ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020 – Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟY

 (Ματθ. ιδ΄14-22) (Πραξ. στ΄8 – ζ΄5, 46-60)

Το πλούσιο έλεος του Κυρίου 

«Έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν»

 Άλλο ένα θαυμαστό γεγονός που επιτέλεσε ο Κύριος, με τη δική του ξεχωριστή σημασία, ξεδιπλώνει ενώπιόν μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Προσφέρεται η δυνατότητα άντλησης βαθύτερων μηνυμάτων μέσα από το υπέροχο περιεχόμενό του. Πρόκειται για το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, το οποίο είναι από τα πιο γνωστά που με τόση γλαφυρότητα αποτυπώνει η γραφίδα των ευαγγελιστών.

Μια βυθοσκόπηση στην περιγραφή δίνει κατ’ αρχήν την ξεκάθαρη τοποθέτηση ότι ο Χριστός ενδιαφέρεται και για τα προβλήματα της καθημερινότητας των ανθρώπων και ακόμα περισσότερο για τα υλικά αγαθά. Ειδικότερα, η όλη διήγηση δεν είναι τυχαίο που παραπέμπει στην κορυφαία πνευματική στιγμή, δηλαδή στην τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, όπως εύστοχα προσεγγίζει ερμηνευτικά την περικοπή η πατερική σκέψη. Το ότι ο Χριστός επιτελούσε θαύματα με τη δική του ξεχωριστή σημασία το καθένα, φαίνεται από την πλειάδα των περιγραφών που κατακλύζουν το Ευαγγέλιο. Μια οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα πτυχή που αναδεικνύεται μέσα από τη διήγηση του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων είναι η στάση των ανθρώπων τότε σε σχέση και με το σήμερα. 

Οι άνθρωποι τότε ακολουθούσαν τον Χριστό για να ακούσουν το λόγο  Του, αλλά και για να καταστούν δέκτες των θαυματουργικών ενεργειών του, ως κατ’ εξοχήν αυθεντική έκφραση της αγάπης Του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί απ’ εκείνους που πίστεψαν να γιατρευθούν από διάφορες ασθένειες που τους πρόσβαλλαν και ταλαιπωρούνταν σωματικά αλλά και ψυχικά. 

Ο ιερός Ευαγγελιστής διηγείται: «καί ακούσαντες οι όχλοι ηκολούθησαν αυτώ πεζή από τών πόλεων» (Ματθ. ιδ’, 13). Δηλαδή, όταν οι άνθρωποι άκουσαν ότι ο Χριστός είναι εκεί κοντά, εξήλθαν από τις οικίες τους στις πόλεις όπου διέμεναν και Τον ακολούθησαν. Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή, ο τόπος ήταν έρημος, δεν είχαν μαζί τους τρόφιμα και τους προλάβαινε το βράδυ. Και τα τρία αυτά στοιχεία (έρημος, απουσία τροφίμων, βράδυ) δείχνουν ότι οι άνθρωποι προτίμησαν να ακούσουν τον Χριστό, αψηφώντας τις τόσες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν και τις οποίες μπορούσαν εύκολα να προφασιστούν για να αρνηθούν να Τον ακολουθήσουν. Όπως χαρακτηριστικά διαπιστώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ήταν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς να υπολογίζεται ο αριθμός των γυναικών και των παιδιών. Το πλήθος επομένως ήταν πολύ πιο μεγάλο στον αριθμό.

Οι προτεραιότητες στη ζωή μας

Είναι ακριβώς εδώ που μπορεί να γεννηθεί μέσα μας ένας γόνιμος προβληματισμός ως προς τις προτεραιότητες που βάζουμε στη ζωή μας. Είναι ένα θέμα πολύ καθοριστικό και επομένως κομβικό που θα πρέπει να μας απασχολεί σε κάθε ώρα και στιγμή. Είναι ακριβώς πολύ σημαντικό, γιατί αποβαίνει ισχυρός δείκτης στη ζωή μας που παραπέμπει στο πώς ζούμε, πώς συμπεριφερόμαστε, ποιες είναι οι στοχεύσεις και οι αξίες μας. Υπάρχουν λογής ανάγκες στη ζωή μας. Οι υλικές ανάγκες πού συνδέονται με τις επιθυμίες μας, οι βιολογικές ανάγκες πού αφορούν το σώμα μας, οι ψυχολογικές ανάγκες, που συνδέονται με την αναζήτηση της αγάπης, της πληρότητας και της ολοκλήρωσης ως πρόσωπα, κατ’ εικόνα Θεού πλασμένα. Υπάρχουν ακόμα και πνευματικές ανάγκες, που συνδέονται με την έμφυτη τάση του ανθρώπου ν’ αναζητεί το Δημιουργό του και να βιώνει την κοινωνία αγάπης που του προσφέρει η φιλανθρωπία Του.

Ακόμα και η επιστημονική προσέγγιση των πραγμάτων έρχεται σήμερα να επικυρώσει την θέση ότι οι βασικές ανάγκες κάθε ανθρώπου δεν είναι μόνο οι υλικές, αλλά κυρίως η δυνατότητα να αγαπά και να τον αγαπούν. Μόνο σ’ αυτήν ακριβώς την προοπτική μπορεί να κατοχυρώνεται η ανεκτίμητη αξία του ανθρώπου που τον αναδεικνύει ως πρόσωπο. Όταν, λοιπόν, δεν ικανοποιούνται αυτές οι βασικές ψυχικές ανάγκες, τότε ο άνθρωπος αισθάνεται οδύνη, δυσφορία και κυρίως στενοχώρια (δεν υπάρχει χώρος για να μπορεί να αγαπά ο ίδιος και να τον αγαπούν οι συνάνθρωποί του), έστω κι αν ζει μέσα στην ευμάρεια, την χλιδή και τον υλικό πλούτο.

Βαθύτερα αίτια της κρίσης

Η παραγνώριση της βασικής ανάγκης ότι ο άνθρωπος ολοκληρώνεται μόνο στην προοπτική της σύνδεσής του με τον Θεό, δηλαδή η αίσθηση ότι αυτό που μπορεί να του προσφέρει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι να βιώνει στη ζωή του την παρουσία του Θεού και να είναι προσανατολισμένος σ’ αυτή, είναι η βασική αιτία του γεγονότος ότι σήμερα οδηγείται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, με τις λογής κρίσεις να τον συνθλίβουν και να τον καταβαραθρώνουν ως ύπαρξη. Από αυτήν τη βασική αναγκαιότητα είναι που γεννιούνται διάφορα σημαντικά ερωτήματα στη ζωή μας, όπως: ποιος μάς δημιούργησε, γιατί ήλθαμε στην ζωή, πού πηγαίνουμε, γιατί πεθαίνουμε, τί γίνεται η ψυχή μετά τον θάνατο; Δεν υπάρχει άνθρωπος πού δεν τον απασχόλησαν ποτέ τέτοια υπαρξιακά ερωτήματα. Από αυτήν την βασική ανάγκη δημιουργήθηκε η φιλοσοφία και οι αναζητήσεις του ανθρώπου για τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος δεν ικανοποιεί αυτήν την θεολογική ανάγκη του, αισθάνεται τότε ανικανοποίητος και αποτυχημένος στην ζωή.

Οι λογής κρίσεις που βιώνουμε σήμερα δεν έχουν να κάνουν μόνο με οικονομικούς δείκτες, αλλά πρωτίστως με πνευματικούς και υπαρξιακούς. Είναι αποτέλεσμα της μη ικανοποίησης των ψυχικών και πνευματικών του αναγκών. Μεγάλοι επιστήμονες έρχονται τώρα να αρθρώσουν λόγο και να επιβεβαιώσουν ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει από την έλλειψη υλικών αγαθών και τροφίμων, αλλά κυρίως από την απόγνωση και την απελπισία, ως καταστάσεις που βιώνει λόγω των πνευματικών και υπαρξιακών αδιεξόδων του.

Αγαπητοί αδελφοί, από την σημερινή περικοπή φαίνεται ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης προτίμησαν να ακούσουν τον Χριστό, χωρίς να τους προβληματίζει η έλλειψη των τροφίμων και το ερημικό τοπίο, με τη δική τους βέβαια αλληγορική σημασία. Τελικά η στάση τους αυτή, που είναι και για το σήμερα το μεγάλο ζητούμενο, τους οδήγησε να καρπωθούν και τα πνευματικά και τα υλικά αγαθά. Επιβάλλεται επομένως και εμείς να αναζητάμε την ικανοποίηση κυρίως των πνευματικών αναγκών μας, να συναντήσουμε τον Χριστό και να εγκολπωθούμε την κοινωνία μαζί Του. Αδιάψευστοι δείκτες στην πορεία μας αυτοί οι άγιες μορφές που προβάλλει η Εκκλησία, μεταξύ των οποίων ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, του οποίου θυμούμαστε την ανακομιδή των λειψάνων και η συμπατριώτισσα μας Φωτεινή η θαυματουργός (αγία Φωτού), της οποίας τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Των αγίων αυτών μορφών επικαλούμαστε τις πρεσβείες και καλούμαστε ν’ ακολουθήσουμε το δικό τους άγιο παράδειγμα που ακτινοβολεί μέσα από την ευαγγελική αλήθεια.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

ΠΗΓΗ