ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἡ Θεοτόκος, καθὸ ἄνθρωπος, πεθαίνει, καὶ ἡ ψυχή της χωρίζεται ἀπὸ τὸ σῶμα της. Ὅμως, ὡς γεννήσασα τὴ Ζωή, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ θάνατός της εἶναι ἔγερση πρὸς τὴ ζωή.
Ὄντως, τὸ σῶμα τῆς Παναγίας, ὑπέστη φθορὰ καὶ ἀπέθανε -αὐτὸ εἶναι τὸ κοινὸ χρέος ὅλων τῶν ἀνθρώπων- δὲν γεύτηκε, ὅμως, τὴ διαφθορά, δηλαδὴ τὴ διάλυση. Οὔτε πάλι παρέμεινε στὸν τάφο. Δὲν ἦταν δυνατὸν, ἄλλωστε˙ ὅπως ἡ παρθενία της ἔμεινε ἄθικτη, ὅταν γέννησε τὸν Υἱό της, ἔτσι καὶ τὸ σῶμα, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο, φυλάχθηκε ἀδιάλυτο καὶ μετατέθηκε πρὸς τὴ θειοτέρα ζωή. Δὲν μποροῦσαν νὰ κρατήσουν ἡ γῆ, ὁ τάφος καὶ ὁ θάνατος τὸ σῶμα ἐκεῖνο, ποὺ κυοφόρησε καὶ γέννησε τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς.
Ὡς δοχεῖο ποὺ ἐχώρησε τὸν ἄπειρο Θεὸ δὲν διαλύθηκε στὸ χῶμα τῆς νεκρώσεως καὶ ὡς μήτηρ τῆς Ζωῆς δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ γίνει σύνοικος μὲ τὴ Ζωή, μὲ τὸν Υἱό της, στὴ δεδοξασμένη βασιλεία του. Μόνη ἡ Θεοτόκος τώρα, πρὸ τῆς Δευτέρας δηλαδὴ Παρουσίας, βρίσκεται μὲ τὸ θεοδόξαστο σῶμα της μαζὶ μὲ τὸν Υἱό της στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ἡ Παναγία Θεοτόκος, παρὰ τὴν κοίμησή της, δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ψέλνουμε μὲ ἕνα θριαμβευτικὸ τόνο: «ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Καὶ ὄντως. Ἡ παρουσία τῆς Παναγίας εἶναι ἁπτὴ καὶ ἐπαληθεύεται διαρκῶς στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ στὴν καθημερινὴ ἐμπειρία πολλῶν ἁγιασμένων ὑπάρξεων. Βρίσκεται διαρκῶς μαζί μας, ὄχι μόνο μὲ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ σκέπη της, καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὴν ἀδιάκοπη πρεσβεία ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της.
Ἂς τὴν ἱκετεύουμε λοιπὸν νὰ μεσιτεύει ὑπὲρ ἡμῶν στὸν παντοκράτορα καὶ φιλάνθρωπο Υἱό της.
Ἡ Θεοτόκος, καθὸ ἄνθρωπος, πεθαίνει, καὶ ἡ ψυχή της χωρίζεται ἀπὸ τὸ σῶμα της. Ὅμως, ὡς γεννήσασα τὴ Ζωή, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ θάνατός της εἶναι ἔγερση πρὸς τὴ ζωή.
Ὄντως, τὸ σῶμα τῆς Παναγίας, ὑπέστη φθορὰ καὶ ἀπέθανε -αὐτὸ εἶναι τὸ κοινὸ χρέος ὅλων τῶν ἀνθρώπων- δὲν γεύτηκε, ὅμως, τὴ διαφθορά, δηλαδὴ τὴ διάλυση. Οὔτε πάλι παρέμεινε στὸν τάφο. Δὲν ἦταν δυνατὸν, ἄλλωστε˙ ὅπως ἡ παρθενία της ἔμεινε ἄθικτη, ὅταν γέννησε τὸν Υἱό της, ἔτσι καὶ τὸ σῶμα, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο, φυλάχθηκε ἀδιάλυτο καὶ μετατέθηκε πρὸς τὴ θειοτέρα ζωή. Δὲν μποροῦσαν νὰ κρατήσουν ἡ γῆ, ὁ τάφος καὶ ὁ θάνατος τὸ σῶμα ἐκεῖνο, ποὺ κυοφόρησε καὶ γέννησε τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς.
Ὡς δοχεῖο ποὺ ἐχώρησε τὸν ἄπειρο Θεὸ δὲν διαλύθηκε στὸ χῶμα τῆς νεκρώσεως καὶ ὡς μήτηρ τῆς Ζωῆς δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ γίνει σύνοικος μὲ τὴ Ζωή, μὲ τὸν Υἱό της, στὴ δεδοξασμένη βασιλεία του. Μόνη ἡ Θεοτόκος τώρα, πρὸ τῆς Δευτέρας δηλαδὴ Παρουσίας, βρίσκεται μὲ τὸ θεοδόξαστο σῶμα της μαζὶ μὲ τὸν Υἱό της στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ἡ Παναγία Θεοτόκος, παρὰ τὴν κοίμησή της, δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ψέλνουμε μὲ ἕνα θριαμβευτικὸ τόνο: «ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Καὶ ὄντως. Ἡ παρουσία τῆς Παναγίας εἶναι ἁπτὴ καὶ ἐπαληθεύεται διαρκῶς στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ στὴν καθημερινὴ ἐμπειρία πολλῶν ἁγιασμένων ὑπάρξεων. Βρίσκεται διαρκῶς μαζί μας, ὄχι μόνο μὲ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ σκέπη της, καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὴν ἀδιάκοπη πρεσβεία ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της.
Ἂς τὴν ἱκετεύουμε λοιπὸν νὰ μεσιτεύει ὑπὲρ ἡμῶν στὸν παντοκράτορα καὶ φιλάνθρωπο Υἱό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου