ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( της Σταυροπροσκύνησης)

Απόστολος: (Εβρ. δ' 14 – Ε΄ 6)

Ευαγγέλιο: (Μάρκ. η' 34 - Θ' 1)

11 Μαρτίου 2018

«Αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι»

Η αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί μου αδελφοί, στο μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και μας προσκαλεί να Τον προσκυνήσουμε με πίστη για να ενισχύσει τον αγώνα μας, να ανανεώσει τον ενθουσιασμό μας και να προσθέσει ευλογία και χάρη στη ζωή μας, ώστε να συνεχίσουμε ακόμα πιο έντονα, την πνευματική μας αναβάθμιση. «Ελάτε», μας λέει, «να εμπνευσθείτε από εμένα». Δεν μας εξαναγκάζει, δεν μας παραπλανά, δεν επιχειρεί να μας παρασύρει δημαγωγικά. Σέβεται την ελευθερία μας και απευθύνεται στην ψύχραιμη κρίση και επιλογή μας. Μας προσκαλεί να σκεφτούμε μόνοι μας και να αποφασίσουμε ώριμα, υπεύθυνα και σοβαρά. Μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε τα πανίερα ίχνη Του και να βαδίσουμε μαζί Του το στενό μονοπάτι, που οδηγεί στα ύψη της Θείας δόξης. Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται προς τον καθένα μας και είναι ανοικτή για όλους. Γι' αυτό και είναι ενδιαφέρον, αλλά και απαραίτητο να σκεφτούμε ορισμένες αλήθειες, που μας βοηθούν να εννοήσουμε κάπως, ποιος είναι ο Σταυρός αυτός που καλούμαστε να σηκώσουμε και πώς πρέπει να Τον σηκώσουμε.

Όταν ο Κύριος μας ζητά να σηκώσουμε τον σταυρό μας, ζητά να είμαστε αποφασισμένοι για κάθε θυσία, μέχρι και τον θάνατο. Γιατί σταυρός δεν είναι μόνο το ξύλο της σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας, δεν είναι δηλαδή μόνο σύμβολο, αλλά είναι και ο τρόπος ζωής των χριστιανών, είναι η ζωή της αυταπάρνησης. Και όταν ο Κύριος μας μιλά για σταυρό, εννοεί γενικά τον αγώνα τον καλό, που πρέπει να αναλάβουμε κατά της αμαρτίας. Βέβαια στον αγώνα αυτό παρουσιάζονται πολλές δυσκολίες, που οφείλονται κυρίως στον ίδιο τον εαυτό μας. Και τούτο γιατί ο κακός εαυτός μας, με τις κατώτερες ροπές και κλίσεις του και τις γήινες επιθυμίες του, δεν μας αφήνει να στραφούμε προς τα πνευματικά και ουράνια και να ακολουθήσουμε τον δρόμο του Χριστού και να ζήσουμε έτσι ζωή καθαρή και αγία.

Τι σημαίνει όμως απαρνούμαι τον κακό εαυτό μου; Τούτο σημαίνει νεκρώνω τον παλαιό εαυτό μου, που κρύβω μέσα μου, τον διαγράφω από τη ζωή μου και παύω να υπάρχω γι’ αυτόν. Αρνούμαι και νεκρώνω τα θελήματα, τις επιθυμίες και τις ροπές του παλαιού ανθρώπου, έστω ακόμα και αν τον δω να επαναστατεί, να αντιδρά και να επιζητεί με μανία και επιμονή κάθε τι αμαρτωλό.

Είναι ανάγκη να χαλιναγωγηθούν οι αισθήσεις, να τεθούν φραγμοί στο στόμα να περιορισθεί η φαντασία, να δαμασθούν οι κακές επιθυμίες, να θυσιασθεί η

φιλαυτία και να κοπούν τα αμαρτωλά μας θελήματα. Θα χρειασθεί, τέλος να

υπομείνουμε αγόγγυστα και θλίψεις και δοκιμασίες και να περάσουμε από το

καμίνι των πειρασμών της ζωής, που ταλαιπωρούν και στοιχίζουν πολύ σε

πολλούς.

Όλα τα πιο πάνω κάμνουν στενή την πύλη και γεμάτη δυσκολίες την οδό

της χριστιανικής μας ζωής (Ματθ. Ζ' 14). Μοιάζουν με τις ψηλές και δυσπρόσιτες

κορυφές του βουνού, που πρέπει να κοπιάσουμε πολύ για να τις κατακτήσουμε.

Χρειάζεται να πιέσουμε και να βιάσουμε πολύ τον εαυτό μας. Είναι αλήθεια ότι 

αρνούμενοι τον παλιό εαυτό μας, τούτο σημαίνει ταυτόχρονα ότι υποτασσόμαστε

στο άγιο θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ακολουθούμε τον Κύριο όπου μας

οδηγεί και υπομένουμε όλες τις θλίψεις, που επιτρέπει στη ζωή μας, για τον

εξαγιασμό μας, μέχρι του σημείου να περιφρονούμε ακόμα και τον θάνατο. Τούτο

σημαίνει ότι θα πρέπει διαρκώς να σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων και της

θυσίας. Να σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων όχι αναγκαστικά, επειδή δεν

μπορούμε να κάμουμε αλλιώς, αλλά με χαρά και ελπίδα, με τη συναίσθηση ότι ο

δρόμος της υποταγής στο θέλημα του Θεού, που βαδίζουμε σηκώνοντας τον

σταυρό των θλίψεων, είναι ο μοναδικός δρόμος, που οδηγεί στη σωτηρία μας. «Όλα

να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και επιφυλάξεις», μας λέει ο απόστολος Παύλος,

«για να γίνετε άψογοι και ολοκληρωμένοι, παιδιά του Θεού, αγνά, ανάμεσα σε

ανθρώπους κακούς και διεφθαρμένους. Ανάμεσά τους να λάμπετε σαν αστέρια

στον κόσμο» (Φιλίπ. Β΄ 14,15).

Αλλά ο σταυρός που μας περιμένει να τον σηκώσουμε, έχει και άλλη όψη.

Γιατί οι δυσκολίες της χριστιανικής μας ζωής δεν οφείλονται μόνο στον εαυτό μας.

Πολλές φορές μας περιμένουν και αντιδράσεις εκ μέρους των συνανθρώπων μας.

Πρόκειται για ειρωνείες των κοσμικών ανθρώπων, που διστάζουν να φανούν ότι

πιστεύουν στον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Είναι λυπηρόν που μερικές φορές

ακούμε υβρισίες και είμαστε μάρτυρες προσβολών και περιφρονήσεων, ακόμα και

από πρόσωπα του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Και το χειρότερο είναι οι

καταφρονήσεις και παραγκωνισμοί από συναδέλφους και φίλους μας, μόνο και

μόνο γιατί θέλουμε να ευαρεστούμε καθ' όλα τον Χριστό και να ζούμε κατά το

θέλημά Του. Ο καλός χριστιανός, όμως, δεν πρέπει να φοβάται τις αντιδράσεις των

αμαρτωλών, όπως επίσης την ειρωνεία και τα πειράγματά τους. Από μέρους μας

θα ήταν μεγάλο έγκλημα, αν οι άνθρωποι αυτοί του σκότους, που αποστάτησαν

και πρόδωσαν την αγάπη του Θεού σ' εμάς, έχουν επάνω μας μεγαλύτερη επιρροή

από ό,τι ο Χριστός. Ένα πράγμα θα πρέπει να ξέρουμε ότι όλοι αυτοί οι πάσης

φύσεως διωγμοί είναι σταυρός. Σταυρός βαρύς και αιματηρός, που τον σηκώνουν

ευτυχώς και στις μέρες μας πλήθη ανθρώπων με αδούλωτο πνεύμα και ηρωϊκό

φρόνημα.

Αδελφοί μου! Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι χωρίς σταυρό, χωρίς

δυσκολίες και αντιδράσεις και διωγμούς για τον Χριστό δεν είμαστε αληθινοί

μαθητές και ακόλουθοί Του. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέχουμε από εκείνα που

ζημιώνουν την ψυχή μας. Να μη μας απατά η έλξη και η λάμψη τους. Κι εδώ

έγκειται η πραγματική σοφία. Να αποφύγουμε τους κινδύνους και να

διατηρήσουμε την ψυχή μας καθαρή, αμόλυντη, αγνή. Να την στολίσουμε με

αρετές κι έτσι να την παραδώσουμε στον Πλάστη και Θεό μας. Γι' αυτό, με

ευλάβεια και πίστη ας προσκυνήσουμε σήμερα τον Σταυρό του Κυρίου μας και

συγχρόνως ας πάρουμε την μεγάλη απόφαση να σηκώσουμε ο καθένας μας τον

σταυρό, που ο Κύριος επιτρέπει να έχουμε, με υπομονή και σταθερότητα. Και τότε

να είμαστε βέβαιοι ότι έτσι θα κατακτήσουμε την δόξα του ουρανού και θα

ζήσουμε πλησίον του Κυρίου μας αιώνια ευτυχείς και μακάριοι. Ας σηκώνουμε,

λοιπόν, τον θεόσδοτο σταυρό μας με χαρά, πίστη και ελπίδα. Και να ξέρουμε

πάντοτε ότι μετά την Σταύρωση θα ακολουθήσει η λαμπροφόρος Ανάσταση.

† Ηγούμενος Χρυσορρογιατίσσης Διονύσιος

ΠΗΓΗ