“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΘ΄

15η Ιανουαρίου 2017

(Κολασσαείς Γ΄, 4-11)

Σκοπός της ζωής μας είναι η «κατά Χάρη συμμετοχή μας στη θεία δόξα» κατά τους πατέρες της Εκκλησίας μας. Για να πετύχουμε αυτόν τον ύψιστο προορισμό μας, θα πρέπει η ζωή μας να είναι ζωή κατά Χριστόν. Αυτή η ζωή αποτελεί έναν νέο τρόπο ζωής, που ξεπερνά τα συνηθισμένα βήματα της πορείας των ανθρώπων και ακολουθεί τα βήματα της επίγειας ζωής τού Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ε λοιπόν! Για την νέα αυτή ζωή, που γίνεται «ζωή εν Χριστώ» και τις πρακτικές της πολυωφέλιμες συνέπειες και ευλογίες, μάς μιλάει ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό Ιερό αποστολικό ανάγνωσμα. Θα έλεγε κανείς, ότι το θεόπνευστο αυτό κείμενο αποτελεί βαρύτιμο πνευματικό θησαυρό ανεκτίμητης αξίας και σπουδαιότητας.

Ο Απόστολος των εθνών από προσωπική του εμπειρία μας καλέι να «νεκρώσουμε» τις  πνευματικές ασθένεις τού σώματος και τής ψυχής, τις οποίες λεπτομερειακά αναφέρει. Κοντά στις αμαρτίες του σώματος τοποθετεί και τις αμαρτίες της ψυχής, που είναι η κακή επιθυμία, η πλεονεξία, η οργή, ο θυμός, η κακία, η βλασφημία, η αισχρολογία, το ψεύδος.

Όταν ο πιστός με την Χάρη του Θεού και τον προσωπικό του αγώνα νεκρώνει τα ψυχικά και σωματικά του πάθη, τότε ζωντανεύει, ανασταίνεται πνευματικά. Έτσι, βιώνει ταυτόχρονα μια νέκρωση και μια πνευματική ανάσταση. Δηλαδή, βιώνει ένα θαύμα. Και το θαύμα αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα!

Τα σωματικά και ψυχικά πάθη προέρχονται από την κακή επιθυμία. Κακή επιθυμία είναι ο πονηρός και εμπαθής λογισμός, τον οποίο καλούμαστε να νεκρώσουμε.

Ο Μέγας Αντώνιος του οποίο την ερχόμενη Τρίτη θα γιορτάσουμε την αγία μνήμη, διδάσκει:  «Αρχή της αμαρτίας είναι η κακή επιθυμία, με την οποία καταστρέφεται η λογική ψυχή.»

Τον κακό λογισμό απομακρύνει ο φόβος τού Θεού. Φόβος Θεού σημαίνει να υπολογίζουμε τον Θεό και να πιστεύουμε, να γνωρίζουμε ότι ο Παντογνώστης τα ξέρει όλα, ακόμα και τις σκέψεις μας. Σημειώνει ο όσιος Θαλάσσιος: «Όπως λιώνει το κερί από την φωτιά, έτσι και ο εμπαθής λογισμός εξαφανίζεται από τον φόβο  του Θεού».

Την πλεονεξία που πάντοτε οδηγεί τους λαούς σε κρίσεις κάθε μορφής αλλά κυρίως σε οικονομικές κρίσεις ο Ιερός Απόστολος την ταυτίζει με την ειδωλολατρία. Ο δε Ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός τονίζει ότι η πλεονεξία ονομάζεται ειδωλολατρία, γιατί ο πλεονέκτης αντί να λατρεύει τον Θεό, λατρεύει τα χρήματα. Η πλεονεξία είναι ασθένεια της ψυχής. Και επειδή φράζει την είσοδό μας στην Βασιλεία του Θεού, γι αυτό και ο Κύριός μας μάς προτρέπει: «φυλάσσεσθε από της πλεονεξίας».

Στην συνέχεια ο αποστολικός λόγος μάς πρετρέπει να αφήσουμε για πάντα τον θυμό, την κακία κ.λ.π. Με δυο λόγια, όπως πάλι ο ίδιος αυτός θείος λόγος μάς λέει, να αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο.

Σύμφωνα με τους εξηγητές των Γραφών, παλαιός άνθρωπος είναι η αμαρτωλή διάθεση του ανθρώπου. Είναι η παλαιή αμαρτωλή μας φύση που εκληρονομήσαμε ως συνέπεια της παρακοής των πρωτοπλάστων.

Εξάλλου, κατά τον εξηγητή της Βίβλου Ζιγαβηνό, ο νέος άνθρωπος είναι η αγαθή, η καλή θέληση του ανθρώπου. Δηλαδή, το να δεχθεί ο άνθρωπος να λάβει, να ντυθεί τον Χριστό, να συνυπάρχει μαζί Του.

Αυτοί που έχουν ανοικτές τις κεραίες της ψυχής τους και υπακούνε στα όσα ορίζει το θείο θέλημα και αγωνίζονται πνευματικά με την ενίσχυση της Θείας Χάριτος ώστε να εκπληρώσουν τον προορισμό της ζωής τους, αυτοί είναι οι εκλεκτοί, όπως τους χαρακτηρίζει ο Κύριός μας.

Οι άλλοι που αναβάλλουν την πνευματική τους πορεί ή –το χειρότερο- περιφρονούν τις αλήθειες της πίστεώς μας ή ασεβούν και ζουν με την απιστία και την αμετανοησία, αυτοί υπακούνε στον αντίθεο. Αυτοί, κατά τον σημερινό αποστολικό λόγο ονομάζονται «υιοί απαθείας». Και γι αυτούς είναι σαφής η προειδοποίηση του Θείου Παύλου, που γράφει: «Έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας».

Ο Θεός είναι αγάπη, μακροθυμία, έλεος και ευσπλαχνία. Είναι όμως και δικαιοσύνη. Και η δικαιοσύνη Του συλλειτουργεί με την αγάπη Του. Και λειτουργεί όχι τιμωρητικά, αλλά παιδαγωγικά για την επιστροφή και μετάνοια του ανθρώπου. Ο Θεός θέλει όλοι να σωθούν.

Αυτή η αποστολική προειδοποίηση δεν είναι τρομοκρατικό σχήμα λόγου, ούτε ένας αόριστος εκφοβισμός. Είναι ένα πνευματικό ξύπνημα που μάς καλεί να προλάβουμε, είναι μια φωνή της Θείας αγάπης. Και τα αποστολικά αυτά λόγια που σήμερα ακούσαμε από τον Απόστολο Παύλο με το διαχρονικό τους κύρος είναι πολύ επίκαιρα.

Το πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι ούτε το πρόβλημα της ειρήνης, ούτε το πρόβλημα της οικονομικής κρίσεως, αλλά η αποστασίας μας από τον Θεό. Και το μεγάλο ζητούμενο είναι η επιστροφή στην αγκαλιά τού Θεού. Λίγοι γνωρίζουν τον Θεό, λίγου του ζητούν και λιγώτεροι τον ζούν.

Έτσι, τα αποστολικά λόγια «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» μόνο ως ευχή και ζητούμενο μπορεί να εκφρασθούν και όχι ως βίωμα, μέχρι ο σύγχρονος παγκόσμιος και όχι παγκοσμιοποιημένος άνθρωπος συνδεθεί ουσιαστικά με τον Αρχηγό και Σωτήρα του κόσμου. Τότε θα είναι «τα πάντα και εν πάσι Χριστός».

Όταν ο Λυτρωτής μας Χριστός φανερωθεί σε σχέση ουσίας στην προσωπική, κοινωνική, εθνική, πανανθρώπινη ζωή μας, τότε και εμείς θα φανερωθούμε στην Θεία Του δόξα στην γη και στον ουρανό.

Αλήθεια! Υπάρχει μεγαλύτερος και ωραιότερος στόχος από αυτό το γεγονός; Αμήν

ΠΗΓΗ