ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020 – Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιζ΄ 14-23) (Α Κορ. δ΄ 9-16)

 Παιδαγωγία Χριστού

 «πολλάκις πίπτει εις το πύρ, και πολλάκις εις το ύδωρ»

Τη θεραπεία του παιδιού του ζητούσε εναγωνίως ο  τραγικός πατέρας που το έβλεπε με πόνο ψυχής να υποφέρει από ακάθαρτο πνεύμα. Η περιγραφή που ο ίδιος δίνει, αποκαλύπτει το μέγεθος της τραγωδίας που βίωναν: “πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ”. Η σκηνή που ξεδιπλώνει μπροστά μας ο ευαγγελιστής Ματθαίος  δίνει το στίγμα της δουλείας στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος από τις δυνάμεις του κακού, όταν παραλείπει να ακολουθεί το δρόμο που μας υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Πραγματικά, ο νέος εκείνος από μικρό παιδί είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια του διαβόλου και κάτω από τη σκοτεινή εξουσία του είχε καταντήσει μια καθ’ όλα τραγική ύπαρξη.

Η ευθύνη των γονέων

Η προτροπή του Κυρίου «φέρετέ μοι αυτόν ώδε», μάς δίνει τη βεβαιότητα ότι μόνο κοντά στην αγάπη Του είναι δυνατόν ο άνθρωπος να απελευθερωθεί από τη δυναστεία του κακού και να καταστεί μια νέα ύπαρξη. Μόνο κοντά στον Χριστό μπορούμε να γνωρίσουμε το φως της μεταμόρφωσης σε υπαρξιακό, πνευματικό αλλά και σωματικό επίπεδο. Οι σκέψεις αυτές δείχνουν την τεράστια ευθύνη που έχουν οι γονείς να οδηγούν τα παιδιά τους κοντά στον Χριστό, η παρουσία του Οποίου ανοίγει την ύπαρξή τους στους ορίζοντες της αιωνιότητας.

Το άγιο παράδειγμα

Στη λυτρωτική αυτή πορεία της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα πλοκάμια του διαβόλου και της ένταξής του στην ανακαινιστική δύναμη της Εκκλησίας, πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το παράδειγμα των γονέων. Ίσως είναι το πιο βασικό εργαλείο για την εν Χριστώ ανατροφή των παιδιών.

Δυστυχώς όμως, ιδιαίτερα στις μέρες μας, βλέπουμε γονείς που δεν έχουν αυτή την αίσθηση της ευθύνης, παραμελούν το έργο τους και ατυχώς εμπιστεύονται πολλές φορές τα παιδιά τους σε χέρια ή καταστάσεις που γκρεμίζουν και δηλητηριάζουν τις αθώες τρυφερές τους ψυχές. Δεν είναι σε θέση σε αρκετές περιπτώσεις να ελέγξουν τι είναι πραγματικά ωφέλιμο και τι ψυχοφθόρο, προκειμένου να παράσχουν προστασία στα παιδιά τους. Δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο για να επικοινωνήσουν μαζί τους κατά τρόπο που να τα οδηγούν στον Χριστό και την Εκκλησία Του και να τα προστατεύουν ταυτόχρονα από όλες εκείνες τις επικίνδυνες σειρήνες που ηχούν τόσο εκκωφαντικά αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνα στους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής.

Αυτά τα δεδομένα καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρο το παράγγελμα του Χριστού που ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή: «φέρετέ μοι αυτόν ώδε». Απευθύνεται σε όλους τους γονείς, αλλά και σε όσους εμπλέκονται στο θέμα της αγωγής των νέων μας. Κοντά στον Χριστό, οι αθώες παιδικές ψυχές μεγαλώνουν προφυλαγμένες από τους καταστροφικούς ανέμους, αλλά και τις επικίνδυνες καταιγίδες που ξεσπούν μέσα στης κοινωνίας τις μεγάλες φουρτούνες. Και αφού βέβαια σταθεροποιηθούν, όπως μας διδάσκει η πατερική σοφία, μπορούν τότε να αποκτήσουν γερές βάσεις και εφόδια για να αποκρούουν τις πολύμορφες επιθέσεις του πονηρού.

  Θεία αποστολή

Οι γονείς, όταν επιτελούν το καθήκον τους και ανταποκρίνονται στη μεγάλη ευθύνη της ανατροφής των τέκνων τους, τότε και οι ίδιοι καταξιώνονται και φέρουν σε πέρας τη σπουδαία αποστολή που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός. Ισχυρό παράδειγμα αποτελεί η στρατιά εκείνη των αγίων μανάδων που γαλούχησαν τα παιδιά τους με την πίστη στον Χριστό και τα άφησαν στους ανοικτούς ορίζοντες του μεγαλείου της αγάπης του. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους ενσταλάζοντας στην ψυχή τους την ευσέβεια. Ακόμα, η Μεγάλη Μάνα Παναγία, της οποίας την Κοίμηση εορτάσαμε χθες, εκπέμπει τα πιο αυθεντικά μηνύματα παιδαγωγίας. Υπό την σκέπη της προστατεύει όλα τα παιδιά και τα φυλάσσει εκ παντός κινδύνου. Είναι η ευλογημένη γέφυρα που τα οδηγεί στον ουρανό.

Ο Χριστός είναι πάντοτε ο καλύτερος παιδαγωγός, ο τρυφερός φίλος και ο πιο ισχυρός προστάτης, στις αγκάλες Του οποίου μπορούμε να εναποθέτουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη τα παιδιά μας.  Ο Χριστός είναι Εκείνος που ποτέ δεν απογοητεύει και κοντά του πάντοτε ο άνθρωπος ανυψώνεται σε αιθέρες ουράνιους και αιώνιους.

Το Σώμα του Χριστού, παρατεινόμενο στους αιώνες, είναι η Εκκλησία. Στη μυστηριακή ζωή της, λοιπόν, πρέπει να καθοδηγούμε τα παιδιά μας. Η πρόσκληση του Χριστού «άφετε τα παιδία ελθείν προς με», απευθύνεται σε όλους εμάς που έχουμε τη μεγάλη ευθύνη για την ανατροφή των τέκνων μας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

ΠΗΓΗ