Κυριακή ΙΑ Ματθαίου εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 19η Αὐγούστου 2012
Το μεγάλο μάθημα της ανεξικακίας και της συγνώμης μας διδάσκει ο Ιησούς Χριστός Αδελφοί μου, με την παραβολή του άσπλαχνου δούλου, αυτή που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Τι σημαίνει αλήθεια ανεξικακία; Σημαίνει μακροθυμία και ανοχή των κακών που μας προξενούν οι άλλοι συνάνθρωποί μας. Ακόμη σημαίνει διάθεση ειλικρινής όχι μόνο να μη θυμόμαστε τα κακά αυτά που μας προξένησαν και να μη θέλουμε να αντεκδικηθούμε, αλλά και να συγχωρούμε εκείνους που μα έβλαψαν και να ανταποδίδουμε καλό αντί του κακού που μας έκαναν.
Μας λέγει λοιπόν ο Κύριος πως η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει με έναν βασιλέα, ο οποίος αποφάσισε να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τους υπηρέτες του. Πρώτος παρουσιάστηκε ένας δούλος του, ο οποίος του χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη και επειδή δεν είχε να τα ξεχρεώσει, ο βασιλιάς εκείνος διέταξε να πουληθούν η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα του τα υπάρχοντα, ώστε να αποδοθεί το χρέος. Ο δούλος τότε έπεσε στα γόνατα και τον παρακαλούσε λέγοντας: «δείξε λίγη υπομονή, και θα στα ξεχρεώσω όλα». Τότε ο άρχοντας τον συμπόνεσε, και του χάρισε το δάνειο. Φεύγοντας ο δούλος αυτός, συνάντησε ένα συνυπηρέτη του, ο οποίος του χρωστούσε το μηδαμινό ποσό, των εκατό δηναρίων, και τον άρπαξε από το λαιμό λέγοντάς του «δώσε μου αυτά που μου χρωστάς!». Εκείνος τον παρακαλούσε να κάνει λίγο υπομονή, μέχρι να τον ξεπληρώσει, όμως αυτός τον έβαλε στη φυλακή, μέχρι να του αποδώσει την οφειλή. Βλέποντας οι υπόλοιποι υπηρέτες τα όσα είχαν συμβεί, λυπήθηκαν πάρα πολύ και εξιστόρησαν τα γεγονότα στον κύριό τους. Κι εκείνος, αφού τον κάλεσε, του είπε: «δούλε πονηρέ, σου χάρισα όλο εκείνο το μεγάλο σου χρέος, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε και συ να ελεήσεις τον συνυπηρέτη σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;» Και θυμωμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, για να τον τιμωρήσουν. Ο Χριστός κλείνει την παραβολή με ένα ιδιαίτερης σημασίας συμπέρασμα λέγοντας: «αυτό ακριβώς θα κάνει σε σας και Πατέρας μου ο Ουράνιος, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τον αδελφό του όχι μόνο με το στόμα αλλά και μέσα από την καρδιά του».
Η σημερινή διδασκαλία του Χριστού μας, αποτελεί μια σημαντική αφορμή και ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε την στάση μας έναντι του Θεού και των συνανθρώπων μας. Να αναθεωρήσουμε την πορεία μας, τον τρόπο σκέψεως και τον τρόπο ζωής ως χριστιανοί. Συχνά θεωρούμε ότι η πνευματική μας ζωή είναι ατομική μας υπόθεση, ότι δεν έχει καμία σχέση με τους συνανθρώπους μας, ότι δεν αφορά το κοινωνικό σύνολο. Κι όμως, τίποτα από όσα γράφει το Ευαγγέλιο, καμία από τις εντολές του Θεού δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε από μόνοι μας. Γιατί η φιλανθρωπία, η συγγνώμη, η μακροθυμία, η υπομονή, η πραότητα, η ελεημοσύνη, η κάθε αρετή προϋποθέτει την παρουσία του πλησίον, γιατί αποτελεί απάντηση της καρδιά μας προς αυτόν και απόδειξη της αγάπης την οποία οφείλουμε να καλλιεργούμε προς τους συνανθρώπους μας, αν πράγματι θέλουμε να γνωρίσουμε και να κοινωνήσουμε με τον Θεό.
Γι αυτό και τονίζει στο τέλος ο Χριστός, ότι και ο Επουράνιος Πατέρας μας, τότε μόνο μας συγχωρεί, όταν κι εμείς δείχνουμε την ίδια διάθεση προς τους ανθρώπους που τυχόν μας έχουν βλάψει ή μας έχουν θίξει. Δεν μπορεί κάποιος να είναι εκδικητικός και παράλληλα να ζητά συγχώρεση από τους άλλους, πολύ δε περισσότερο από τον ίδιο το Θεό.
Αυτό άλλωστε παρακαλούμε και επιβεβαιώνουμε όταν στο “Πάτερ ημών” λέμε: “και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών”. Δηλαδή, συγχώρησέ μας, Κύριε, όπως ακριβώς κι εμείς συγχωρούμε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια αγάπη και φιλανθρωπία.
Άρα λοιπόν σήμερα μας διδάσκει ο Χριστός, - και αυτό το μάθημα θα πρέπει να το εμπεδώσουμε πολύ καλά μέσα μας, - πως το γνώρισμα μας ως χριστιανοί είναι η αγάπη και να ξέρουμε να συγχωρούμε. Αν θέλουμε να είμαστε, και όχι μόνο να λεγόμαστε , αληθινοί Χριστιανοί, πραγματικοί άνθρωποι, θα πρέπει πάντοτε να ακολουθούμε τον ευλογημένο δρόμο της αγάπης, της συγνώμης, και της ανεξικακίας. Είναι δρόμος σωτηρίας, είναι δρόμος δόξας. Είναι ο δικός Του δρόμος, εκείνος τον άνοιξε για εμάς επάνω στο Σταυρό με τα Πανάγια Λόγια Του «Πάτερ άφες αυτοίς...» (Λουκ.23,24) αφήνοντας αιώνιο υπόδειγμα ανεξικακίας. Είναι ο δρόμος των Αγίων του Θεού. Ας θυμηθούμε τον Πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο: « Κύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. 7,60). Ας θυμηθούμε ακόμη και τους Αγίους Αποστόλους: «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν…» (Α΄Κορ. 4,12-14). Λόγια που αποκαλύπτουν ανέκφραστο βάθος ανεξικακίες
Τον δρόμο αυτόν ας ακολουθήσουμε και εμείς Αγαπητοί μου αδελφοί. Αποτελεί ιερό χρέος. Για να είμαστε αληθινοί άνθρωποι, εικόνες και παιδιά του Θεού για να έχουμε δικαίωμα στο έλεος και την ανεξικακία του Θεού. Και τώρα και κατά την ημέρα της κρίσεως. Αμήν
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 19η Αὐγούστου 2012
Το μεγάλο μάθημα της ανεξικακίας και της συγνώμης μας διδάσκει ο Ιησούς Χριστός Αδελφοί μου, με την παραβολή του άσπλαχνου δούλου, αυτή που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Τι σημαίνει αλήθεια ανεξικακία; Σημαίνει μακροθυμία και ανοχή των κακών που μας προξενούν οι άλλοι συνάνθρωποί μας. Ακόμη σημαίνει διάθεση ειλικρινής όχι μόνο να μη θυμόμαστε τα κακά αυτά που μας προξένησαν και να μη θέλουμε να αντεκδικηθούμε, αλλά και να συγχωρούμε εκείνους που μα έβλαψαν και να ανταποδίδουμε καλό αντί του κακού που μας έκαναν.
Μας λέγει λοιπόν ο Κύριος πως η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει με έναν βασιλέα, ο οποίος αποφάσισε να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τους υπηρέτες του. Πρώτος παρουσιάστηκε ένας δούλος του, ο οποίος του χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη και επειδή δεν είχε να τα ξεχρεώσει, ο βασιλιάς εκείνος διέταξε να πουληθούν η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα του τα υπάρχοντα, ώστε να αποδοθεί το χρέος. Ο δούλος τότε έπεσε στα γόνατα και τον παρακαλούσε λέγοντας: «δείξε λίγη υπομονή, και θα στα ξεχρεώσω όλα». Τότε ο άρχοντας τον συμπόνεσε, και του χάρισε το δάνειο. Φεύγοντας ο δούλος αυτός, συνάντησε ένα συνυπηρέτη του, ο οποίος του χρωστούσε το μηδαμινό ποσό, των εκατό δηναρίων, και τον άρπαξε από το λαιμό λέγοντάς του «δώσε μου αυτά που μου χρωστάς!». Εκείνος τον παρακαλούσε να κάνει λίγο υπομονή, μέχρι να τον ξεπληρώσει, όμως αυτός τον έβαλε στη φυλακή, μέχρι να του αποδώσει την οφειλή. Βλέποντας οι υπόλοιποι υπηρέτες τα όσα είχαν συμβεί, λυπήθηκαν πάρα πολύ και εξιστόρησαν τα γεγονότα στον κύριό τους. Κι εκείνος, αφού τον κάλεσε, του είπε: «δούλε πονηρέ, σου χάρισα όλο εκείνο το μεγάλο σου χρέος, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε και συ να ελεήσεις τον συνυπηρέτη σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;» Και θυμωμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, για να τον τιμωρήσουν. Ο Χριστός κλείνει την παραβολή με ένα ιδιαίτερης σημασίας συμπέρασμα λέγοντας: «αυτό ακριβώς θα κάνει σε σας και Πατέρας μου ο Ουράνιος, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τον αδελφό του όχι μόνο με το στόμα αλλά και μέσα από την καρδιά του».
Η σημερινή διδασκαλία του Χριστού μας, αποτελεί μια σημαντική αφορμή και ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε την στάση μας έναντι του Θεού και των συνανθρώπων μας. Να αναθεωρήσουμε την πορεία μας, τον τρόπο σκέψεως και τον τρόπο ζωής ως χριστιανοί. Συχνά θεωρούμε ότι η πνευματική μας ζωή είναι ατομική μας υπόθεση, ότι δεν έχει καμία σχέση με τους συνανθρώπους μας, ότι δεν αφορά το κοινωνικό σύνολο. Κι όμως, τίποτα από όσα γράφει το Ευαγγέλιο, καμία από τις εντολές του Θεού δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε από μόνοι μας. Γιατί η φιλανθρωπία, η συγγνώμη, η μακροθυμία, η υπομονή, η πραότητα, η ελεημοσύνη, η κάθε αρετή προϋποθέτει την παρουσία του πλησίον, γιατί αποτελεί απάντηση της καρδιά μας προς αυτόν και απόδειξη της αγάπης την οποία οφείλουμε να καλλιεργούμε προς τους συνανθρώπους μας, αν πράγματι θέλουμε να γνωρίσουμε και να κοινωνήσουμε με τον Θεό.
Γι αυτό και τονίζει στο τέλος ο Χριστός, ότι και ο Επουράνιος Πατέρας μας, τότε μόνο μας συγχωρεί, όταν κι εμείς δείχνουμε την ίδια διάθεση προς τους ανθρώπους που τυχόν μας έχουν βλάψει ή μας έχουν θίξει. Δεν μπορεί κάποιος να είναι εκδικητικός και παράλληλα να ζητά συγχώρεση από τους άλλους, πολύ δε περισσότερο από τον ίδιο το Θεό.
Αυτό άλλωστε παρακαλούμε και επιβεβαιώνουμε όταν στο “Πάτερ ημών” λέμε: “και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών”. Δηλαδή, συγχώρησέ μας, Κύριε, όπως ακριβώς κι εμείς συγχωρούμε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια αγάπη και φιλανθρωπία.
Άρα λοιπόν σήμερα μας διδάσκει ο Χριστός, - και αυτό το μάθημα θα πρέπει να το εμπεδώσουμε πολύ καλά μέσα μας, - πως το γνώρισμα μας ως χριστιανοί είναι η αγάπη και να ξέρουμε να συγχωρούμε. Αν θέλουμε να είμαστε, και όχι μόνο να λεγόμαστε , αληθινοί Χριστιανοί, πραγματικοί άνθρωποι, θα πρέπει πάντοτε να ακολουθούμε τον ευλογημένο δρόμο της αγάπης, της συγνώμης, και της ανεξικακίας. Είναι δρόμος σωτηρίας, είναι δρόμος δόξας. Είναι ο δικός Του δρόμος, εκείνος τον άνοιξε για εμάς επάνω στο Σταυρό με τα Πανάγια Λόγια Του «Πάτερ άφες αυτοίς...» (Λουκ.23,24) αφήνοντας αιώνιο υπόδειγμα ανεξικακίας. Είναι ο δρόμος των Αγίων του Θεού. Ας θυμηθούμε τον Πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο: « Κύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. 7,60). Ας θυμηθούμε ακόμη και τους Αγίους Αποστόλους: «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν…» (Α΄Κορ. 4,12-14). Λόγια που αποκαλύπτουν ανέκφραστο βάθος ανεξικακίες
Τον δρόμο αυτόν ας ακολουθήσουμε και εμείς Αγαπητοί μου αδελφοί. Αποτελεί ιερό χρέος. Για να είμαστε αληθινοί άνθρωποι, εικόνες και παιδιά του Θεού για να έχουμε δικαίωμα στο έλεος και την ανεξικακία του Θεού. Και τώρα και κατά την ημέρα της κρίσεως. Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου