποίες τα εδώ ανδρείκελά τους υπόσχονται ευπειθέστατα να τις προσφέρουν. Προκειμένου να τηρήσουν τις συμφωνίες εξόντωσης του ελληνικού λαού, που έχουν υπογράψει.
Δεν έλεγε, λοιπόν, την αλήθεια ο πλούσιος νέος. Αλλά ο Χριστός δεν θέλησε να τον προσβάλει. Τον άφησε να αποκαλυφθεί μόνος του:
-Αφού, του είπε, τήρησες όλες τις εντολές και θέλεις να γίνεις τέλειος, πούλησε τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς, κι έλα να με ακολουθήσεις. Και θα βρεις μπροστά σου, στην άλλη ζωή, αμύθητους θησαυρούς.
Ο άνθρωπός μας έμεινε κεραυνόπληκτος. Έβαλε στη ζυγαριά της καρδιάς του από το ένα μέρος το Θεό και τους συνανθρώπους του κι από το άλλο τη μεγάλη του περιουσία. Και η ζυγαριά της καρδιάς του έγειρε αποφασιστικά προς τα πλούτη. Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε απογοητευμένος.
Και ο Χριστός συμπέρανε:
-Πολύ δύσκολο να κερδίσουν οι πλούσιοι τη βασιλεία του Θεού. Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα απ’ την τρύπα του βελονιού, παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού.
Αλλά, μαζί με τον πλούσιο νέο, εμβρόντητοι έμειναν κι οι μαθητές.
Που κι αυτοί ονειρεύονταν ν’ αποκτήσουν κοντά στο βασιλιά-όπως πίστευαν- Χριστό, δόξες, τιμές και πλούτη.
Και απογοητευμένοι τον ρώτησαν:
-Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, θα υπάρξει κάποιος, που θα μπορέσει να σωθεί;
-Αυτά, που φαίνονται αδύνατα στους ανθρώπους, γίνονται δυνατά με τη δύναμη του Θεού, αποκρίθηκε ο Χριστός.
Όπως συνέβη με εκατομμύρια ανθρώπων, οι οποίοι, αντί για το απύθμενο πιθάρι του πλούτου, επέλεξαν, για τον εαυτό τους το μέτρο της ολιγάρκειας.
Αλλά και πολλούς άλλους, που, όντας πλούσιοι, μοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα λόγια του Χριστού προς τον πλούσιο νέο.
Όπως ο άγιος Αντώνιος η αγία Παρασκευή, οι άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Παντελεήμων, κλπ…
Και ασφαλώς υπάρχουν και πάμπολλοι, από το άλλο μέρος, που πιστεύουν ότι μπορούν να συνταιριάσουν τα πλούτη με την ηθική.
Πίστη και πραγματικότητα ριζικά και θεμελιακά από ά-Χριστη μέχρι και αντίχριστη. Και από ηθικής πλευράς; Η ανηθικότερη!…
Τόσο περισσότερο μάλιστα, όσο περισσότερο καπηλεύεται το χριστιανισμό!….