«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

4η Φεβρουαρίου 2018

(Α΄ Κορινθίους Στ’, 12-20)

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ΄ εικόνα και ομοίωση» Του Θεού. Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός διδάσκει, ότι το μεν «κατ΄ εικόνα» αναφέρεται στο νοητικό, νοερό και αυτεξούσιο τού ανθρώπου, το δε «καθ΄ ομοίωση» αναφέρεται στην ομοίωση της θείας αρετής κατά το δυνατόν από μέρους των ανθρώπων.

Δηλαδή: Ο Θεός σαν άλλος σοφός γεωπόνος μπόλιασε την ανθρώπινη ψυχή σε μικρογραφία με όλα τα χαρίσματά Του, τα οποία ο άνθρωπος με την επισκίαση της Χάρης Τού Θεού και τους προσωπικούς του συνεχόμενους πνευματικούς αγώνες, έπρεπε και μπορούσε να καλλιεργήσει και έτσι να μοιάσει κατά Χάρη με Τόν Δημιουργό του και να γίνει ναός τού Παναγίου Πνεύματος.

Αλλά, δυστυχώς, καθώς επίσης διδάσκει ο Θείος λόγος, ο άνθρωπος δεν έμεινε στο Θείο θέλημα. Εξαπατήθηκε από τον αρχέκακο όφι, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του.

Έτσι υποδουλώθηκε στο θέλημα τού πονηρού. Η πτώση αυτή είχε σαν συνέπεια ο πονηρός να αποκτήσει δικαιώματα στους ανθρώπους και να προκύψουν τα αρνητικά αποτελέσματα της θεληματικής αποστασίας των πρωτοπλάστων από την συνύπαρξη τους με τον Τριαδικό Θεό.

Κάτω από τις συνθήκες αυτής της συνεχόμενης κατολίσθησης, ολόκληρη η κοινωνία αιχμαλωτίσθηκε από τον πονηρό, ώστε ο σατανάς στο όρος των πειρασμών καυχήθηκε με τον εωσφορικό του εγωισμό, ότι είναι ο άρχοντας αυτού του κόσμου, τον οποίο κυβερνά όπως θέλει.

Όμως η ανθρωπότητα ουσιαστικά ανήκε, ανήκει και θα ανήκει στον Τριαδικό Θεό, που είναι ο Δημιουργός της, έστω και αν ο άνθρωπος εξαπατήθηκε και εξαπατάται από τον πονηρό.

Γι αυτό ακριβώς ήλθε στην γη ο Υιός Τού Θεού, ώστε με την διδασκαλία Του, τα πολλά και μεγάλα Του θαύματα και με την Σταυρική Του θυσία, να συνδέσει ξανά και πάλι τον άνθρωπο με Τον Θεό, να τον αναπλάσει, να τον επαναφέρει στο πρωταρχικό -  παραδεισένιο κάλλους του και να τον κάνει πάλι παιδί τού Θεού και ναό τού Θεού.

Αυτό σημαίνει, ότι η ουσιαστική ένωση τού άνθρωπου με Τον Θεό εξαγιάζει ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του, ψυχή δηλαδή και σώμα.

Και ναι μεν εστοίχισε ακριβά, πολύ ακριβά η απροσμέτρητη φιλανθρωπία και χωρίς όρους, όρια και σύνορα αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, αλλά αυτή η θυσία τού Θεανθρώπου έδωσε στον πεσμένο και «πλανώμενον» άνθρωπο την δυνατότητα απαλλαγής του από τα νύχια τού κακού, τού πονηρού, της αμαρτίας, τού θανάτου. Και τού χάρισε εντελώς δωρεάν την επιστροφή στην αγκαλιά τού Πατέρα, την επανένταξή του στον Παράδεισο.

Είναι πολύ δυνατή και αφυπνιστική η σχετική προτροπή που μάς απευθύνει ο Θείος Παύλος στο σημερινό ιερό αποστολικό ανάγνωσμα.

Μάς τονίζει:

«Δεν ξέρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός τού Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα σας και το έχετε λάβει από Τον Θεό και άρα δεν ανήκετε στον εαυτό σας;»

Εδώ ο Θείος Απόστολος εξαίρει την αξία και την σπουδαιότητα του ανθρωπίνου σώματος. Η αξία του ανθρωπίνου σώματος έγκειται στο γεγονός ότι είναι αποτέλεσμα της άμεσης δημιουργικής ενέργειας τού Θεού και ότι μέσα του έχει την ψυχή. Το σώμα είναι το «οστράκινο σκεύος» που περιέχει τον θησαυρό της πνοής τού Θεού.

Είναι ρητή η αποστολική διαβεβαίωση, ότι το σώμα μας είναι ναός, δηλαδή κατοικητήριο τού Παναγίου Πνεύματος. Και συνεχίζει με την πολυσήμαντη προτροπή: «Είναι αναγκαία η συντονισμένη Επιμέλεια για την ψυχή και το σώμα γιατί έχετε εξαγορασθεί με το ύψιστο, το πολυτίμητο Αίμα τού Χριστού…». Αυτό σημαίνει ότι προοριζόμαστε για την αιώνια δόξα της Θείας Βασιλείας. Και ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί: «Πω, πω!!! Το σώμας μας θα γίνει σύμμορφο προς το σώμα Εκείνου, που κάθεται στα δεξιά τού Πατρός τού Χριστού, που προσκυνείται από τους Αγγέλους…»

Στην επίτευξη τού «καθ΄ομοίωση» δηλαδή της κατά Χριστόν ζωής, συμμετέχει και πρέπει να συμμετέχει εκτός από την ψυχή και το σώμα. Αν δεν οδηγούμε το σώμα μας στην εγκράτεια και στην χαλιναγώγηση, τότε είναι ορατή και βέβαιη η εξάρθρωση της πνευματικής συγκρότησης τού άνθρωπου.

Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι το σώμα είναι ο πρώτος μαθητής της ψυχής. Από την επιμέλεια με την οποία συμμετέχει το σώμα στην πορεία της ψυχής, εξαρτάται η πνευματική προκοπή τού πιστού.

Ο λόγος τού Αποστόλου μάς καλεί να δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό με όλη μας την προσωπικότητα, δηλαδή με το πνεύμα και το σώμα μας, που ανήκουν σ΄ Αυτόν.

Έτσι, προτρεπτικά κατακλείνεται η σημερινή αποστολική διδαχή.

Και επειδή αυτή η ενέργεια Τού Σωτήρα μας Χριστού είναι ανυπολόγιστης σπουδαιότητας και σημασίας, γι΄ αυτό και εμείς που ευεργετηθήκαμε τόσο πλουσιοπάροχα και αυτή η θεία ευεργεσία έχει διαμέτρημα με αιώνιες ευεργετικές διαστάσεις για τον καθένα μας, έχομε υποχρέωση να εκφράζουμε όσο θα ζούμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Ύψιστο. Πως;  Με την υπακοή μας στο Θείο Θέλημα. Και να είμαστε βέβαιοι, ότι εφόσον θα αξιωνόμαστε να δοξάζουμε Τον Κύριό μας με την ένωση μας μαζί Του, και ο Θεός θα μάς αντιδοξάζει και εδώ στην γη, αλλά κυρίως στον ουρανό, Αμήν!

ΠΗΓΗ