Αγίου Νικολάου Επ. Μύρων

Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. ιγ΄, 17-21 (06-12-2020)

Μία από τις μεγαλύτερες μορφές εκκλησιαστικών ηγετών τιμά και εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, τον Άγιο Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας. Η ζωή του γεμάτη αγιότητα και ευαγγελικές αρετές. Όλος ο βίος του είναι «ευωδία Χριστού». Ανεδείχθη όντως «ηγούμενος» και «καλός ποιμένας», δηλ. πνευματικός ηγέτης των Ορθοδόξων. Γι’ αυτό και το Αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα συνιστά στους πιστούς να υπακούουν στους πνευματικούς τους ηγέτες, ένας από τους οποίους ήταν, όπως είπαμε και ο Άγιος Νικόλαος.

Δεν θα πρέπει να διαφεύγει από την συνείδηση μας ότι, η επιταγή του Αγίου Πνεύματος είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στους πνευματικούς ή και εκκλησιαστικούς μας προϊσταμένους και φυσικά να υποτασσόμαστε σ’ αυτούς. Αυτή αποτελεί μία από τις πλέον βασικές θέσεις στην Ορθόδοξη πνευματικότητα. Η Εκκλησία μας σε κάθε γενιά, μεριμνά ώστε να εφαρμόζεται αυτή η υπακοή απ’ όλα τα μέλη της, τόσο στο Ορθόδοξο δόγμα, όσο και στο Χριστιανικό ήθος, τα οποία κηρύσσονται από τους ποιμένες, τους «ηγουμένους», τους κληρικούς της δηλ., οι οποίοι είναι και οι υπεύθυνοι. Αγρυπνούν για την σωτηρία των ψυχών του ποιμνίου που τους έχει εμπιστευθεί ο Χριστός και στον Οποίον θα δώσουν λόγο για την κάθε ψυχή.  Θα δώσουν λόγο στον ίδιο, ο οποίος είναι ο «Ποιμένας των προβάτων ο Μέγας». 

Οπωσδήποτε δεν είναι τυχαίο ότι και στο σημείο αυτό λειτουργεί ένας «πνευματικός νόμος», κατά τον οποίον ανέκαθεν το λογικό ποίμνιο αναγνώριζε και αναγνωρίζει και ακολουθεί τον γνήσιο ποιμένα, τον αυθεντικό «ηγούμενο», ο οποίος πράγματι αγρυπνεί και ποικιλοτρόπως εργάζεται για την προαγωγή και την σωτηρία του εμπιστευθέντος ποιμνίου του. Εξ αντιθέτου όμως, όταν το ποίμνιο διαισθάνεται ότι ο ποιμένας του δεν καλύπτει τις προδιαγραφές του καλού ποιμένα και δεν προσαρμόζεται στις υπεύθυνες ποιμαντικές του επιταγές, τότε αυτό περιορίζεται απλά σε μια «εξωτερική υπακοή», χωρίς να αισθάνεται τον πηγαίο εσωτερικό σεβασμό που εμπνέεται στις ψυχές από την αυθεντικότητα. Μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι υφίστανται τέτοιου είδους περιπτώσεις, οι οποίες πληγώνουν το σώμα της Εκκλησία μας σε κάθε εποχή;  Και φυσικά, η αιτία δεν είναι πάντοτε το ποίμνιο, το οποίο πράγματι, παρά τις ελλείψεις του, επιζητά ικανούς και άγιους ποιμένες που θα δείχνουν την προς το ποίμνιο αγάπη τους, αγρυπνώντας «υπέρ των ψυχών, ως λόγον αποδώσοντες».

Ο τιμώμενος σήμερα Άγιος Νικόλαος, έχοντας επίγνωση της αποστολής του, ως γνήσιος ποιμένας, μαζί με τον χορό των θείων πατέρων της Α΄ Οικουμ. Συνόδου, καταδίκασε την αίρεση και τον αιρεσιάρχη Άρειο, το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας, αποδεικνύοντας τον εαυτόν του «κανόνα Πίστεως» για πάντα σε όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας μας. Ας τον παρακαλέσουμε να πρεσβεύει υπέρ όλου του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ούτως ώστε όλοι ν αξιωθούν να κοσμούνται με τα ουράνια χαρίσματα που διέθετε και ο ίδιος.

ΠΗΓΗ