ΚΥΡΙΑΚΗ - Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απόστολος: Φιλιπ. β΄ 5 - 11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 38 - 42, ια΄ 27 - 28

15 Αυγούστου 2021

Από όλες τις γιορτές της Παναγίας η γιορτή της Κοιμήσεως είναι η πιο πολυύμνητη γιορτή και το λαμπρότερο γεγονός της ζωής της. Τίποτε άλλο από τη ζωή της στη γη δεν γιορτάζεται τόσο πανηγυρικά όσο η Μετάστασή της. Και παρόλο που είναι ένα πένθιμο και λυπηρό γεγονός, ακούονται στην Εκκλησία θριαμβευτικά άσματα που προκαλούν στους πιστούς αισθήματα χαράς και ουράνιας ευφροσύνης.

Στον βίο της βρίσκουμε θεία και ουράνια μεγαλεία, αλλά και πολλές θλίψεις.

Μαζί της βάδιζε ο πόνος και η οδύνη. Τον Ευαγγελισμό ακολούθησαν οι υποψίες του Ιωσήφ, τη γέννηση του Υιού της τη συνόδευε ο κατατρεγμός του Ηρώδη. Τα θαύματα που έκανε ο Υιός της τα συνόδευαν οι διαβολές, συκοφαντίες και το δηλητήριο των Φαρισαίων και Γραμματέων. Ήταν δίπλα Του στον Γολγοθά, τον αντίκρυσε αιμόφυρτο μέσα στις ύβρεις και τα αναθέματα των Ιουδαίων. Και η ταπείνωσή της αυτή, την υψώνει από τη γη προς τον ουρανό, από την περιφρόνηση των ανθρώπων στη δόξα του Θεού.

Ο προφητικός λόγος του πρεσβύτη Συμεών, κατά την Υπαπαντή του Χριστού, για τη Θεοτόκο, είναι σαφής: «την ψυχή σου θα την σχίσει στα δύο μαχαίρι». 

Μαχαίρι δίκοπο οι συκοφαντίες, οι χλευασμοί, η πείνα, η δίψα και η σταύρωση του Υιού της.

Πόνεσε αλλά δεν ολιγοψύχησε, γι΄ αυτό και υψώθηκε. Η φτωχή κόρη της Ναζαρέτ έγινε η Μητέρα του Θεού, η Θεοτόκος Μαρία, η Αειπάρθενος και Μητροπάρθενος, η πλατυτέρα των Ουρανών, η Βασίλισσα αγγέλων και ανθρώπων, η τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ, η προστασία των Χριστιανών. 

Είναι η υπερευλογημένη μεταξύ όλων των γυναικών όλων των αιώνων.

Είναι το μοναδικό πρόσωπο του οποίου η ζωή υπήρξε χωρίς σκιές. Γι’ αυτό και σαν Βασίλισσα του κόσμου δεσπόζει παντού και στολίζει όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής. Οι ναοί, τα προσκυνητάρια, τα εικονίσματα, οι ακολουθίες και οι γιορτές προς τιμήν της, φανερώνουν τους δεσμούς της Παναγίας με τους Χριστιανούς που την ευλαβούνται τόσο πολύ.

Πόσοι δεν καταφεύγουμε σε αυτήν και εναποθέτουμε στην αγάπη της τις ελπίδες μας! Πόσες φορές, μέρα και νύκτα, δεν την επικαλεστήκαμε για να βρούμε προστασία, ασφάλεια, βοήθεια και παρηγοριά! Η Παναγία ποτέ δεν λείπει από τα χείλη και την καρδιά μας. Είναι η γιατρός, η προστάτρια και η υπέρμαχος στρατηγός του Έθνους μας.

Όλοι ερχόμαστε και φεύγουμε. Η Εκκλησία παραμένει ασάλευτη στους αιώνες. Αρκεί, όμως, εμείς οι πιστοί Χριστιανοί, χωρίς να κλονιζόμαστε από τα προβλήματα ή τις ασθένειες, να ζητάμε με υπομονή και πίστη τις πρεσβείες της, και ενισχυμένοι από τη Χάρη του Θεού να ζούμε όπως θέλει Αυτός. Και τότε η Παναγία μας θα είναι προστάτιδά μας και με τη μητρική της στοργή θα μας αγκαλιάζει, αφού είναι η μεγάλη μητέρα όλων των ανθρώπων.

Αν προσέξουμε την εικόνα της Κοιμήσεως θα δούμε ότι συγκεφαλαιώνει όλο το Μυστήριο, την πραγματικότητα δηλαδή της Εκκλησίας. Γιατί η Εκκλησία δεν είναι ένας ανθρώπινος αλλά είναι ένας θεανθρώπινος οργανισμός. Και όπως λέει ο απ. Παύλος είναι το ζωντανό σώμα που έχει κεφαλή και ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό, θεμέλιο τις οι ομολογίες των αποστόλων, των προφητών και των μαρτύρων και μέλη της όλους εμάς τους πιστούς. Η Εκκλησία είναι το αναστημένο και θεωμένο σώμα του Χριστού και η Παναγία μητέρα μας είναι μητέρα του αναστημένου Χριστού και δική μας μητέρα.

Στην εικόνα, λοιπόν, της Κοιμήσεως, βλέπουμε συγκεντρωμένη όλη την Εκκλησία. Στο κέντρο ο Χριστός και η Παναγία. Γύρω οι Απόστολοι, οι Επίσκοποι, οι πιστοί, και οι Άγγελοι. Όλη η Θριαμβέβουσα Εκκλησία, αυτοί που αγωνίστηκαν στην επίγεια ζωή και εθριάμβευσαν. Καλούμαστε κι εμείς οι ζώντες, η Στρατευόμενη Εκκλησία, να αγωνιστούμε και να τους μιμηθούμε τηρώντας αυτά που πιστεύουμε.

Είναι, όμως, θλιβερό να βλέπεις χριστιανούς να εξαντλούν τη γιορτή αυτή στις διακοπές και στις διασκεδάσεις. Από τη μια η Εκκλησία μας, με την αυστηρή της νηστεία, αυτές τις ημέρες να μην επιτρέπει τους γάμους και τις βαπτίσεις και από την άλλη να βλέπεις κοινότητες, οργανωμένα σύνολα, συνδέσμους αποδήμων και πολλούς άλλους, να διοργανώνουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες, φεστιβάλ, ξέφρενα γλέντια κάθε μέρα, ακόμη και την παραμονή της γιορτής.

Κάθε νύκτα η Εκκλησία μας κτυπά τις καμπάνες και καλεί τους πιστούς να συμμετέχουν στις κατανυκτικότατες παρακλήσεις της Θεοτόκου, στον Εσπερινό, στον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία, για να τιμήσουν την μητέρα της ζωής όπως την τίμησαν όλοι οι Απόστολοι, οι οποίοι άφησαν το αποστολικό τους έργο και με θαυμαστό τρόπο μεταφέρθηκαν κοντά στο νεκρό σώμα της. Και κάποιοι άλλοι να αγνοούν αυτό το μεγάλο θρησκευτικό γεγονός έχοντας στη σκέψη τους μόνο τα ταξίδια, τη διασκέδαση και την απόλαυση των υλικών αγαθών.

Έχει γίνει ο άνθρωπος λάτρης της ύλης και έπεσε με τα μούτρα στο χρήμα, στη σάρκα και στον βούρκο. Έχει σύνθημα το «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν».

Και οι νέοι μας τι ενδιαφέροντα έχουν; Ποια είναι τα πιστεύω και τα όνειρά τους; κάποτε αγαπούσαν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Κάποτε πήγαν εθελοντές να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων αδελφών τους το 1821, και 1940. Κάποτε πήραν τα βουνά εναντίον των Άγγλων κατακτητών, κάποτε αντιστάθηκαν στη βάρβαρη Τούρκικη εισβολή του 1974.

Τώρα πού κατάντησαν; Θεός τους το ποδόσφαιρο και τα πολιτικά κόμματα.

Έφυγαν από τον δρόμο του Θεού, μικροί και μεγάλοι. Περνούν τα χρόνια της ζωής τους και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα».

Σ’ έναν τέτοιο κόσμο, λοιπόν, που έφυγε από τον δρόμο του Θεού και περπατάει στις σκοτεινές ατραπούς του διαβόλου, σ’ έναν τέτοιο κόσμο που είναι απορροφημένος μόνο από ηδονές και από χρήμα, ακούεται σήμερα η φωνή του Χριστού να λέει, όπως είπε στη Μάρθα που τον διακονούσε, «κόσμε, κόσμε φροντίζεις και ασχολείσαι με πολλά, ένα πράγμα, όμως, σου είναι αναγκαίο». Και ποιο είναι αυτό; Αυτό που διάλεξε η Μαρία και δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει κανείς: Να ακούει τη διδασκαλία του Χριστού. 

π. Μάριος Πολυκάρπου

ΠΗΓΗ