ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

(Πρξ. ιγ΄ 25-32)

«Ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον ἔλεγε: Τίνα μὲ ὑπονοεῖτε εἶναι; Οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ’ ἰδοὺ ἔρχεται μετ’ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λύσαι».

Τὴν ἀποτομή της τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ προβάλει τὴν μορφή του ὡς μέγιστο παράδειγμα ἀφοσιώσεως στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀσκήσεως καὶ ταπεινώσεως.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς ποὺ προετοίμασε τὴν ὁδὸ ἐπάνω στὴν ὁποία θὰ ἐβάδιζε κηρυκτικὰ ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ», σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τοῦ προφήτη Ἠσαΐα. Ἂς φανταστοῦμε ὅτι ἕνας βασιλιᾶς πρέπει νὰ περάσει ἀπὸ ἕνα ἀπάτητο λαγκάδι, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἴχνος βαδίσημου ἐδάφους, ἀλλὰ παντοῦ φυτρώνουν βάτα καὶ ἀγριάδες. Στέλνει τότε ὁ βασιλιᾶς τοὺς ἐργάτες του, γιὰ νὰ κόψουν τὰ ἄγρια καὶ νὰ προετοιμάσουν ἕναν λεῖο δρόμο ἐπάνω στὸν ὁποῖο θὰ βαδίσει. Ἔτσι, σχηματίζεται μία καθαρὴ λωρίδα γῆς γιὰ τὸν βασιλιᾶ. Ἕνας τέτοιος ἐργάτης ὑπῆρξε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ κήρυγμά του ἄνοιξε τὸν δρόμο μέσα στὸν σκοτεινό, ἁμαρτωλὸ καὶ ἀγριεμένο προχριστιανικὸ κόσμο. Ἀγωνιζόταν, ἐκοπίαζε, φώναζε, γιὰ νὰ φέρει σὲ πέρας τὸ ἔργο του. Τὸ κήρυγμά του ἦταν ὅμοιο μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ: «Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»! καὶ «Ποιήσατε καρποὺς ἀξίους της μετανοίας»!

Παράλληλα ἐβάπτιζε τοὺς Ἰουδαίους ποὺ ἔρχονταν σὲ αὐτὸν στὸν Ἰορδάνη ποταμό, ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία του Βαπτιστής. Τὸ βάπτισμα αὐτὸ ἦταν συμβολικὸ καὶ ὄχι οὐσιαστικό. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ προσέρχονταν σὲ αὐτὸν ἐξομολογοῦνταν δημόσια τὶς ἁμαρτίες τους καὶ στὴ συνέχεια βαπτίζονταν στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη. Πάντοτε τὸ νερὸ ἐθεωρεῖτο ὅτι ἔχει καθαρτικὲς ἰδιότητες, ὄχι ὅμως καὶ πνευματικές, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸ ἁγιασμένο νερὸ τοῦ Βαπτίσματος τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν εἶχε κατεβεῖ ἀκόμη τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο μεταδίδει μέσω τῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων τὴν ἁγιαστικὴ χάρη Του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἰωάννης ὁμολογοῦσε ὅτι «ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ (ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς) βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». 

Τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωάννη ἦταν ἁπλὸ καὶ λιτό, γεμάτο ὅμως ἀπὸ ἀγάπη. Τὸν ρωτοῦσαν οἱ ἄνθρωποι: «Τί νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ σωθοῦμε;» Καὶ αὐτὸς ἀπαντοῦσε: «Ὅποιος ἔχει δύο χιτῶνες ἂς τοὺς μοιραστεῖ μὲ αὐτὸν ποὺ δὲν ἔχει καὶ ὅποιος ἔχει τροφὲς ἂς τὶς μοιραστεῖ μὲ ἐκεῖνον ποὺ πεινάει». Αὐτὸ δὲν εἶναι ἡ οὐσία τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε τὸ «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»; Στὴ συνέχεια, δίδασκε τοὺς τελῶνες καὶ τοὺς στρατιῶτες νὰ εἶναι δίκαιοι καὶ νὰ μὴν καταπιέζουν τοὺς ἀδυνάμους. Μὲ τέτοιους λόγους ὁ Ἰωάννης καλλιεργοῦσε πνευματικὰ τὶς καρδιὲς τῶν εὐλαβῶν Ἰουδαίων τῆς ἐποχῆς του, ἔτσι ὥστε νὰ δεχθοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

Γύρω ἀπὸ τὸν Ἰωάννη σχηματίσθηκε μία ὁμάδα μαθητῶν, δημιουργήθηκε μία πνευματικὴ «μαγιὰ» θὰ λέγαμε, ἀπὸ τὴν ὁποία  προῆλθαν οἱ πρῶτοι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν δὲ τόσο ἔντονη ἡ προσωπικότητά του καὶ τόσο δραστικὸς ὁ λόγος του, ὥστε ὅλοι ἄρχισαν νὰ σκέφτονται καὶ νὰ ὑπονοοῦν στὶς μεταξύ τους συζητήσεις ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Ὁ Ἰωάννης ἔχοντας ἀκούσει αὐτὴν τὴν φημολογία ἀπαντοῦσε στοὺς παρευρισκόμενους, γιὰ νὰ βάλει τὰ πράγματα στὴ θέση τους: «Ποιὸς νομίζετε ὅτι εἶμαι; Δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Μεσσίας, ἀλλὰ νά, ὕστερα ἀπὸ ἐμένα ἔρχεται Αὐτός, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἄξιος οὔτε τὰ κορδόνια ἀπὸ τὰ παπούτσια Του νὰ λύσω!» Μὲ αὐτὴν τὴν ζωντανὴ εἰκόνα ὁ Ἰωάννης προσπαθεῖ νὰ ἀποδώσει τὴν χαώδη διαφορὰ ἀνάμεσα σὲ αὐτὸν καὶ στὸν Χριστό. Ὅσο μεγάλος προφήτης καὶ ἂν εἶναι, δὲν παύει νὰ εἶναι δοῦλος ἐνώπιον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Ποτὲ δὲν ὑπερηφανεύεται ὁ νοῦς του, ἔτσι ὥστε νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τὴν δημοφιλία του καὶ νὰ δημιουργήσει μία «παραθρησκευτικὴ ὀργάνωση» ἐντός του Ἰουδαϊσμοῦ, μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες, ποτὲ δὲν παρεκκλίνει ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως.

Τὸ τέλος δὲ τῆς ζωῆς του ὑπῆρξε ἡρωικὸ καὶ μαρτυρικὸ συνάμα. Ὁ λόγος του δὲν περιορίσθηκε σὲ μία ἁπλὴ ἠθικολογία τοῦ τύπου: «Νὰ γίνετε καλοὶ ἄνθρωποι», ἀλλὰ ἐπεκτάθηκε στὴν κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ σφαίρα μὲ θάρρος καὶ τόλμη. Μὲ ἕνα βροντόφωνο «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου»! στηλιτεύει τὸν Ἡρώδη καὶ συγκρούεται μὲ τὴν πανίσχυρη ἐγκόσμια ἐξουσία, ὅταν αὐτὴ παραβαίνει τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Πόσο μεγάλη δύναμη ψυχῆς καὶ ἀνδρεία φανερώνει τὸ νὰ ἀντιταχθεῖ ὁ ἀδύναμος ἀσκητὴς καὶ διδάσκαλος στὸν θηριώδη βασιλιᾶ Ἡρώδη, παραβλέποντας τὶς ὅποιες τρομερὲς συνέπειες, τὴν φυλάκιση καὶ τέλος τὴν ἀποτομή της Τιμίας του Κεφαλῆς, ἐξαιτίας τοῦ χοροῦ ἑνὸς ἀκαθάρτου γυναίου καὶ τῆς ἀνόητης ὑπόσχεσης πού ἔδωσε σὲ αὐτὸ ὁ βασιλιάς;

Ἂς ἱκετεύσουμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ μᾶς ἐλεήσει καὶ νὰ στείλει καὶ σέ μᾶς, ποὺ βασανιζόμαστε σὰν ἀκυβέρνητα καράβια μέσα στὴν φουρτούνα τῆς ἁμαρτίας, προφῆτες δυνατοὺς «ἐν ἔργω καὶ λόγω», οἱ ὁποῖοι νὰ ἔχουν τὴν δύναμη νὰ σταθοῦν μπροστὰ στοὺς σημερινοὺς ἄρχοντες τῆς ἀνομίας καὶ νὰ φωνάξουν: «Οὐκ ἔξεστι ὑμῖν», «Δὲν σᾶς ἐπιτρέπεται, ἀντίχριστοι ἄρχοντες μὲ τὴν ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια, νὰ καταπατᾶτε γελώντας τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια της Ἐκκλησίας μας, νὰ περιφρονεῖτε ἀψήφιστα τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ»! «Δὲν σᾶς ἐπιτρέπεται νὰ κακοποιεῖτε τὸ σῶμα τῆς βαριὰ ἄρρωστης πατρίδας μας, ἡ ὁποία ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ νομίζει πὼς θὰ προκόψει μὲ τὸν Ἀντίχριστο». Καὶ ἂς ἀπευθύνουμε στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο τούτη τὴν προσευχή: «Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ῥυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Σοὶ γὰρ ἐδόθη χάρις πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν». Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ