Κυριακή 2 Αὐγούστου 2020 (Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. ιδ’ 14 - 22)

Πλουσιότατα παρατέθηκαν τά ὑλικά ἀγαθά στήν πρόχειρη ἐκείνη ὑπαίθρια συνεστίαση, τήν ὁποία περιγράφει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Κύριος μέ τούς πέντε ἄρτους καί τούς δύο ἰχθῦς ἔθρεψε πέντε χιλιάδες ἄνδρες «χωρίς γυναικῶν καί τέκνων» Ἀνάμεσα στίς χιλιάδες τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ πού ἦταν συγκεντρωμένος ἐκεῖ δέν ἔμεινε κανείς, μά κανείς πού νά μή χορτάσει.

Συγχρόνως, τίποτα ἀπό τά ὑπεράφθονα ἐκεῖνα ἀγαθά δέν πῆγε χαμένο, τίποτα δέν σπαταλήθηκε. Ὅ,τι περίσσεψε, τό μάζεψαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί τό πῆραν μαζί τους.

Αὐτό τό τόσο εὐλογημένο γεγονός μᾶς ὁδηγεῖ στό νά μελετήσουμε καί γενικότερα τό θέμα πῶς πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε τά ὑλικά ἀγαθά.

Μία βασική ἀλήθεια τήν ὁποία ἴσως συχνά λησμονοῦμε εἶναι ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά ἀνήκουν στόν Θεό καί ἀπό ἐκεῖνον παρέχονται μέ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους. Ἐμεῖς εἴμαστε ἁπλῶς διαχειριστές τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν. Στή συγκεκριμένη περίπτωση ἔγινε πολύ φανερό αὐτό. Μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ καί τήν εὐλογία του μοιράζονταν συνεχῶς τά τεμάχια ἀπό τά πέντε ψωμιά καί τά δύο ψάρια, καί παρ’ ὅλα αὐτά δέν ἐξαντλοῦνταν. Σάν ἀπό κάποια πηγή ἀνέβλυζαν διαρκῶς, γιά νά θρέψουν τόν κόσμο.

Καί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἦταν κυριολεκτικά διαχειριστές αὐτῶν.  Τά μοίραζαν καί δέν τά κατακρατοῦσαν, οὔτε ξεχώριζαν μερίδια γιά τόν ἑαυτό τους. Ἁπλόχερα καί ἀσταμάτητα μοίραζαν. Διακατέχονταν ἀπό τή συναίσθηση ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ δῶρα, πού πρέπει νά δοθοῦν σέ ὅλους. Ὅπως καί ἐξαρχῆς μέ τήν ἴδια συναίσθηση πρόσφεραν πρόθυμα τό δικό τους φαγητό, γιά νά τό μοιράσει ὁ Χριστός στά πλήθη.

Ὅλα αὐτά σημαίνουν ὅτι μέ ταπείνωση καί φόβο Θεοῦ πρέπει νά μεταχειριζόμαστε καί ἐμεῖς τά ὑλικά ἀγαθά μας. Δέν εἴμαστε ἐξουσιαστές καί κύριοί τους, ἀλλά διαχειριστές. Ὁ Κύριος μᾶς τά ἔδωσε καί μπορεῖ ἀνά πᾶσα στιγμή νά μᾶς τά ἀφαιρέσει. Ἐκεῖνος κάποτε θά μᾶς ζητήσει καί λόγο γιά τή διαχείρισή τους.

Ἑπομένως, δέν νοεῖται νά τά χρησιμοποιοῦμε μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, κυριευμένοι ἀπό φιλαυτία, ἐγωισμό καί ἰδιοτέλεια. Ἔχουμε ὑποχρέωση ὡς εὐσυνείδητοι διαχειριστές νά διακριβώσουμε τίς πραγματικές ἀνάγκες στό στενότερο ἤ εὐρύτερο περιβάλλον καί νά διαθέσουμε ἀναλόγως τά ἀγαθά πού μᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός. Τί ἀντικειμενικές ἀνάγκες ἔχει ἡ σύζυγος καί ἡ οἰκογένεια, ὁ φτωχός, ὁ ἄρρωστος γείτονας, τά φιλανθρωπικά ἔργα τῆς Ἐκκλησίας καί λοιπά. «Τό ἡμῶν περίσσευμα» δέν θά σκορπίζεται ἐγωιστικά σέ ἀνώφελες πολυτέλειες καί ματαιότητες, ἀλλά θά σταθμίζεται καί θά διοχετεύεται ἐκεῖ ἀκριβῶς ὅπου ὑπάρχει «ὑστέρημα» (Β’ Κορ. η’ 13).

Μήν προφασιστοῦμε ὅτι οἱ τρέχουσες προσωπικές ἀνάγκες εἶναι αὐξημένες σήμερα. Ἡ φιλαυτία μας εἶναι αὐξημένη! Ἐάν συναισθανθοῦμε βαθειά ὅτι εἴμαστε διαχειριστές τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς δίνει ὁ Θεός, θά ἐξασφαλίσουμε καί περισσεύματα. Πολύ περισσότερο, ἐάν συνδυάσουμε στήν καθημερινή μας ζωή τή φειδώ καί τήν καλῶς ἐννοούμενη οἰκονομία.

 Ἡ σημερινή φτώχεια μέσα στά πλούτη, καί τά οἰκονομικά ἀδιέξοδα μέσα στήν εὐμάρεια δέν ὀφείλονται ἀλλοῦ, παρά στό ὅτι δέν διαχειριζόμαστε σωστά, μετρημένα καί λογικά τά ὑλικά ἀγαθά. Πολλοί εἴμαστε ἄπληστοι, ἀπερίσκεπτοι καί σπάταλοι. Ὅ,τι ἔσοδα ἔχουμε τά ὑπολογίζουμε γιά νά ξοδέψουμε. Ἐπιδιώκουμε ἀσυγκράτητα νά αὐξήσουμε τίς ἀνέσεις μας καί νά ἀποκτήσουμε ὅσο τό δυνατόν περισσότερα. Διαθέτουμε ἀσυλλόγιστα καί ἀλύπητα μεγάλα ποσά, γιά νά μή στερηθοῦμε κανένα τεχνολογικό ἐπίτευγμα τῆς ἐποχῆς.

Μέ τόν τρόπο αὐτό χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦμε μᾶς κυριεύει ἡ ἰδέα ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά εἶναι τό πᾶν καί ὅτι ἡ εὐτυχία μας ἐξαρτᾶται ἀκριβῶς ἀπό τήν πληθωρική χρήση τους. Λησμονοῦμε τή μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά οὔτε  εὐτυχία οὔτε κἄν μακροζωία δέν μᾶς ἐξασφαλίζουν. Πολύ σχετική εἶναι ἡ ἀξία τους, καθώς προσφέρουν κάποια ἁπλή ἐξυπηρέτηση στήν πορεία μας πάνω στή γῆ.

Ἑπομένως οἱ πιστοί πρέπει νά γνωρίζουν ποῦ καί πόσο νά χρησιμοποιοῦν τό καθετί καί νά τό ἐντάσσουν σέ μιά ζωή σφριγηλή καί ἀρρενωπή, πού στόχο της ἔχει ὄχι τήν κοιλιοδουλία καί καλοζωία, ἀλλά τόν Οὐρανό. Κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, οἱ πιστοί εἶναι ἀκριβῶς «οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἀλλά μή καταχρώμενοι» (Α’ Κορ. ζ’ 31). Αὐτοί, πού γνωρίζουν νά κάνουν χρήση καί ὄχι κατάχρηση, νά κρατοῦν τό μέτρο καί νά ἀποφεύγουν τίς ὑπερβολές. Νά ἀντιμετωπίζουν τά ὑλικά ἀγαθά μέ ἀνωτερότητα καί ἁπλότητα, μέ περίσκεψη καί φειδώ. Στό εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα βλέπουμε πώς οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί ὁ λαός συμμετέχουν σέ ἕνα γεῦμα τελείως ἀνεπιτήδευτο καί λιτό, πού τό ἐπέβαλλε μόνο ἡ ἀνάγκη «μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ». Ἀλλά καί τά δώδεκα κοφίνια μέ τά ἀπομεινάρια, πού πῆραν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, τό ἴδιο ἀκριβῶς διδάσκουν. Λιτότητα καί φειδώ.

Τό κοινό ἐκεῖνο γεῦμα τῶν πεντακισχιλίων ἀποτελεῖ πράγματι μέτρο καί ὑπόδειγμα γιά μιά σωστή καί θεοφιλῆ χρήση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.

Ἄς ἀκούσουμε προσεκτικά τό μήνυμα αὐτό πού δίνει στήν ἐποχή μας τό σημερινό εὐαγγέλιο καί, ὅσοι πιστοί, ἄς ξεκινήσουμε ἕνα σπουδαῖο καί σωτήριο ἀγώνα ἐναντίον τῆς φιλαυτίας καί τῆς σπατάλης, ἐναντίον τῆς ἀμετρίας καί καταχρήσεως τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἀγώνα γιά μιά ὑπεύθυνη καί μέ φειδώ διαχείριση τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς δίνει ὁ Θεός.

Νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό καί ἐπάρκεια ὑλικῶν ἀγαθῶν θά ἔχουμε, καί ἄριστη ἀξιοποίησή τους θά ἐπιτυγχάνουμε, καί ἡ εἰρήνη, ἡ ἀδελφοσύνη καί ἡ εὐλογία Θεοῦ θά πλημμυρίζει τόν κόσμο.

ΠΗΓΗ