ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απόστολος: Εβρ. α' 10 – β΄ 3

Ευαγγέλιον: Μάρκου β' 1 – 12

4 Μαρτίου 2018

«τέκνον ἀφεωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μάρκ. β. 5)

Ουδείς αλάνθαστος, αγαπητοί μου αδελφοί! Δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη, που να μην έχει κάνει λάθη. Πολλά ή λίγα. Σημαντικά, που με δυσκολία μπορούμε να επανορθώσουμε, ή και ασήμαντα. Θεληματικά, που είναι πολύ αργά, όταν αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητά τους, ή και αθέλητα. Λάθη που επηρεάζουν τη ζωή μας και αφήνουν μόνιμα και ενοχλητικά σημάδια, για να μας υπενθυμίζουν την αστοχία μας. Λάθη αδικαιολόγητα, που επηρεάζουν, ενοχλούν και βλάπτουν τον συνάνθρωπό μας. Πολλά όμως από αυτά τα λάθη, όλα σχεδόν, χαρακτηρίζονται και είναι αμαρτίες, παραβάσεις του θείου νόμου.

Γι’ αυτό κυρίως το τελευταίο είδος των λαθών, των αμαρτιών, ακούστηκε ο Ιησούς να λέγει στον παραλυτικό, που του έφεραν με μύριες δυσκολίες:

«τέκνον ἀφεωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

Τέσσερις στιβαροί, αγαθοί και πιστοί άνδρες, χρειάστηκε να αποστεγάσουν τον χώρο που βρισκόταν ο Χριστός, για να τον κατεβάσουν μπροστά Του.

Πλήθος κατοίκων της Καπερναούμ και άλλων που ακολουθούσαν τον Ιησού, είχαν στριμωχτεί μέσα στο σπίτι. Άλλοι για να ακούσουν τον Κύριο, και άλλοι για να θεραπευτούν. Με έκπληξη άνοιξαν χώρο, όταν είδαν τον παραλυτικό να κατεβαίνει από τη στέγη, πάνω σε ένα φορείο, μπροστά στα πόδια του Κυρίου.

Έκπληξη μεγαλύτερη, αλλά κυρίως αμφιβολία, ένοιωσαν, αλλά χωρίς να πουν ο,τιδήποτε, κάποιοι γραμματείς,που ήταν οι μόνοι που κάθονταν, από αυτούς που παρακολουθούσαν. Εξεπλάγησαν όταν άκουσαν τον Κύριο να λέγει στον παραλυτικό: Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου.

Απαντώντας ο Κύριος στους διαλογισμούς και τα πιθανά βλέμματα αμφισβήτησης, που αντάλλαξαν μεταξύ τους οι γραμματείς, τους ερωτά. Τι νομίζετε ότι είναι ευκολότερο να πω στον παραλυτικό, σού συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω πάρε το κρεβάτι και περπάτα; Και απευθυνόμενος στον παραλυτικό: «Σοί λέγω, ἔγειρε καί ἆρον τόν κράββατόν σου καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου.» Το θαύμα ολοκληρώνεται με την έγερση, τού μέχρι εκείνη τη στιγμή παραλυτικού. Το έκπληκτο πλήθος παραμερίζει, για να περάσει, να επιστρέψει στο σπίτι του. Και όλοι δοξάζουν τον Θεό για το πρωτοφανές περιστατικό!

Σοβαρό ήταν το πρόβλημα του παραλυτικού, αγαπητοί μου. Βρισκόταν

καθηλωμένος στο κρεβάτι του, με την διαρκή ανάγκη, ενοχλητική για κείνον και

για τους άλλους, να τον βοηθούν. Φυσικά και λογικά η πρώτη του επιθυμία είναι

να θεραπευτεί. Πιστεύει ότι ο Κύριος μπορεί να τον θεραπεύσει. Βασικό στοιχείο,

η πίστη του. Πείθει και τους αγαπητούς του φίλους, να εμπιστευτούν στη δύναμη

του `Ιησού Χριστού για την θεραπεία του. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τον

συνωστισμό, που θα αντιμετωπίσουν, τον μεταφέρουν. Και ενώ περιμένει την

θεραπεία, ακούει τον Ιησού: Σου συγχωρώ τις αμαρτίες σου! Δεν το είχε ζητήσει!

Θεωρήθηκε όμως προϋπόθεση. Συγχωρώντας τις αμαρτίες του παραλυτικού 

πρώτα, έδειξε ο Κύριος, τι είναι αυτό που έχει προτεραιότητα. Τι είναι αυτό που

έχει μεγαλύτερη αξία. Απογοητεύτηκε ή μήπως σκέφτηκε, πώς έφτασε να είναι

παράλυτος. Σκέφτηκε ίσως, τι είχε κάνει στη ζωή του. Ποια λάθη και αμαρτίες, τον

οδήγησαν σ΄ αυτή την κατάσταση; Πίστεψε όμως στον Κύριο. Πίστεψε ότι Εκείνος

μπορούσε να τον θεραπεύσει. Και το θαύμα έγινε!

Ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, ήλθε στον κόσμο, πήρε την μορφή

ανθρώπου, για να μας σώσει από την αμαρτία. Πρωταρχική αξία για μας, επιτυχία

στη ζωή μας, είναι η σωτηρία της ψυχής μας. Η αμαρτία δεν είναι τίποτε άλλο,

από την αποτυχία του στόχου, που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας. Μια ζωή

σύμφωνη με τις εντολές του Θεού. Αλλά τελικά, αγαπητοί μου, η αμαρτία έχει

ψυχοσωματικές συνέπειες, δεν είναι μόνο παράβαση θείων νόμων. Σημειώνει η

γραφή: «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος», θέλοντας να τονίσει πόσο σοβαρές

επιπτώσεις μπορεί να έχει η αμαρτία για την ψυχή αλλά και το σώμα. Μας θέλει ο

Θεός κοντά Του, πιστούς ακόλουθούς Του. Ως τέκνα Του αγαπητά, αλλά και

ελεύθερα! Ελεύθερα, να επιλέξουμε πώς θα ζήσουμε. Πώς θα αντιμετωπίσουμε τα

προβλήματα και τις προκλήσεις της ζωής. Βελτιώνονται οι σχέσεις με τον Θεό

αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους, όταν ακολουθούμε τον νόμο του Θεού.

Εκείνος γνωρίζει και φροντίζει για τις καθημερινές μας ανάγκες, γιατί μας αγαπά.

Πρώτη ανάγκη του παραλυτικού, ήταν η άφεση των αμαρτιών του. Και του την

έδωσε. Του προσέφερε όμως και την θεραπεία από την παράλυση. Έχουμε,

αγαπητοί μου, την ευκαιρία να δεχτούμε κι εμείς, όλα τα αγαθά της αγάπης του

Θεού. Χρειάζεται βέβαια να ακούμε και να προσέχουμε στις αλήθειες της αγίας

γραφής. Πιστεύοντας σταθερά και τηρώντας τον νόμο Του, θα έχουμε και την

εσωτερική ειρήνη, που εξυπηρετεί ακόμη και την σωματική μας καλή κατάσταση.

Ακούσαμε και στη σημερινή περικοπή, στην προς Εβραίους επιστολή: «Διά τοῦτο

δεῖ περισσοτέρως ἠμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μήποτε παραρρυῶμεν». Συστήνει

στην επιστολή του, να προσέχουμε περισσότερο σ΄ αυτά που ακούμε από τον λόγο

του Θεού, για να μη παρασυρθούμε κάποια φορά. Ο κίνδυνος λοιπόν, είναι να

ξεχαστούμε κάποτε, αντιμετωπίζοντας την καθημερινότητα, και να ξεφύγουμε από

τον στόχο μας, που είναι να μένουμε σταθερά στον δρόμο του Θεού. Θα είναι

μεγάλο λάθος μας, αν χάσουμε την ευκαιρία, που μας πρόσφερε ο Κύριος. Είχε

δώσει την υπόσχεσή του ο Θεός, όταν χάσαμε τον παράδεισο. Την τήρησε με την

ενανθρώπηση και τη σταυρική θυσία του Κυρίου μας. Γι᾽ αυτό, «πῶς ἡμεῖς

ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας», ακούσαμε στη σημερινή

αποστολική περικοπή; Δηλαδή πως θα αποφύγουμε τη δίκαιη τιμωρία, αν

αμελήσουμε και δεν εκμεταλλευτούμε αυτή την τόσο μεγάλη ευκαιρία της

σωτηρίας, που χωρίς διακρίσεις, πρόσφερε σ᾽ όλους μας ο Ιησούς Χριστός με τη

θυσία Του; Ιδιαίτερα στην περίοδο των νηστειών, το στάδιο των αρετών, πρέπει να

εντείνουμε τους πνευματικούς μας αγώνες. Εσωστρέφεια, συμμετοχή στα μυστήρια

της Εκκλησίας μας. Αξιοποίηση της προσφερόμενης σωτηρίας θα είναι ο οδηγός

μας. Πάντοτε λοιπόν σε εγρήγορση, αξιολογώντας τα πολυποίκιλα προβλήματα της

καθημερινότητας με μοναδικό κριτήριο τον τελικό στόχο της σωτηρίας μας.

Δ.Γ.Σ

ΠΗΓΗ