ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Πρὸς Κορ. Α' θ' 2-12
2 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλὰ γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.
3 ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὓτη ἐστί.
4 Μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν;
5 μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς;
6 ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι;
7 τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τὶς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τὶς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει;
8 Μή κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει;
9 ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμω γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ;
10 ἢ δι' ἡμᾶς πάντως λέγει; δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ' ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ' ἐλπίδι.
11 Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;
12 εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἳνα μὴ ἐγκοπὴν τινὰ δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.
«Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;»
(Πρὸς Κορ. Α' θ' 11)
Ἡ μεγάλη ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἐκπροσωποῦν εἶναι «νὰ σπείρουν τὰ πνευματικά». Νὰ ὁδηγήσουν στὴν καθαρὴ καὶ ἀμόλυντη πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν ἄνθρωπο. Νὰ ἐνισχύουν συνεχῶς τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Μὲ κόπο καὶ ἀγώνα, μὲ θυσία πολλή, γιὰ ὅλους τούς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἕκαστον ξεχωριστὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ νὰ ἀντλοῦν τὸν λόγο τους, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἑρμηνευόμενος καὶ διαδεδόμενος, ἀκραιφνὴς καὶ ἀναλλοίωτος, στὰ μέτρα τὰ νοητικὰ τῶν ἑκάστοτε πιστῶν. Μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν Λόγο νὰ γίνεται διαφώτιση καὶ ξεκαθάριση ὅλων τῶν πτυχῶν τῆς πίστεως.
Οἱ πιστοὶ νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν Ἀλήθεια ἡ ὁποία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ἀκολουθώντας την νὰ εἶναι ὁλοένα καὶ περισσότερο συνειδητοποιημένοι καὶ συνειδητοί. Ἡ χριστιανικὴ συνείδηση ἀσφαλῶς διαμορφώνεται ὡς ἰδεολογία καὶ αὐξάνεται ὡς πίστη μὲ τὴ δυνατὸν καλύτερη κατήχηση, μὲ τὴν κατάρτιση καὶ πλήρη ἐνημέρωση ἐπὶ τῆς Ἀλήθειας.
Ἀλλὰ ὄχι μόνον μεταδίδει τὸ Εὐαγγέλιον ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἁγιάζει τοὺς πιστούς. Ὑπάρχει ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ προσωπικὴ καὶ κοινὴ προσευχή. Μέσα ἀπὸ ἀκολουθίες κυρίως ὅμως μέσα ἀπὸ τὰ μυστήρια. Κάθε ἕνα ἀπὸ τὰ μυστήρια, μὲ τρόπο μυστικὸ καὶ πνευματικό, μὲ τρόπο μυστηριακὸ καὶ ἀόρατο στοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ σώματος, μεταδίδει τὴν Θεία Χάρη καὶ ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο. Κάθε δὲ ἱερὸν Μυστήριο ὡς ἁγιαστικὴ πράξη ἔχει συγκεκριμένο λόγο καὶ σκοπό. Ὅπως π.χ. τὸ Βάπτισμα ἐντάσσει στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Γάμος ἑνώνει τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναίκα εἰς ἕνα πρόσωπο γιὰ νὰ ὑπάρξει ὁ ἱερὸς θεσμὸς τῆς Οἰκογένειας. Ἡ Ἐξομολόγηση γιὰ νὰ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες γιὰ τὶς ὁποῖες ὁμολογοῦμε μετανοημένοι. Ἡ Θεία Εὐχαριστία γιὰ νὰ προσφέρει σὲ Θεία Κοινωνία τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὥστε νὰ γινόμαστε σύσσωμοι καὶ σύναιμοι μαζί Του.
Λόγος καὶ λατρεία. Λόγος καὶ Μυστήρια σπείρουν τὰ πνευματικά. Ὁ ἄνθρωπος μεταποιεῖται. Ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνεται. Γίνεται πνευματικὸς ἄνθρωπος. Ἐνδιαφέρεται ἀφ’ ἑνὸς νὰ μεταμορφώσει τὸν παρόντα κόσμο σὲ καθαρὸ καὶ ἄμωμο Τόπο ποὺ τὸν κυβερνᾶ ὁ Θεός. Τόπο ποὺ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γίνεται δηλαδὴ τὸ καλό. Καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιποθεῖ νὰ γίνει συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δὲν θέλει ποτὲ καὶ μὲ καμιὰ ἀνταλλαγὴ νὰ χάσει τὴν εὐκαιρία τῆς αἰωνιότητος. Τὴν μεγάλη εὐκαιρία τοῦ Παραδείσου.
Ἂν ὅμως ἡ Ἐκκλησία προσφέρει αὐτὴν τὴν ἀνεκτίμητη εὐεργεσία στὸν ἄνθρωπο. Ἂν κοπιάζει μὲ ὅλη της τὴν διάρθρωση ἀπὸ Ἐπισκοπὲς ἕως ἐνορίες καὶ ἀγωνίζεται ὥστε ὁ κάθε πιστὸς νὰ μὴν ὑστερηθεῖ τὴν Θεία Χάρη. Καὶ ἀγωνίζεται ὥστε ἂν εἶναι δυνατὸν ὅλοι νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν στὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, γιατί νὰ μὴν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ στηριχθεῖ στοὺς πιστοὺς ὥστε νὰ ἐπιτελεῖ τὸ ὕψιστον ἔργο της;
Καὶ ὄντως στηρίζεται στὴν διάρκεια τῶν αἰώνων ποὺ εὑρίσκεται στὴν γῆ. Γι’ αὐτὸ καὶ τόσοι Ναοὶ τοῦ Θεοῦ, τόσα μοναστήρια καὶ τόσο κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο. Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε ἀνθρώπους ἀφοσιωμένους στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, στὴν μετάδοση τῆς Θείας Χάριτος ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ στήριξη τῶν πιστῶν.
Δὲν εἶναιλοιπὸν μεγάλο νὰ θερίζονται τὰ σαρκικὰ ἐφ’ὅσον σπείρονται τὰ πνευματικά, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ἂν δὲν ἐσπείροντο τὰ πνευματικὰ καὶ ἐκαλλιεργεῖτο τὸ ψέμα καὶ δὲν ὑπῆρχε ἡ ὁδήγηση στὴν Ἀλήθεια, στὸν ἀληθινὸ Θεό, τότε θὰ ἦτο ἐκμετάλλευση ὁ θερισμὸς τῶν σαρκικῶν. Ἀλλὰ τώρα ὀφείλουμε ὅλοι μας στὴν ἀνθρώπινη στήριξη, γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἔργου, γιὰ τὸ συμφέρον τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας.
Πρὸς Κορ. Α' θ' 2-12
2 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλὰ γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.
3 ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὓτη ἐστί.
4 Μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν;
5 μή οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς;
6 ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι;
7 τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τὶς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τὶς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει;
8 Μή κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει;
9 ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμω γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ;
10 ἢ δι' ἡμᾶς πάντως λέγει; δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ' ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ' ἐλπίδι.
11 Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;
12 εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἳνα μὴ ἐγκοπὴν τινὰ δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.
«Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;»
(Πρὸς Κορ. Α' θ' 11)
Ἡ μεγάλη ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἐκπροσωποῦν εἶναι «νὰ σπείρουν τὰ πνευματικά». Νὰ ὁδηγήσουν στὴν καθαρὴ καὶ ἀμόλυντη πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν ἄνθρωπο. Νὰ ἐνισχύουν συνεχῶς τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Μὲ κόπο καὶ ἀγώνα, μὲ θυσία πολλή, γιὰ ὅλους τούς Χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἕκαστον ξεχωριστὰ νὰ μεταφέρουν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ νὰ ἀντλοῦν τὸν λόγο τους, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἑρμηνευόμενος καὶ διαδεδόμενος, ἀκραιφνὴς καὶ ἀναλλοίωτος, στὰ μέτρα τὰ νοητικὰ τῶν ἑκάστοτε πιστῶν. Μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν Λόγο νὰ γίνεται διαφώτιση καὶ ξεκαθάριση ὅλων τῶν πτυχῶν τῆς πίστεως.
Οἱ πιστοὶ νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν Ἀλήθεια ἡ ὁποία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ἀκολουθώντας την νὰ εἶναι ὁλοένα καὶ περισσότερο συνειδητοποιημένοι καὶ συνειδητοί. Ἡ χριστιανικὴ συνείδηση ἀσφαλῶς διαμορφώνεται ὡς ἰδεολογία καὶ αὐξάνεται ὡς πίστη μὲ τὴ δυνατὸν καλύτερη κατήχηση, μὲ τὴν κατάρτιση καὶ πλήρη ἐνημέρωση ἐπὶ τῆς Ἀλήθειας.
Ἀλλὰ ὄχι μόνον μεταδίδει τὸ Εὐαγγέλιον ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἁγιάζει τοὺς πιστούς. Ὑπάρχει ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ προσωπικὴ καὶ κοινὴ προσευχή. Μέσα ἀπὸ ἀκολουθίες κυρίως ὅμως μέσα ἀπὸ τὰ μυστήρια. Κάθε ἕνα ἀπὸ τὰ μυστήρια, μὲ τρόπο μυστικὸ καὶ πνευματικό, μὲ τρόπο μυστηριακὸ καὶ ἀόρατο στοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ σώματος, μεταδίδει τὴν Θεία Χάρη καὶ ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο. Κάθε δὲ ἱερὸν Μυστήριο ὡς ἁγιαστικὴ πράξη ἔχει συγκεκριμένο λόγο καὶ σκοπό. Ὅπως π.χ. τὸ Βάπτισμα ἐντάσσει στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Γάμος ἑνώνει τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναίκα εἰς ἕνα πρόσωπο γιὰ νὰ ὑπάρξει ὁ ἱερὸς θεσμὸς τῆς Οἰκογένειας. Ἡ Ἐξομολόγηση γιὰ νὰ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες γιὰ τὶς ὁποῖες ὁμολογοῦμε μετανοημένοι. Ἡ Θεία Εὐχαριστία γιὰ νὰ προσφέρει σὲ Θεία Κοινωνία τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὥστε νὰ γινόμαστε σύσσωμοι καὶ σύναιμοι μαζί Του.
Λόγος καὶ λατρεία. Λόγος καὶ Μυστήρια σπείρουν τὰ πνευματικά. Ὁ ἄνθρωπος μεταποιεῖται. Ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνεται. Γίνεται πνευματικὸς ἄνθρωπος. Ἐνδιαφέρεται ἀφ’ ἑνὸς νὰ μεταμορφώσει τὸν παρόντα κόσμο σὲ καθαρὸ καὶ ἄμωμο Τόπο ποὺ τὸν κυβερνᾶ ὁ Θεός. Τόπο ποὺ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γίνεται δηλαδὴ τὸ καλό. Καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιποθεῖ νὰ γίνει συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δὲν θέλει ποτὲ καὶ μὲ καμιὰ ἀνταλλαγὴ νὰ χάσει τὴν εὐκαιρία τῆς αἰωνιότητος. Τὴν μεγάλη εὐκαιρία τοῦ Παραδείσου.
Ἂν ὅμως ἡ Ἐκκλησία προσφέρει αὐτὴν τὴν ἀνεκτίμητη εὐεργεσία στὸν ἄνθρωπο. Ἂν κοπιάζει μὲ ὅλη της τὴν διάρθρωση ἀπὸ Ἐπισκοπὲς ἕως ἐνορίες καὶ ἀγωνίζεται ὥστε ὁ κάθε πιστὸς νὰ μὴν ὑστερηθεῖ τὴν Θεία Χάρη. Καὶ ἀγωνίζεται ὥστε ἂν εἶναι δυνατὸν ὅλοι νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν στὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, γιατί νὰ μὴν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ στηριχθεῖ στοὺς πιστοὺς ὥστε νὰ ἐπιτελεῖ τὸ ὕψιστον ἔργο της;
Καὶ ὄντως στηρίζεται στὴν διάρκεια τῶν αἰώνων ποὺ εὑρίσκεται στὴν γῆ. Γι’ αὐτὸ καὶ τόσοι Ναοὶ τοῦ Θεοῦ, τόσα μοναστήρια καὶ τόσο κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο. Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε ἀνθρώπους ἀφοσιωμένους στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, στὴν μετάδοση τῆς Θείας Χάριτος ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ στήριξη τῶν πιστῶν.
Δὲν εἶναιλοιπὸν μεγάλο νὰ θερίζονται τὰ σαρκικὰ ἐφ’ὅσον σπείρονται τὰ πνευματικά, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ἂν δὲν ἐσπείροντο τὰ πνευματικὰ καὶ ἐκαλλιεργεῖτο τὸ ψέμα καὶ δὲν ὑπῆρχε ἡ ὁδήγηση στὴν Ἀλήθεια, στὸν ἀληθινὸ Θεό, τότε θὰ ἦτο ἐκμετάλλευση ὁ θερισμὸς τῶν σαρκικῶν. Ἀλλὰ τώρα ὀφείλουμε ὅλοι μας στὴν ἀνθρώπινη στήριξη, γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἔργου, γιὰ τὸ συμφέρον τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου