ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28), (Φιλιπ. β΄ 5-11)

Το πλήρωμα του χρόνου

“Ευλογημένη Συ, η χωρήσασα Χριστόν”

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που τιμάται κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. «Σήμερον ο της ζωής θησαυρός θανάτω ζωηφόρω καλύπτεται, ει και θάνατον προσαγορεύσαι την ταύτης ζωτικήν μεταβίωσιν», τονίζει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Πρόκειται για την κορωνίδα των Θεομητορικών Εορτών που η Εκκλησία την χαρακτηρίζει ως το δεύτερο και μικρό Πάσχα.  Στο Κοντάκιο της εορτής ψάλλουμε: «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε, αλλά προς την ζωήν μετέστησε, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

Πολλοί από τους αγίους Πατέρες και υμνωδούς της Εκκλησίας εξύμνησαν την Υπεραγία Θεοτόκο «όσον εφικτόν» είναι στους ανθρώπους.  Τόσο τα κείμενα των Πατέρων όσο και των ιερών Υμνογράφων μαρτυρούν ότι στην Θεοτόκο περισσότερο αρμόζει «θείος και ιερός ύμνος», δηλαδή δοξολογικός και ευχαριστήριος αίνος που ούτε και αυτός μπορεί να εξαρκέσει προς ύμνο των μεγαλείων που ποίησε ο Δυνατός στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Η Ανακεφαλαίωση

Η Εκκλησία αναγνωρίζει στην Παναγία το μοναδικό εκείνο κτίσμα που εκπλήρωσε στην ύπαρξη της τον ύψιστο προορισμό που είχε θέσει ο Θεός στην κτίση και ιδιαίτερα στον άνθρωπο.  Στην Παναγία έχουμε την πληρέστερη δυνατή ενότητα του ανθρώπου με τον Θεό, του κτίσματος με τον Κτίστη και Δημιουργό. Στη διαδρομή της ιερής ιστορίας, ο Θεός αναζητεί το μοναδικό εκείνο πρόσωπο που θα δεχθεί την κλήση Του για συνεργία στο έργο της Θείας Οικονομίας.

Η Παναγία είναι ακριβώς «το πλήρωμα του χρόνου», που με την εκούσια απάντηση της στο Θεό και το «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», ταυτίζει με το πλήρωμα της αγάπης και της υπακοής την ελευθερία της με το θέλημα του Θεού.  Σ’  αυτή την απάντηση της Παναγίας, ανακαλύπτουμε την σωστική λειτουργία του ανθρώπου που εκφράζεται και βρίσκεται στην αλληλοπεριχώρηση της ύπαρξης του με τη ζωή του Θεού.

Η «κατά φύσιν» ζωή της Παναγίας σε όλες τις ψυχοσωματικές της διαστάσεις, ενώθηκε με τη ζωή του Σαρκωθέντος Κυρίου.  Η μητρότητα της Παρθένου Μαρίας διαθέτει μια σπουδαιότητα που όμως δεν εξαντλείται στο γεγονός της φυσικής γέννησης.  Έχει οπωσδήποτε και την πνευματική της όψη, γιατί μια μητέρα δεν δανείζει στο παιδί της μόνο το σώμα, αλλά υφαίνει ολόκληρη την ψυχοσωματική του ύπαρξη.  Η Εκκλησία μας λέει ότι ο Χριστός προσέλαβε από την Παναγία «σάρκα εμψυχωμένη, ψυχή λογική τε και νοερά».  Ο Κύριος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση στο σύνολο των ψυχικών και σωματικών ενεργειών.

Η Παναγία ταύτισε την ύπαρξη, τη ζωή της με την άκτιστη ζωή του Θεού.  Γι’ αυτό και κάθε κτίσμα βρίσκει στο πρόσωπο της Παναγίας την πύλη της όντως ζωής, το πλήρωμα, το γέμισμα, την ολοκλήρωση και την τελείωση της αληθινής ζωής και ύπαρξης του ανθρώπου στην κοινωνία του με τον Θεό εν Χριστώ Ιησού.

Αγαπητοί αδελφοί, η Παναγία μας έδειξε πως ο άνθρωπος ερχόμενος στον κόσμο δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό του, αλλά για τον Θεό. Η Θεοτόκος μας υπενθυμίζει διαρκώς ότι πραγματοποιώντας τον προορισμό μας μπορούμε να φανερώσουμε μέσα από την ύπαρξη μας την παρουσία της «εικόνας του Θεού» που είναι ο Χριστός. Ζώντας μέσα στην Εκκλησία, μπορούμε να γεννήσουμε τον Χριστό στην καρδιά μας και να γίνουμε δούλοι Κυρίου, όπως η Παναγία. Αυτό σημαίνει σχέση ζωής και αγάπης. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αληθινή και ζωντανή πίστη. Γι’ αυτό και η Παρθένος Μαρία είναι το πιο αυθεντικό, το πιο αληθινό πρότυπο. Η ζωή της είναι δρόμος αφάνειας, αρετής και βαθύτατης συναίσθησης της αποστολής της, ως «δούλη Κυρίου». Το ευλογημένο παράδειγμά της αποτελεί τον πιο αυθεντικό δείκτη και για τη δική μας πορεία. Η τιμή στο πρόσωπο της Παναγίας συνίσταται ακριβώς στο ν’ ανοίξουμε κι εμείς την καρδιά μας για να χωρέσει ο Αχώρητος Θεός. Ας το πράξουμε γιατί είναι το μεγαλύτερο, το πιο ευλογημένο τόλμημα στη ζωή μας. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

ΠΗΓΗ