Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Η΄ Ματθαίου
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Ἦραν τό περισσεῦον τῶν κλασμάτων».
Μέσα στα πολλά θαύματα που πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός είναι και ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων λαού στην έρημο. Είναι ένα θαύμα της αγάπης και της παντοδυναμίας του Θεού ή καλύτερα της θείας παντοδυναμίας που κατευθύνεται από την θεία αγάπη. Ο Κύριος βρίσκεται ξανά με το λαό Του. Το πλήθος κρέμεται από τα χείλη του Διδασκάλου. Ο ουρανόφερτος Λόγος είναι μια γοητευτική τροφή, που χορταίνει την πείνα και την δίψα του ανθρώπου. Όλοι ξεχάστηκαν στη θέα του Θεανθρώπου, που φαίνεται να αδιαφορεί στις οχλήσεις των Μαθητών του, που επιμένουν να «ἀπολύσῃ τούς ὂχλους, ἳνα ἀπελθόντες εἰς τάς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα». Αδιαφορεί ο Κύριος για τον λαό του; Όχι. Ασφαλώς κάποιο παράδοξο υφαίνει η καρδιά του Διδασκάλου. Και το παράδοξο αυτό είναι το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων. Δεν μένει όμως μέχρι εδώ. Προχωρεί παραπέρα. Που; Στη συλλογή των περισσευμάτων «τῶν κλασμάτων».
Οι Μαθητές του Κυρίου, αφού με προθυμία υπηρέτησαν στη διανομή του ψωμιού και των ιχθύων στις πέντε χιλιάδες των Ιουδαίων, στο τέλος μάζεψαν κάθε τι που περίσσευε, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια.
Υπηρέτησαν στο πρωτοφανές αυτό γεγονός του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Έκλεισαν όμως την ημέρα τους και με μια φαινομενικά, απλά, ταπεινή πράξη.
Δεν παραμέλησαν δηλαδή σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, την συλλογή των μικρών κομματιών που είχαν μείνει, δίνοντάς μας ένα μεγάλο δίδαγμα. Ποιο είναι αυτό; Και τα μεγάλα γεγονότα να εκτιμούμε, και τα φαινομενικά μικρά έργα να μη περιφρονούμε.
Και είναι χρήσιμο αυτό το δίδαγμα διότι, δυστυχώς, συχνά, στα μάτια των ανθρώπων τα μικρά πράγματα δεν έχουν και τόση αξία. Μικροπράγματα, λέμε, με ένα τόνο περιφρόνησης. Και παρερχόμαστε τα μικρά καθήκοντα. Καταπατούμε τις, κατά την κρίση μας, μικρές εντολές.
Στα μάτια όμως του Θεού τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Κύριος πολλές φορές μιλάει και δίνει ιδιαίτερη σημασία στα μικρά και ελάχιστα. Στα περισσεύματα των κομματιών, που μάζεψαν οι Μαθητές του με επιμέλεια και προσοχή. Στο ένα «ποτήριον ψυχροῦ ὓδατος», που θα προσφέρουμε στον αδελφό μας που έχει ανάγκη. Ζητάει από τους αληθινούς πιστούς του να προσέχουν και τα ελάχιστα. Να μην πετάμε τα αγαθά που μάς δίνει ο Θεός, να προσέχουμε στην καθημερινή μας συμπεριφορά, να μιλάμε ευγενικά στους άλλους, να εξυπηρετούμε τους συνανθρώπους μας.
Ψίχουλα θα πει κανείς πως είναι ένα χαμόγελο αγάπης, μια ήρεμη απάντηση ή η υποχωρητικότητα στο θυμό του άλλου. Ψίχουλα, ναι, μπορεί να είναι. Αυτά όμως τρέφουν την ψυχή μας. Είναι οι μικρές εκείνες ψηφίδες, που κάνουν τη ζωή μας ένα υπέροχο μωσαϊκό πίνακα, όταν εκτελούνται σωστά ή αντίθετα όταν περιφρονούνται και παραμελούνται μια καρικατούρα. Ο δρόμος προς τον Παράδεισο είναι στρωμένος με μικρά καθημερινά καθήκοντα. Η ζωή της αγιότητας υφαίνεται με το στημόνι των μικρών καλών πράξεων και το υφάδι των ελάχιστων καθηκόντων που γίνονται με πολύ αγάπη.
Για να το πετύχει όμως αυτό, πρέπει ο άνθρωπος να επανεκτιμήσει τα φαινομενικά ελάχιστα στην ηθική ζωή. Να σεβασθεί και τις μικρές εντολές. Να μαζεύει τα περισσεύματα. Και κατ’ επέκταση να εκτιμήσει και τα άλλα, φαινομενικά, μικρά καθήκοντα.
Και παράλληλα να αγωνισθεί για την εφαρμογή τους. Συχνά αυτά τα μικρά, επειδή ακριβώς είναι μικρά, πιο δύσκολα πετυχαίνουμε να τα εφαρμόσουμε, από τις μεγάλες εντολές, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της ανιδιοτελούς αγάπης. Μη λέμε ποτέ: είναι μικροπράγματα. Απ’ αυτά τα μικροπράγματα απαρτίζεται η ολοκληρωμένη ηθική προσωπικότητα του ανθρώπου.
Κι αυτά όμως τα μικρά θέλουν την ανάλογη προσπάθεια. Η κάθε, φαινομενικά, μικρή πράξη έχει τις ρίζες της. Η περισυλλογή των περισσευμάτων έχει τις ρίζες της στην οικονομία, στην τάξη. Η ευγενική συμπεριφορά στην καλλιέργεια του σεβασμού της προσωπικότητας του συνανθρώπου μας.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ας αφορμή για όλους μας να σκεφθούμε πιο σοβαρά. Η συνετή διαχείριση των μεγάλων ή μικρών εισοδημάτων του καθενός μας, η λογική ικανοποίηση των διαφόρων αναγκών και επιθυμιών μας με σωστό ηθικό και πνευματικό προσανατολισμό, η αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, θα μάς δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποια οικονομία. Αν αποφύγουμε τη σπατάλη θα έχουμε και περίσσευμα. Σπατάλη όχι μόνο στα υλικά αγαθά και τα χρήματα αλλά και στη σπατάλη των δυνάμεων και της υγείας μας. Γιατί κι αυτό είναι οικονομία που πολλές φορές δεν λογαριάζουμε. Μ’ αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Με οικειότητα. Αδελφικά. Θα αισθανθούμε μαζί τη χαρά πως είμαστε όλοι μια οικογένεια, μια ευλογημένη από το Θεό κοινωνία, κάτω από την απέραντη στοργή και την πλούσια προστασία Του. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Ἦραν τό περισσεῦον τῶν κλασμάτων».
Μέσα στα πολλά θαύματα που πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός είναι και ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων λαού στην έρημο. Είναι ένα θαύμα της αγάπης και της παντοδυναμίας του Θεού ή καλύτερα της θείας παντοδυναμίας που κατευθύνεται από την θεία αγάπη. Ο Κύριος βρίσκεται ξανά με το λαό Του. Το πλήθος κρέμεται από τα χείλη του Διδασκάλου. Ο ουρανόφερτος Λόγος είναι μια γοητευτική τροφή, που χορταίνει την πείνα και την δίψα του ανθρώπου. Όλοι ξεχάστηκαν στη θέα του Θεανθρώπου, που φαίνεται να αδιαφορεί στις οχλήσεις των Μαθητών του, που επιμένουν να «ἀπολύσῃ τούς ὂχλους, ἳνα ἀπελθόντες εἰς τάς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα». Αδιαφορεί ο Κύριος για τον λαό του; Όχι. Ασφαλώς κάποιο παράδοξο υφαίνει η καρδιά του Διδασκάλου. Και το παράδοξο αυτό είναι το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων. Δεν μένει όμως μέχρι εδώ. Προχωρεί παραπέρα. Που; Στη συλλογή των περισσευμάτων «τῶν κλασμάτων».
Οι Μαθητές του Κυρίου, αφού με προθυμία υπηρέτησαν στη διανομή του ψωμιού και των ιχθύων στις πέντε χιλιάδες των Ιουδαίων, στο τέλος μάζεψαν κάθε τι που περίσσευε, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια.
Υπηρέτησαν στο πρωτοφανές αυτό γεγονός του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Έκλεισαν όμως την ημέρα τους και με μια φαινομενικά, απλά, ταπεινή πράξη.
Δεν παραμέλησαν δηλαδή σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, την συλλογή των μικρών κομματιών που είχαν μείνει, δίνοντάς μας ένα μεγάλο δίδαγμα. Ποιο είναι αυτό; Και τα μεγάλα γεγονότα να εκτιμούμε, και τα φαινομενικά μικρά έργα να μη περιφρονούμε.
Και είναι χρήσιμο αυτό το δίδαγμα διότι, δυστυχώς, συχνά, στα μάτια των ανθρώπων τα μικρά πράγματα δεν έχουν και τόση αξία. Μικροπράγματα, λέμε, με ένα τόνο περιφρόνησης. Και παρερχόμαστε τα μικρά καθήκοντα. Καταπατούμε τις, κατά την κρίση μας, μικρές εντολές.
Στα μάτια όμως του Θεού τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Κύριος πολλές φορές μιλάει και δίνει ιδιαίτερη σημασία στα μικρά και ελάχιστα. Στα περισσεύματα των κομματιών, που μάζεψαν οι Μαθητές του με επιμέλεια και προσοχή. Στο ένα «ποτήριον ψυχροῦ ὓδατος», που θα προσφέρουμε στον αδελφό μας που έχει ανάγκη. Ζητάει από τους αληθινούς πιστούς του να προσέχουν και τα ελάχιστα. Να μην πετάμε τα αγαθά που μάς δίνει ο Θεός, να προσέχουμε στην καθημερινή μας συμπεριφορά, να μιλάμε ευγενικά στους άλλους, να εξυπηρετούμε τους συνανθρώπους μας.
Ψίχουλα θα πει κανείς πως είναι ένα χαμόγελο αγάπης, μια ήρεμη απάντηση ή η υποχωρητικότητα στο θυμό του άλλου. Ψίχουλα, ναι, μπορεί να είναι. Αυτά όμως τρέφουν την ψυχή μας. Είναι οι μικρές εκείνες ψηφίδες, που κάνουν τη ζωή μας ένα υπέροχο μωσαϊκό πίνακα, όταν εκτελούνται σωστά ή αντίθετα όταν περιφρονούνται και παραμελούνται μια καρικατούρα. Ο δρόμος προς τον Παράδεισο είναι στρωμένος με μικρά καθημερινά καθήκοντα. Η ζωή της αγιότητας υφαίνεται με το στημόνι των μικρών καλών πράξεων και το υφάδι των ελάχιστων καθηκόντων που γίνονται με πολύ αγάπη.
Για να το πετύχει όμως αυτό, πρέπει ο άνθρωπος να επανεκτιμήσει τα φαινομενικά ελάχιστα στην ηθική ζωή. Να σεβασθεί και τις μικρές εντολές. Να μαζεύει τα περισσεύματα. Και κατ’ επέκταση να εκτιμήσει και τα άλλα, φαινομενικά, μικρά καθήκοντα.
Και παράλληλα να αγωνισθεί για την εφαρμογή τους. Συχνά αυτά τα μικρά, επειδή ακριβώς είναι μικρά, πιο δύσκολα πετυχαίνουμε να τα εφαρμόσουμε, από τις μεγάλες εντολές, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της ανιδιοτελούς αγάπης. Μη λέμε ποτέ: είναι μικροπράγματα. Απ’ αυτά τα μικροπράγματα απαρτίζεται η ολοκληρωμένη ηθική προσωπικότητα του ανθρώπου.
Κι αυτά όμως τα μικρά θέλουν την ανάλογη προσπάθεια. Η κάθε, φαινομενικά, μικρή πράξη έχει τις ρίζες της. Η περισυλλογή των περισσευμάτων έχει τις ρίζες της στην οικονομία, στην τάξη. Η ευγενική συμπεριφορά στην καλλιέργεια του σεβασμού της προσωπικότητας του συνανθρώπου μας.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ας αφορμή για όλους μας να σκεφθούμε πιο σοβαρά. Η συνετή διαχείριση των μεγάλων ή μικρών εισοδημάτων του καθενός μας, η λογική ικανοποίηση των διαφόρων αναγκών και επιθυμιών μας με σωστό ηθικό και πνευματικό προσανατολισμό, η αντιμετώπιση του παρόντος και του μέλλοντος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, θα μάς δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποια οικονομία. Αν αποφύγουμε τη σπατάλη θα έχουμε και περίσσευμα. Σπατάλη όχι μόνο στα υλικά αγαθά και τα χρήματα αλλά και στη σπατάλη των δυνάμεων και της υγείας μας. Γιατί κι αυτό είναι οικονομία που πολλές φορές δεν λογαριάζουμε. Μ’ αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Με οικειότητα. Αδελφικά. Θα αισθανθούμε μαζί τη χαρά πως είμαστε όλοι μια οικογένεια, μια ευλογημένη από το Θεό κοινωνία, κάτω από την απέραντη στοργή και την πλούσια προστασία Του. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου