ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚ ΣΥΝΟΔΟΥ

Απόστολος: Πράξ. κ' 16-18, 28-36

Ευαγγέλιον: Ιωάν. ιζ' 1 -13

28 Μαΐου 2017

«Ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγώ ἐτήρουν αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου»

Βρίσκεται προς το τέλος της επίγειας παρουσίας Του ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί. Προσεύχεται στον Θεό Πατέρα Του, αναφέρεται στο έργο, πουεπετέλεσε στη διάρκεια της επι γης παρουσίας Του. Στόχος Του ήταν να επιτύχεινα τηρήσει πιστούς στο όνομα του Θεού, αυτούς που Του εμπιστεύτηκε ο Θεός - Πατήρ. Αναφέρει λοιπόν στην προσευχή Του: Όταν βρίσκόμουν μαζί τους στη γη, τους προφύλαγα και φρόντιζα ώστε να είναι πιστοί στον όνομά Σου.

Κύριο και ουσιαστικό έργο του Ιησού Χριστού, η διδασκαλία και καθοδήγηση των ανθρώπων για να ακολουθήσουν τις εντολές του Θεού, στην καθημερινή τους ζωή, αλλά και τα θαύματα που επιβεβαίωναν την θεία προέλευσή Του. Απώτερος ωστόσο, και τελικός σκοπός, η απολύτρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και η ενότητα όλων των πιστών. Το περιεχόμενο όμως της προσευχής Του και ειδικά η περικοπή που διέσωσε ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο ευαγγέλιό του, δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε εντολές και την τήρησή τους από τους πιστούς, ως αυτονόητη πραγματικότητα.

«Τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκας μοί ἳνα ποιήσω»· λέγει ο Κύριος. Συμπλήρωσα το έργο που μου ανάθεσες να πραγματοποιήσω ερχόμενος στη γη. Χαρακτήρα απολογητικό παρουσιάζει η αρχιερατική προσευχή του Κυρίου. Πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Χριστό, ως τον μονογενή γιο του Θεού Πατέρα, απεσταλμένο από Εκείνον· Τονίζει με τον τρόπο αυτό, έντονα, τον απόλυτο δεσμό με τον Πατέρα Του. Πέτυχε να το γνωρίσουν οι άνθρωποι και να πιστέψουν. Οι δύο και το Αγιο Πνεύμα συναποτελούν το αδιαίρετο τρισυπόστατο της Θεότητας. «Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρά σου ἐστίν». Κάθε τι που με τη διδασκαλία Του προσέφερε στους ακροατές Του, προερχόταν από ίδια κοινή πηγή, τον Θεό Πατέρα. Και το ένοιωσαν οι άνθρωποι που Τον άκουσαν. Και συνεχίζει: «Καί ἐπίστευσαν ὅτι σύ μέ ἀπέστειλας». Και πίστεψαν, ότι ήταν ο απεσταλμένος του Θεού, γιός του Θεού.

Τα πρώτα σπέρματα λοιπόν, της νέας θρησκείας, αγαπητοί μου, που ίδρυσε ερχόμενος στον κόσμο, έχουν πέσει σε γόνιμο έδαφος. Οι πρώτοι, λιγοστοί, στην αρχή, καρποί εμφανίζονται σποραδικά. Οι εργάτες που ανέλαβαν την εξαιρετικά τιμητική αποστολή να διδάξουν την πίστη στον μοναδικό Θεό, οι μαθητές Του, είναι έτοιμοι να εξορμήσουν στον κόσμο, υπακούοντας την εντολή Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη........». Θα εργαστούν στον μόλις αναπτυσσόμενο αμπελώνα του Κυρίου, σ’ όλο τον κόσμο. Θα συμβάλουν στην ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας. Η ευθύνη τους τεράστια. Μόνο με την βοήθεια του Κυρίου είναι δυνατόν να επιτύχουν στο δύσκολο έργο τους. Και πέτυχαν τη διάδοση της πίστης στον Ενα και μοναδικό Θεό, σε τεράστιο πλήθος ανθρώπων, στη διάρκεια των είκοσι αιώνων. Κάθε ανθρώπινη ενέργεια και η σκέψη και αυτή η καθημερινότητα μας, εμβολιάστηκαν από τα διδάγματα του ευαγγελίου του Χριστού. Πιστοί και άπιστοι, χωρίς οι περισσότεροι να το αντιλαμβάνονται, έχουν τοσο βαθιά επηρεαστεί, ώστε ρυθμίζουν και αυτή τη συμπεριφορά τους, με βάση τη χριστιανική ηθική, τις αρχές του ευαγγελίου. Τεράστιες οι δυνατότητες διάδοσης του χριστιανικού πνεύματος και των αρχών της πίστης μας, παρουσιαζονται ανεκμετάλλευτες, σήμερα σε εποχή τεχνολογικής προόδου. Αλλά δυστυχώς και κίνδυνους σοβαρούς και αυτής της ζωή τους, αντιμετωπίζουν οι αδελφοί μας χριστιανοί, σε περιοχές όπου επεκράτησαν αλλόθρησκοι, με παρεξηγημένες και τις ίδιες τις αρχές της θρησκείας τους. Παιδιά και αυτοί του ίδιου Θεού βέβαια, δεν μπόρεσαν όμως να γνωρίσουν την αλήθεια του ευαγγελίου όπως ήθελε ο Κύριος και απομένει η ευθύνη της τήρησης της εντολής του Κυρίου, σε μας. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη...»

Συνεχίζοντας την προσευχή Του ο Ιησούς Χριστός προς τον Πατέρα Του, ζητά την βοήθειά Του. «Νῦν δέ πρός σέ ἔρχομαι, καί ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἳνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς».

Επιθυμία του Κυρίου μετά την ολοκλήρωση του έργου Του, είναι η μετάδοση και μόνιμη εγκατάσταση της ενδόμυχης χαράς και ικανοποίησης που προσφέρει η σταθερή και συνεχής σχέση με τον Κύριο και η απελευθέρωση μας από την αμαρτία. Γιαυτό οι πιστοί πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία με τον Κύριο για να ζητούν και να δέχονται τη βοήθεια Του. Στον δύσκολο καθημερινό αγώνα μας έχουμε την ανάγκη της βοήθειας και άλλων πιστών. Η αλληλοβοήθεια αυτή θα μας φέρει πλησιέστερα προς τον Κύριο. Αυτο σχετίζεται και με την εκδηλωθείσα επιθυμία του Κυρίου στην προσευχή Του. «Πάτερ ἅγιε, τήρησον ἐν τῷ ὀνόματί σου ὅ δέδωκας μοί, ἳνα ὦσιν ἓν καθώς ἡμεῖς». Προς την απόλυτη τριαδική ενότητα ζητεί ο Κύριος να προσπαθήσουμε να φτάσουμε! Να μείνουν πιστοί στο όνομά Σου, εύχεται ο Κύριος, όπως ακριβώς είμαστε Εμείς, δηλαδή ο Θεός Πατήρ και ο Υιός! Φυσικά για μας τους ανθρώπους δέν είναι τόσο εύκολο. Δεν είναι όμως αδύνατο! Για να το ζητά ο Κύριος σημαίνει ότι είναι εφικτό!

Απαιτείται έμπρακτη και ειλικρινής αγάπη. Παραμερισμός των εγωιστικών ανυποχώρητων, πολλές φορές, διεκδικήσεων μας και ανελέητων απόλυτων ανταγωνισμών! Οι σχέσεις πρέπει να είναι σαν να είμαστε ένας άνθρωπος! Σε κάθε επίπεδο, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας. Ατομικοί και συλλογικοί εγωισμοί παραμερίζονται. Βλέπουμε και σκεπτόμαστε τις ανάγκες, προβλήματα του άλλου, σαν να είναι δικά μας! Δύσκολο βέβαια! Αλλά δυνατό! Χαρακτηριστικός χώρος ενότητας η Εκκλησία, όπου όλοι μαζί συμπροσευχόμαστε. Μετέχουμε της κοινωνίας από το κοινό ποτήριο της θείας κοινωνίας και παίρνουμε τον Χριστό μέσα μας. Αυτός ο Κύριος είναι ο ενωτικός του ατέρμονος δεσμού, που μας ενώνει.

Θα επαναλάβουμε και πάλι, αγαπητοί μου, το σημαντικότερο σημείο της προσευχής του Κυρίου: «ἳνα ὦσιν ἓν καθώς ἡμεῖς». Αναφέρεται σέ όλους τους ανθρώπους, που θα πρέπει να προστεθούν στο πλήθος των πιστών χριστιανών, βασικά στους πιστούς, σε όλες τις χριστεπώνυμες Εκκλησίες. Χωρίς αμφιβολία ο Κύριος, την ώρα της αρχιερατικής Του προσευχής, διέβλεψε τις χωριστικές τάσεις που θα προέκυπταν στη διάρκεια των αιώνων μέσα στην Εκκλησία Του. Αυτό εκφράζει και η αγωνιώδης ευχή Του: Να είναι έχουν την απόλυτη ενότητα οι πιστοί, αυτήν που χαρακτηρίζει την ενότητα του Θεού Πατέρα προς τον Υιόν Του, τον Κύριο μας. Μπορούμε άραγε, αγαπητοί μου αδελφοί, παραμερίζοντας ανόητες προσκολλήσεις σε πρωτοκαθεδρίες ή μάλλον ασήμαντες διαφορές, να γίνουμε όλοι ένα; Ας προσευχηθούμε σήμερα γι΄ αυτό. Και όχι μόνο σήμερα! Ας το καταστήσουμε ως το κύριο καθημερινό αίτημά μας! Γένοιτο!

Δ.Γ.Σ

ΠΗΓΗ