ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΜΨΥΧΟΙ ΝΑΟΙ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 4 Φεβρουαρίου 2018, τοῦ Ἀσώτου (Α΄ Κορ. ς΄ 12-20)

«Τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστι»

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου σήμερα, καὶ στὸ μὲν εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὴν περίφημη Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, ἐνῶ στὸ ἀποστολικὸ τὴν ἔντονη προτροπὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου νὰ ἀποφεύγουμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ποὺ εἶναι τὸ κύριο γνώρισμα τοῦ ἄσωτου βίου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος γιὰ τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ ἀποφεύγεται μάλιστα αὐτὴ ἡ ἁμαρτία, εἶναι τὸ ὅτι τὸ σῶμα μας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα πῶς γίναμε ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.

1. Μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ Χρίσμα

Στὸ ἅγιο Βάπτισμα ὁ ἄνθρωπος ὑφίσταται ριζικὴ ἀνακαίνιση. Ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴ βαριὰ κληρονομιὰ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, θεραπεύεται ἀπὸ τὴ διαφθορὰ ποὺ ἐπῆλθε στὴν ἀνθρώπινη φύση λόγῳ τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων. Δὲν ἔχει πιὰ ἔντονη ροπὴ στὴν ἁμαρτία, οὔτε βρίσκεται ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐπήρεια τῶν δαιμόνων.

Ἡ Βάπτιση εἶναι ἡ πνευματικὴ γέννηση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ γέννησή του σὲ μιὰ νέα ζωή, στὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα βγαίνει ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος, μιὰ καινούργια δημιουργία, παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ, μέλος τῆς Ἐκκλησίας Του, ὑποψήφιος πολίτης τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Κατόπιν μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα ὁ νεοφώτιστος λαμβάνει τὴν πανοπλία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴ δύναμη νὰ ζήσει αὐτὴν τὴ νέα ζωή, τὴ ζωὴ τῆς Χάριτος, καὶ νὰ φθάσει στὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν».

Ἡ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ αὐτὰ Μυστήρια δὲν ἀποτελεῖ παροδικὴ ἐμπειρία, ἀλλὰ μόνιμη δωρεὰ ποὺ σφραγίζει τὴν ὕπαρξή του καὶ καθορίζει τὸ αἰώνιο μέλλον του. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν ὥρα τοῦ Μυστηρίου δὲν ἔρχεται στὴν ὕπαρξη τοῦ πιστοῦ σὰν περαστικὸς διαβάτης ἀλλὰ ὡς μόνιμος ἔνοικος. Καὶ ἀπὸ τότε ἐργάζεται στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του τὸν ἁγιασμό του, τὴν τελείωσή του.

2. Νὰ μὴ βεβηλώνεται ὁ ναὸς

Ἐφόσον ἡ ὕπαρξή μας καὶ ἐν προκειμένῳ τὸ σῶμα μας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλουμε ὡς συνειδητοὶ Χριστιανοὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε μὲ ἰδιαίτερο σεβασμό, νὰ μὴν τὸ μολύνουμε μὲ πράξεις ἁμαρτίας, ἀλλὰ νὰ τὸ ἁγιάζουμε μὲ πράξεις ἀρετῆς.

Νὰ φυλάττουμε τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ κάθε μολυσμό: τὰ μάτια μας ἀπὸ βλαβερὰ θεάματα, τὰ αὐτιά μας ἀπὸ ὁτιδήποτε ἁμαρτωλὸ καὶ κοσμικό, τὸ στόμα μας ὄχι μόνο ἀπὸ βλασφημίες καὶ ὕβρεις ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κατάκριση καὶ ἀργολογία· καὶ τὶς ἄλλες αἰσθήσεις ἀπὸ τοὺς ἀντίστοιχους μολυσμούς. Ἰδιαιτέρως νὰ ἀποφεύγουμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως τονίζει μὲ τόση ἔμφαση ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, τὰ ὁποῖα τόσο πολὺ βεβηλώνουν τὸ ἀνθρώπινο σῶμα.

Ἀλλὰ ἐὰν ὡς ἄνθρωποι ἀδύναμοι μολύνουμε κάποτε τὶς αἰσθήσεις ἢ τὸ σῶμα μας, νὰ μετανοοῦμε τὸ συντομότερο καὶ νὰ καταφεύγουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱε­ρᾶς Ἐξομολογήσεως, ὅπου ὁ ναὸς τοῦ σώματός μας καὶ ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας καθαρίζεται μὲ τὸ αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνακαθιερώνεται.

Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία, νὰ κρατοῦμε τὸν ναὸ καθαρό· ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τὸν ἁγιάζουμε· πῶς; τηρώντας τὶς ἅγιες ἐντολές, καλλιεργώντας τὶς ἀρετές. Προκειμένου γιὰ τὸ σῶμα, νὰ προσφέρουμε κόπους στὸν Κύριό μας μὲ τὴν τήρηση τῆς νηστείας. Ἐπίσης νὰ ἁγιάζουμε τὰ χέρια μας μὲ ἐλεημοσύνες, διακονία ἀγάπης, τίμια ἐρ­­γασία, τὴν ἀκοή μας μὲ τὸ θεῖο κήρυγμα, τὰ μάτια μας μὲ ἅγια θεάματα, μὲ τὴ μελέτη πνευματικῶν βιβλίων καὶ ἱερῶν εἰ­κόνων, τὸ στόμα μας μὲ τὴν ἐγκράτεια στὰ λόγια καὶ τὸν καλὸ λόγο πρὸς τοὺς ἀ­δελφούς μας.

Ὅλα νὰ τὰ κάνουμε, μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι κατοικεῖ ὁ Χριστὸς μέσα μας, γιὰ νὰ εἴμαστε ναοί Του καὶ Αὐτὸς νὰ εἶναι ὁ «ἐν ἡμῖν» Θεός μας· τὸ ὁποῖο καὶ εἶναι ἀλήθεια καὶ θὰ φανερωθεῖ μπροστά μας (στὴν ἄλλη ζωή). Καὶ γι᾿ αὐτὸ δικαίως Τὸν ἀγαποῦμε(*).

***

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου σήμερα. Εἴδαμε ἕναν ἄσωτο νὰ βεβηλώνει τὸ σῶμα καὶ ὅλη του τὴν ὕπαρξη μὲ τὴν ἀσωτία, νὰ σκορπίζει τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὴ μακρινὴ χώρα τῆς ἁμαρτίας· ἀλλὰ κατόπιν νὰ ἐπιστρέφει βαθιὰ μετανοημένος καὶ νὰ ἀποκαθίσταται στὸ πρῶτο ἀξίωμα. Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου, ποὺ ἔχει ἤδη ξεκινήσει ἀπὸ τὴν προηγούμενη Κυριακή, εἶναι μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ φρον­τί­σουμε μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὴν ἄσκηση τὸν ἁγιασμὸ τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς μας. Ἂς τὸ ἀποφασίσουμε καὶ ἂς τὸ προσ­παθήσουμε, μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ.

(*) Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ἐφεσίοις 15, 3.

ΠΗΓΗ