ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εβρ. ιγ΄17-21

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄10-17

6 Δεκεμβρίου 2020

Για να αντικρύσουμε τις ευεργεσίες, τις ευλογίες και τα θαύματα του Χριστού, που απλόχερα παρέχει στον κόσμο, καλούμαστε εμείς οι Χριστιανοί να ανοίξουμε όχι τα αισθητά, τα μάτια του σώματος, αλλά τα μάτια της ψυχής μας. Ιδιαίτερα ο Θεός μέσα στον ιερό χώρο της Εκκλησίας σκορπά στους πιστούς τη Χάρη Του και τους προσανατολίζει στα σωτήρια διδάγματά της.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, μας επιβεβαιώνει ακριβώς τη δύναμη της Θείας Χάριτος στη ζωή του ανθρώπου. 

Μας περιγράφει, ότι ο Κύριος βρισκόταν στη Συναγωγή των Εβραίων.

Εκεί μαζεύονταν οι Εβραίοι και διάβαζαν τις Γραφές. Ανάμεσά τους ήταν και μια γυναίκα, που επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια ζούσε βυθισμένη σε μια δυστυχία που δεν της επέτρεπε να έχει καθόλου χαρά. Μια γυναίκα γερμένη στα δύο, γιατί δεν την κρατούσε η μέση της. Είτε στεκόταν είτε περπατούσε ήταν πάντα σκυφτή με το κεφάλι μόνιμα προς τα κάτω. Πήγε σε πολλούς γιατρούς, όμως, κανένας δεν μπόρεσε να δώσει θεραπεία στο πρόβλημά της.

Το σώμα της κυρτωμένο, αλλά το φρόνημα της ορθό.

Παρά τη μακροχρόνια ασθένειά της, η καρδιά της δεν έγινε σκληρή και δεν έχασε την πίστη. Δεν λύγισε και αντιμετώπιζε την κατάστασή της με πίστη στον Θεό και πολλή υπομονή. Κάθε Σάββατο προσερχόταν στη Συναγωγή ποθώντας να ακούσει τον λόγο Θεού, αγνοώντας τα σχόλια του κόσμου. 

Προσευχόταν στον Θεό από όπου αντλούσε δύναμη, αναπαυόταν ψυχικά και αισθανόταν πολύ δυνατή. 

Μπροστά στο αδιέξοδο δεν χάνει την ελπίδα της να γιατρευτεί και προσφεύγει στον Χριστό.

Ο Χριστός δεν την απογοητεύει. Την καλεί κοντά Του και μάλιστα την ονομάζει θυγατέρα του Αβραάμ. Απλώνει στοργικά το χέρι του πάνω στο κεφάλι της, την ευλογεί και της λέγει χαρακτηριστικά «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Την βράβευσε για την θερμή της πίστη, και την θεράπευσε με τον λόγο Του, προσφέροντάς της την λύτρωση. Εκείνη στάθηκε όρθια και η πρώτη αντίδρασή της ήταν να δοξάσει τον Θεό.

Κάποιος, όμως, δεν χάρηκε με αυτό το θαύμα. Και αυτός ήταν ο Αρχισυνάγωγος, ο οποίος εκφράζει, τον φθόνο και την υποκρισία του εναντίον του Χριστού. Δείχνει και την τυπολατρία του, αφού είχε μετατρέψει τις εντολές του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών και γι΄ αυτό αντέδρασε με αγανάκτηση όταν ο Χριστός θεράπευσε την ημέρα του Σαββάτου.

Ο Χριστός, όμως, του υποδεικνύει ότι πάνω από τους τύπους βρίσκεται η ουσία και η αλήθεια. Γι΄ αυτό είπε, χαρακτηριστικά, ότι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για το Σάββατο, αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο.

Οι συγκύπτοντες, όμως, είναι διαχρονικοί. Υπάρχουν και σήμερα και είναι πολλοί. Με τη διαφορά ότι δεν πάσχουν στο σώμα αλλά στη ψυχή. Και, δυστυχώς, αυτοί είναι οι χειρότεροι. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μόνο ο άνθρωπος αποτελεί εξαίρεση από όλα τα δημιουργήματα του Θεού, που έχουν ζωή και πλάσθηκε με σώμα όρθιο. Και αυτό για να μπορεί να το υψώνει προς τον ουρανό, σαν να θέλει να το απομακρύνει από τη γη. Τους ψυχικά συγκύπτοντες ένας μόνο είναι δυνατόν να τους θεραπεύσει, ο Θεός.

Εκείνος είναι ικανός να επιθέσει το χέρι Του πάνω τους και να τους δώσει άμεση και αποτελεσματική βοήθεια. Ακούει με αγάπη την εξομολόγηση και κλίνει με συμπάθεια προς την ανθρώπινη ασθένεια.

Πολλές φορές, αγαπητοί μου, εμείς οι άνθρωποι παραπονιόμαστε ότι ο Θεός μάς εγκαταλείπει και ότι αφήνει αρρώστιες και κακά να μας βασανίζουν. Ρωτήθηκε κάποτε ένας σύγχρονος άγιος, γιατί να συναντούν τόσες συμφορές οι άνθρωποι, και απάντησε: ο Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί, σαν καλός Πατέρας, τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλοσύνη και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή, δηλαδή, θέλει να σώσει τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψει ο άνθρωπος, να αγωνισθεί και να δώσει εξετάσεις στην υπομονή, στους πόνους και σε άλλες αρετές. Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την αιώνια ζωή και ύστερα για την παρούσα.

Παραπονιόμαστε για δήθεν τιμωρίες του Θεού. Μα είμαστε εμείς που εγκαταλείπουμε τον Θεό και φεύγουμε από κοντά Του, παραβαίνουμε τις εντολές Του και καταπατούμε το Ευαγγέλιό Του.

Την Κυριακή που είναι μέρα Κυρίου, ημέρα που αναστήθηκε και νίκησε τον θάνατο εμείς την βεβηλώνουμε. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τον θάνατο και από την τυπολατρία, δείχνοντάς του έμπρακτα ότι ο νόμος έχει όρια και να του διδάξει την ουσιαστική ελευθερία της έμπρακτης αγάπης.

Η εντολή του Θεού είναι « ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι». Έξι ημέρες είναι εκείνες, κατά τις οποίες πρέπει να εργαζόμαστε Όταν δουλεύουμε και την έβδομη ημέρα, την Κυριακή, παραβαίνουμε την εντολή του Δημιουργού μας. Η μέρα αυτή πρέπει να διατίθεται για τον πνευματικό μας καταρτισμό και για συμπαράσταση προς τους έχοντας ανάγκη.

Η συγκύπτουσα γυναίκα μας διδάσκει την κυριακάτικη συμμετοχή μας στη Θεία Λατρεία. Μας διδάσκει να πηγαίνουμε στους ιερούς Ναούς, όπου τελείται η φοβερή και αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας, όπου Άγγελοι, Άγιοι και, προπάντων, ο ίδιος ο Θεός είναι ανάμεσά μας και μας περιμένουν να αγιαστούμε με τον εκκλησιασμό μας. Για να πάρουμε τη χάρη και την ευλογία τους μαζί μας, εφόδιο για όλη τη ζωή μας και βοηθό πολύτιμο για την αιωνιότητα. Αμήν

π. Μάριος Πολυκάρπου

ΠΗΓΗ