Μήνας Μάρτιος 4 Μαρτίου 2018.

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. (Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

Μάρκ. 2, 1 - 12

« ...ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»  (Μάρκ. 2, 5).

Εἶναι συγκλονιστικό τό περιστατικό πού ἀκούσαμε σήμερα στήν εὐαγγελική περικοπή. Τό συγκλονιστικό σ’ ὅλο τοῦτο τό περιστατικό εἶναι ἡ διάθεση μέ τήν ὁποία πλησίασαν οἱ συνοδοί τοῦ παραλυτικοῦ ἀλλά καί αὐτός ὁ ἴδιος τό Χριστό.

Τά ἐμπόδια ἦταν τεράστια. Ὁ κόσμος ἦταν πολύς. Σύμφωνα μέ τήν κοινή λογική, ἦταν ἀδύνατον νά πλησιάσει κάποιος τόν Κύριο. Αὐτό ὅμως πού εἶναι ἀδύνατο γιά τή λογική εἶναι δυνατό γιά τήν πίστη. Ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ὑπερπήδησε ὅλα τά ἐμπόδια. Ἡ πίστη σήκωσε ἀκόμη καί τή στέγη. Ἡ πίστη τούς ἔκανε εὑρηματικούς. Μέ πολλούς τρόπους πλησίαζαν οἱ πονεμένοι τό Χριστό. Ἀλλά νά  κατέβει ὁ ἄρρωστος οὐρανοκατέβατος μπροστά Του μᾶλλον ἦταν κάτι ἀνεπανάληπτο.

Αὐτή ἡ θετική διάθεση τῶν ἀνθρώπων ἔκανε τόν Ἰησοῦ πρῶτα νά θεραπεύσει τήν αἰτία τῆς ἀρρώστιας, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, καί ὕστερα καί αὐτή τήν ἴδια τήν ἀρρώστια, πού ἦταν ἡ παραλυσία.

Μᾶς βάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ν’ ἀκούσουμε αὐτό τό περιστατικό. Παράλληλα προβάλλει μπροστά μας καί τή μνήμη ἑνός μεγάλου πατέρα της, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Γιατί τό κάνει αὐτό;

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μίλησε γιά τή θεία χάρη. Στήριξε τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Τί εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Μέ ἁπλά λόγια θά λέγαμε ὅτι εἶναι ἡ μυστική καί ἀθόρυβη παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινότητά μας. Ἡ παρουσία ἐνός Θεοῦ πού ἔρχεται κοντά μας ἐλεύθερα, ἐπειδή ἐλεύθερα Τόν θέλουμε καί Τόν ἀναζητᾶμε. Αὐτή ἡ θεϊκή παρουσία φέρνει στόν καθένα μας ἀμέτρητες εὐλογίες. Εὐλογίες πού εἶναι προσωπικές. Σ’ ἄλλον φέρνει ἠρεμία καί γαλήνη. Σ’ ἄλλον φέρνει παρηγοριά. Σ’ ἄλλον φέρνει χαρά καί  ἐλπίδα. Σ’ ἄλλον δίνει πνευματικά χαρίσματα. Σ’ ἄλλον φέρνει ἕναν πειρασμό ἤ μία ἀρρώστια, γιά νά τόν κάνει δυνατό. Σ’ ἄλλον φέρνει μία θλίψη, γιά νά τόν κάνει πιό καθαρό. Σ’ ὅλους μας ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ φέρνει τούς καρπούς τῆς ἀγάπης Του.

Ἡ κεντρική ἰδέα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου

Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὅπως καί ὁλόκληρης τῆς

Ἐκκλησίας, εἶναι πώς, γιά νά συμμετέχει ὁ

ἄνθρωπος στή χάρη τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά τό θέλει.

Νά τό θέλει πολύ. Τίποτε στή ζωή μας δέν γίνεται

μαγικά καί αὐτόματα. Γιά νά στείλει ὁ Θεός τή χάρη

Του καί τήν εὐλογία Του στή ζωή μας, πρέπει νά

Τοῦ τό ζητήσουμε ἐπίμονα καί ἐλεύθερα. Ὁ τρόπος

μέ τόν ὁποῖο ἐκφράζεται αὐτή ἡ ἐλεύθερη ἐπιμονή

μας εἶναι διπλός. Πρῶτον ἐπιμένουμε στήν ἐκζήτηση

τοῦ Θεοῦ μέ τήν προσευχή μας καί δεύτερον μέ τόν

τρόπο τῆς ζωῆς μας.

Πρῶτον, ἡ προσευχή. Ὁ Θεός θέλει νά γεμίζει τή

ζωή μας μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία Του. Ἐμεῖς τό

θέλουμε; Ἄν τό θέλουμε, δέν ἔχουμε παρά νά Τοῦ τό

ζητήσουμε. Ζητᾶμε ἀπό τό Θεό ἀμέτρητα ὑλικά

ἀγαθά. Ζητᾶμε ὑγεία, ζητᾶμε πρόοδο γιά μᾶς καί τά 

παιδιά μας. Ζητᾶμε λίγο παραπάνω χρόνο στή ζωή

μας. Ζητᾶμε πράγματα φτηνά, πρόσκαιρα καί πεπε-

ρασμένα. Ζητᾶμε τή γῆ. Τόν οὐρανό πότε θά τόν ζη-

τήσουμε; Ζητᾶμε πολλά ἀπό τά δημιουργήματα τοῦ

Θεοῦ. Αὐτόν τόν ἴδιο τό Θεό Τόν ζητᾶμε; Ἄν θέλου-

με τό Θεό στή ζωή μας, πρέπει νά Τοῦ τό ποῦμε. Ἄν

δέν τό ποῦμε στό Θεό, ὅτι Τόν θέλουμε, δέν πρόκει-

ται νά ἔλθει. Ὄχι ἐπειδή δέν τό θέλει, ἀλλά ἐπειδή

σέβεται τήν ἐλευθερία μας. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θά

ἔλθει στήν καθημερινότητά μας μόνον μέσα ἀπό τήν

προσευχή μας. Χωρίς τή δική μας συγκατάθεση, ὅσο

κι ἄν τό θέλει ὁ Θεός, δέν μπορεῖ νά μᾶς ἁγιάσει.

Γιατί, ἄν μᾶς ἁγιάσει χωρίς τή συγκατάθεσή μας,

τότε ἀκυρώνει τήν ἐλευθερία μας. Ἄρα μᾶς

ἀκυρώνει ὡς δημιουργήματα καί ἄρα ἀκυρώνει καί

τόν ἑαυτό Του. Σέβεται τήν ἐλευθερία μας, διότι

Ἐκεῖνος ἐλεύθερα μᾶς τή χάρισε.

Δεύτερον, δέν ἀρκεῖ νά ἐκφράσουμε τή συγκα-

τάθεσή μας στήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μόνο μέ τήν

προσευχή μας. Χρειάζεται νά ἐκφράσουμε τήν

ἐλεύθερη συγκατάθεσή μας στή χάρη τοῦ Θεοῦ μέ

τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἐλευθερία μας 

ἐκφράζεται μέ τήν προσευχή θεωρητικά. Γιά νά ἔχει

ἡ προσευχή μας περιεχόμενο, πρέπει νά συμφωνεῖ

μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ὅ, τι κάνουμε ὅλο τό

εἰκοσιτετράωρο τό κάνουμε γιά τόν ἑαυτό μας.

Τρῶμε, κοιμόμαστε, διασκεδάζουμε, ἐργαζόμαστε

γιά τόν ἑαυτό μας. Γιά τό Θεό τί κάνουμε; Ὅλη τήν

ἡμέρα λέμε βιαστικά δύο λόγια προσευχῆς καί νομί-

ζουμε ὅτι ξεμπερδέψαμε μέ τό Θεό. Ἐρχόμαστε καί

μία φορά τήν ἑβδομάδα στήν Ἐκκλησία καί νομί-

ζουμε ὅτι μᾶς χρωστάει κι ἀπό πάνω; Ἄν κάποιος

μᾶς μιλήσει στό τηλέφωνο βιαστικά, λαμβάνουμε τό

μήνυμα ὅτι τοῦ εἴμαστε ἀντιπαθητικοί καί σιγά σιγά

ξεκόβουμε μαζί του ἀπό σεβασμό στήν ἐλευθερία

του. Ἄν κι ἐμεῖς μιλᾶμε βιαστικά καί πρόχειρα στό

Θεό, δέν θά πρέπει κι Ἐκεῖνος νά λάβει τό ἴδιο μή-

νυμα καί ἀπό σεβασμό στήν ἐλευθερία μας νά μᾶς

ἐγκαταλείψει;

Ὁ πρακτικός τρόπος, μέ τόν ὁποῖο θά δείξουμε

στό Θεό ὅτι θέλουμε τή χάρη Του καί τήν εὐλογία

Του στή ζωή μας, ξεκινάει ἀπό τό πετραχήλι τοῦ

πνευματικοῦ. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἡ ἀρχή. Ἡ ζωή

τῆς μετανοίας εἶναι ἡ συνέχεια. Κάθε μέρα πού 

ξυπνᾶμε νά βάζουμε ἔνα ἐρώτημα στόν ἑαυτό μας:

«τί θά κάνω γιά τό Θεό μου σήμερα;». Κάθε βράδυ

πού πᾶμε νά κλείσουμε τά μάτια μας ἄς βάζουμε τό

ἴδιο ἐρωτηματικό: «τί ἔκανα γιά τό Θεό σήμερα;».

Κάθε φορά πού ἔχουμε νά ποῦμε ἤ νά κάνουμε κάτι,

πάλι νά βάζουμε ἕνα ἐρώτημα στόν ἑαυτό μας: «τό

θέλει αὐτό ὁ Θεός;». Ἡ πρακτική συγκατάθεσή μας

στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ θά ἐπισφραγίσει τήν προ-

σευχή μας.

Στή δύσκολη ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι διψοῦν γιά

τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Προσπαθοῦν νά τή βροῦν μέσα

ἀπό λανθασμένους δρόμους. Ζητοῦν γαλήνη, χαρά,

δύναμη καί ἀγάπη, ἀλλά δέν ξέρουν πώς αὐτά μόνον

ὁ Θεός τά χαρίζει. Μιλοῦν γιά «θετική ἐνέργεια» γιά

«θετική αὔρα». Νομίζουν πώς τό θετικό κλίμα θά

ἔλθει στή ζωή μας κατά τρόπο μαγικό, χωρίς τήν

προσωπική μας συμμετοχή. Τίποτε δέν γίνεται μαγι-

κά καί αὐτόματα στή ζωή μας. Γιά νά γεμίζει ἡ ζωή

μας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά τό ζητήσουμε

ἀπό τό Θεό τόσο ἔντονα, ὅπως ἔντονα ζήτησαν οἱ

συνοδοί τοῦ παραλύτου τή θεραπεία του ἀπό τό

Χριστό. Αὐτό πού ἐντυπωσιάζει δέν εἶναι τά λόγια 

πού εἶπαν ἀλλά ὁ τρόπος πού ἐνήργησαν. Αὐτό νά

κάνουμε κι ἐμεῖς. Νά ζητοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὄχι

μόνο μέ τά λόγια μας ἀλλά καί μέ τόν τρόπο τῆς

ζωῆς μας. Αὐτό μᾶς διδάσκει ὁ σήμερα τιμώμενος

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Μακάρι μέ τίς δικές

του πρεσβεῖες νά κερδίσουμε τή χάρη καί τήν

εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινότητά μας καί νά

τήν ἀπολαύσουμε ὄχι μόνο γιά τώρα ἀλλά καί γιά

πάντα. Ἀμήν. 

ΠΗΓΗ