ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( Ορθοδοξίας)

Απόστολος:Εβρ. ια΄ 24-26,32-40

Ευαγγέλιο: Ιωάν. α΄ 44-52

25 Φεβρουαρίου 2018

«Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού , συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωάν. α΄ 50)

Όταν στις 11 Μαρτίου του 843 μ.Χ. η Εκκλησία αναστήλωνε τις εικόνες, δεν επετύγχανε μόνο μια νίκη εναντίον των εικονομάχων αλλά επετύγχανε γενικότερα μια νίκη και ένα θρίαμβο εναντίον όλων των αιρέσεων.

Έτσι, από τότε, η πρώτη Κυριακή των νηστειών καθιερώθηκε, πέραν από την αναστήλωση των εικόνων και σαν Κυριακή της Ορθοδοξίας. Δηλαδή, της ορθής πίστης και της ορθής διδασκαλίας.

Μέσα από τις εικόνες η Εκκλησία εξέφραζε και εξακολουθεί να εκφράζει την ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού αλλά και την ιστορική αλήθεια ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και την ίδια στιγμή και τέλειος άνθρωπος

. Αν αρνηθούμε, είτε την ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού, είτε και την αλήθεια ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, τότε είναι σαν να αρνούμαστε και την πραγματική σωτηρία. Γιατί, αν ο Χριστός δεν ήταν πραγματικό ιστορικό πρόσωπο, που έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους σε κάποια στιγμή της ιστορίας και την ίδια στιγμή δεν είναι πραγματικά τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, τότε δε θα μπορεί να προσφέρει και την πραγματική σωτηρία.

Η Εκκλησία δίνει ιδιαίτερη σημασία στις δύο αυτές αλήθειες. Ο Χριστός, σαν ιστορικό πρόσωπο, συνδέεται με ιστορικά πρόσωπα, όπως το βασιλιά Ηρώδη (Ματθ. β ι) , τον αυτοκράτορα της Ρώμης Αύγουστο (Οκταβιανό) και τον Πόντιο Πιλάτο. ( Ματθ. κζ΄2, Μαρκ. ι έ ι , Λουκ. κ γ ι, Ιωάν. ι ή 29 , Πράξ. δ΄27, ι γ΄28, Α΄Τιμ. ε΄13). Η σύνδεση, είτε της Γεννησης, είτε και της Σταύρωσης του Χριστού, με τα πιο πάνω ιστορικά πρόσωπα γίνεται για να επιβεβαιωθεί ότι ο Χριστός υπήρξε πραγματικό ιστορικό πρόσωπο. Οι παραπομπές που εκθέσαμε πιο πάνω είναι μόνο μερικές από τις πολλές αναφορές των Αποστόλων και ευαγγελιστών που επιβεβαιώνουν την ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού και η οποία επισφραγίζεται με την αναφορά του Συμβόλου της πίστεως ότι «για τη δική μας σωτηρία έγινε άνθρωπος, Σταυρώθηκε την εποχή του Ποντίου Πιλάτου, έπαθε, θάφτηκε, Αναστήθηκε την τρίτη μέρα, Αναλήφθηκε στους ουρανούς και θα ξανάρθει για να κρίνει ζώντας και νεκρούς».

Όμως για την Εκκλησία, πέραν από την επιβεβαίωση της ιστορικότητας

του προσώπου του Χριστού, παραμένει σαν πρώτιστο καθήκον να αναγνωρίζει

και να ομολογεί ότι ο Χριστός είναι Υιός του Θεού και αληθινός Θεός. Αυτή η

αναγνώριση και αυτή η ομολογία προβάλλουν και μέσα από το σημερινό

ευαγγέλιο. Μέσα από την ομολογία τους, τόσο ο Φίλιππος, όσο και ο

Ναθαναήλ, καταθέτουν σήμερα τη δική τους μαρτυρία ότι ο Χριστός μπήκε

στην ιστορία σαν Θεός και σαν άνθρωπος. Ακούσαμε το Φίλιππο να λέει στο 

φίλο του Ναθαναήλ «Ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται

ευρήκαμεν, Ιησούν τον… από Ναζαρέτ ». Αυτόν που προανάγγειλε ο Μωυσής

στον νόμο και οι προφήτες, τον βρήκαμε ∙ Είναι ο Ιησούς… από τη Ναζαρέτ .

Άρα, έχουμε βρει τον Μεσσία και Λυτρωτή . Τον έχουμε δει, τον έχουμε

αναγνωρίσει και τον έχουμε πιστέψει. Αυτός είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. «

Ερχου και ίδε». «Έλα και δες μόνος σου» του λέει ο Φίλιππος.

Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις, ο Ναθαναήλ όχι μόνο πηγαίνει, αλλά

βλέποντας και συνομιλώντας με τον Ιησού ξεσπά σε μια θαυμαστή ομολογία:

«Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ». Διδάσκαλε, εσύ

είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ ο βασιλιάς του Ισραήλ. Κι ο Χριστός, δεν διαψεύδει

την ομολογία του Ναθαναήλ, αντίθετα την επιβεβαιώνει λέγοντας: « Σας

βεβαιώνω ότι σύντομα θα δείτε να έχει ανοίξει ο ουρανός, και οι Άγγελοι του

Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν πάνω στον Υιό του Ανθρώπου».

Η χαρά του Φιλίππου όπως εκφραστήκαμε μέσα από το «Ευρήκαμεν

Ιησούν» , στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε μέσα από την ομολογία του Ναθαναήλ

«Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ». Έτσι μέσα από

την ομολογία του Ναθαναήλ «Εσύ είσαι ο Υιός του Θεού» καθορίζει τη σχέση

του Ιησού με το Θεό. Παράλληλα δε μέσα από την ομολογία «Εσύ είσαι ο

βασιλιάς του Ισραήλ» καθορίζει την άμεση και προσωπική του σχέση με τους

εκλεκτούς Του. Ειδικότερα, μέσα από την ομολογία του Ναθαναήλ

αναγνωρίζονται δυο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού

και δεύτερον, ο Χριστός σαν «βασιλιάς του Ισραήλ» αποκτά ανθρώπινη

υπόσταση. Άρα, στο πρόσωπο του Χριστού, ο Ναθαναήλ βλέπει τον Θεό που

γίνεται άνθρωπος, για να σώσει τους ανθρώπους, επιβεβαιώνοντας και την

ομολογία του Φίλιππου ότι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού βλέπουν τον

Μεσσία και σωτήρα του κόσμου για τον οποίο μίλησαν ο Μωυσής και οι

Προφήτες.

«Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού», ομολόγησε με παρρησία ο Ναθαναήλ.

Κι αυτή η ομολογία έγινε ομολογία της Εκκλησίας, καθώς και των ανθρώπων

μέσα από τους αιώνες. Αυτή η ομολογία που έγινε πίστη της Εκκλησίας, έχει

σαν θεμέλιο την πίστη στη θεότητα του Χριστού. Οποιαδήποτε άλλη

διδασκαλία που νοθεύει αυτή την πίστη απορρίπτεται και καταδικάζεται σαν

αίρεση.

Αδελφοί μου, πολύ ή λίγο είμαστε όλοι γνώστες των πιο πάνω αληθειών.

Όμως πόσοι από μας μπορούμε να επαναλάβουμε με βεβαιότητα την ομολογία

του Φιλίππου ότι «Ευρήκαμεν Ιησούν» ; Ακόμα πόσοι από μας μπορούμε να

επαναλάβουμε την ομολογία του Ναθαναήλ «Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού». Αν

μέσα μας έχουμε πιστέψει όπως ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ, ας το

επιβεβαιώσουμε και μέσα από τις πράξεις μας. Γιατί, Ορθοδοξία και

Ορθοπραξία είναι έννοιες που δεν μπορούν να χωριστούν, αφού είναι στενά

συνδεδεμένες μεταξύ τους. Αν βιώνουμε αυτές τις έννοιες, τότε ας πούμε κι

εμείς με τη βεβαιότητα του Φιλίππου : « Έρχου και ίδε » Αμήν.

Θεόδωρος Ανωνιάδης

ΠΗΓΗ