Κήρυγμα Κυριακῆς 8.1.2017

Κυριακή μετά τά Φώτα

(Πρός Ἐφεσίους δ΄ 7-13)

Πρὶν ἀπὸ δύο μόλις ἡμέρες γιορτάσαμε τὰ ἅγια Θεοφάνεια, τή μεγάλη δεσποτική ἑορτή που ἀναφέρεται στή βάπτιση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ τὴν φανέρωσιν τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν κόσμο. Ἡ φανέρωση ὅμως τοῦ Θεοῦ γίνεται καὶ στήν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὥστε νά μποροῦμε νά ποῦμε, ὅτι ὑπάρχουν καὶ «προσωπικὰ Θεοφάνεια», πού πρέπει νά τιμᾶ καὶ νὰ γιορτάζει ὁ κάθε χριστιανός.

     Σήμερα λοιπόν, ποὺ ἡ Ἐκκλησία, τὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, εἶναι εὐκαιρία νὰ ποῦμε δύο λόγια γιὰ τὰ προσωπικὰ Θεοφάνεια.

     Ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο χριστιανὸ καὶ τοῦ φανερώνει τὸν Θεὸ στὴν προσωπικὴ του ζωὴ εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἡ Χάρις αὐτή, ὅπως τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, δόθηκε καὶ δίδεται στὸν κάθε ἀνθρωπο. Ποῦ ὅμως καὶ πῶς μεταδίδεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο;

 Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ προσφέρεται μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ μέσου τῶν ἱερῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας.

Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Στὸ ἱερότατο  αὐτὸ μυστήριο μᾶς δίνετε προσωπικὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι ἡ κορυφαία ἐκείνη στιγμή ποὺ ὁ Τριαδικὸς Θεὸς φανερώνεται στὴν προσωπικὴ μας ζωή. Πραγματικά. Κατὰ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, ὁ Θεὸς Πατέρας μᾶς ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ Φῶς (παράβαλε  τὶς ἐκφράσεις : φῶτα, φώτισμα, νεοφώτιστος, κ.λ.π), ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ντύνει τὴν ψυχοσωματικὴ γυμνότητα μας ( « ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε») καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σφραγίζει τὸ σῶμα μας (πρόκειται γιὰ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἱερέας σφραγίζει σταυροειδῶς τὰ κύρια μέρη τοῦ σώματος τοῦ βαπτιζόμενου μὲ Ἅγιο Μύρο σύμβολο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λέγοντας : (« σφράγις δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου »).

 Τὸ ἴδιο ἐπίσης ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ συμμετοχὴ μας στὰ ἄλλα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶς μεταδίδουν προσωπικὰ τὴ σωτήρια χάρη τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

     Μὲ τὴ συμμετοχὴ μας στὸ ἁγιώτατο  μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας κοινωνοῦμε  τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ « εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον ». Κατὰ τὴ στιγμὴ μάλιστα τῆς θείας μεταδόσεως οἱ πιστοὶ συνηθίζουν νὰ λένε τὸ ὄνομά τους. Τὸ νόημα εἶναι, ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ παρέχεται σὲ ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο. Καὶ ὁ χριστιανός ποὺ κοινωνεῖ τῶν ἀχράντων μυστηρίων συμμετέχει καὶ κοινωνεῖ  μυστηριακὰ καὶ μυστικὰ στὴ ζωὴ τῆς Παναγίας Τριάδος. Ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ ἱερὸ μυστήριο, χάρις στὸ ὁποῖο ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ μεταβάλλεται σὲ συνεχιζόμενα Θεοφάνεια ( Βλέπε εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Συμεών : « φωτὸς  ποιεῖς μετόχους, κοινωνοὺς θεότητός Σου »). Στο ἱερὸ ἐπίσης μυστήριο τοῦ γάμου, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος παρίσταται, « ὡς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας », καὶ μεταδίδει τὴ Χάρη Τοῦ καὶ τὴν εὐλογία Του στοὺς νεόνυμφους, ὀνομαστικὰ στὸν καθένα καὶ στοὺς δύο μαζί. Ὅπου δὲ ὁ Κύριος, ἐκεῖ καὶ ἡ Ἁγία Τριάδα. Μέσα λοιπὸν στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε τὰ προσωπικὰ μας Θεοφάνεια. Τὶς Ἁγιώτατες  αὐτὲς στιγμὲς μεταδίδεται στὸν καθένα μας ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, «κατὰ τὸ μέτρο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Χριστοῦ», ὅπως σημειώνει ὁ σημερινὸς Ἀπόστολος.

     Τὸ φῶς φωτίζει καὶ διώχνει τὸ σκοτάδι. Καὶ ὅποιος ἔχει τὸ φῶς, φωτίζει καὶ ἐκείνους ποὺ βρίσκονται στὸ σκοτάδι.

Αὐτὸ ἰσχύει ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν Χριστιανό. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ ποὺ παίρνει, φωτίζεται ὁ ἴδιος, γίνεται ὅμως καὶ φῶς γιὰ τοὺς ἄλλους, μεταδίδοντας τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ στὸ περιβάλλον του.

     Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀμέσως μετὰ τὴ βάπτισή Του, ἄρχισε νὰ διδάσκει τὴν ἀλήθεια, δίνοντας ταυτόχρονα τὸ ὑπόδειγμα τοῦ τέλειου καὶ ἀναμάρτητου ἀνθρώπου. Ἔτσι, τόσο μὲ τὸ ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ λόγο Του, ὅσο καὶ μὲ τὸ φωτεινὸ καὶ ἁγιασμένο παράδειγμα τῆς ζωῆς Του, ἀποδείχθηκε ἕνα μεγάλο φῶς, ποὺ φώτισε τοὺς σύγχρονούς Του. Αὐτὸ τὸ φῶς ἦταν ποὺ εἶδε μὲ τὰ προφητικὰ Του μάτια ὁ Ἠσαΐας  καὶ φώναξε : « Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος  ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς  καθήμενοις ἐν  χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλε ἐν αὐτοῖς » (Ματθ. δ΄, 16).

     Τὸ πνευματικὸ σκοτάδι εἶναι δυστυχῶς καὶ σήμερα πυκνὸ ἁπλωμένο σὲ μεγάλη ἔκταση, ἐπικρατεῖ σὲ πολλὰ ἀνθρώπινα περιβάλλοντα καὶ τυλίγει ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις : στοὺς κύκλους τῆς ἐργασίας, τῆς σπουδῆς , τῆς ἐκπαιδεύσεως, τῆς διοικήσεως, τῆς ψυχαγωγίας καὶ ἐνημερώσεως κ.λ.π. ὑπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποί που βρίσκονται κυριολεκτικὰ στο σκοτάδι. Ἴσως εἲναι « βαπτισμένοι χριστιανοὶ ». Ἔχουν ὅμως παραμελήσει τὸ χάρισμα καὶ ἡ φωτιὰ τοῦ Θεοῦ ἔχει σβήσει μέσα τους. Ἔτσι, δὲν εἶναι δύσκολο νὰ συναντήσει κανεὶς σήμερα στὸ κοντινὸ ἢ εὐρύτερο κοινωνικὸ περιβάλλον τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς πίστη στὸ Θεὸ (ἄθεους) ἤ ποὺ ἀρνοῦνται κάθε σχέση μὲ τὴ θρησκεία (ἄθρησκους) ἢ τὴν Ἐκκλησία (ἀδιάφορους καὶ ψυχρούς). Σὲ αὐτοὺς πρέπει νὰ προστεθοὺν καὶ ὅσοι ἀπὸ ἄγνοια ἤ προκατάληψη ἢ σκανδαλισμὸ μένουν μακριὰ ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή, καθὼς καὶ ἐκείνους ποὺ συνειδητὰ ἢ ἀσυναίσθητα ἐντάσσονται στὶς αἱρετικὲς παραφυάδες. Σκοτάδι, πολὺ σκοτάδι, ὑπάρχει στὸν αἰῶνα καὶ τὸν πολιτισμὸ τῶν φώτων !!

Καιρὸς λοιπὸν νὰ φανοῦν τοῦ Χριστοῦ τὰ φῶτα. Στὰ σταυροδρόμια τῆς ζωῆς τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων νὰ σταθοῦν φωτισμένοι, χαριτωμένοι, ἀναστημένοι ἄνθρωποι. Δηλαδὴ χριστιανοὶ πραγματικοί, ποὺ μὲ τὸ φῶς τοῦ ἁγίου παραδείγματος θὰ λάμψουν          « ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων » (Ματθ. ε΄, 16). Ἂν ὁ ψυχρὸς, ὁ χλιαρός, ἤ νεκρὸς «χριστιανὸς» ἀποτελεῖ τὴ μεγαλύτερη ἀντινομία (καὶ τὴ μεγαλύτερη ἀποτυχία) τοῦ κόσμου, ὁ θερμός, ὁ ζηλωτὴς καὶ  πιὸ ζωντανὸς χριστιανὸς ἀποδεικνύεται τὸ μεγαλύτερο « φῶς τοῦ κόσμου », ὅπως εἶπε ὁ κύριος (Ματθ. ε΄, 14).

  Ἀδελφοί  μου!  Τὸ σκοτάδι μᾶς κυκλώνει ἀπὸ παντοῦ. Ἄλλη λύση  δὲν ὑπάρχει : ἀνάψτε τὰ φῶτα. Ἂς γίνουμε φῶς, ἀλήθεια καὶ  ζωὴ πραγματικὰ Θεοφάνεια στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς μας. 

ΠΗΓΗ