Κήρυγμα Κυριακῆς 29.1.2017

Κυριακή ιζ΄ Ἐπιστολῶν

(Β΄ Κορ. στ΄ 16-ζ΄,1)

Ἡ στάση τῶν  συγχρόνων ἀνθρώπων μπροστὰ στὸ ἀνθρώπινο σῶμα χαρακτηρίζεται ἀπὸ δύο ἀκρότητες τὴ σαρκολατρία  καὶ τῆς κερδοσκοπίας. Ἡ πρώτη τάση τὸ θεοποίει καὶ τὸ κάνει εἴδωλο  τῆς ἐποχῆς. Καὶ ἡ δεύτερη τὸ συνθλιβεῖ κάτω ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἐξουθενωτικὲς συνθῆκες ζωῆς καὶ ἐργασίας.

Ὅμως στὸ ἀνθρώπινο σῶμα ἀξίζει καλύτερη τύχη. Ἡ σημερινὴ διδαχὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ κάνουμε μερικὲς σκέψεις γιὰ τὴν ὀρθὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ἀνθρώπινου σώματος.

 Σεβασμός.

Τὸ σῶμα μας, ὅπως καὶ τὸ σῶμα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, εἶναι ναὸς καὶ ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ! Αὐτὸ μᾶς βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος καὶ μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν σχετικὴ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ  «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς». Ἐφόσον τὸ σῶμα μας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε μὲ ἀπόλυτο σεβασμό.

Μὲ πόσο σεβασμὸ καὶ ἱερὸ δέος ἀντιμετωπίζουμε τὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ! Ἕνα μεγαλοπρεπῆ Ναὸ, ἀλλὰ καὶ ἕνα ταπεινὸ καὶ φτωχὸ ξωκκλήσι. Ἕναν ἀκέραιο, ἀλλὰ καὶ ἕναν μισογκρεμισμένο καὶ ἐρειπωμένο Ναό……. Μὲ τὸν ἴδιο σεβασμὸ πρέπει νὰ στεκόμαστε μπροστὰ στὸ ὑγιές, ἀκέραιο καὶ ὄμορφο, ἀλλὰ καὶ στὸ ἀσθενικό, ἀνάπηρο καὶ δύσμορφο σῶμα. Στὶς περιπτώσεις ἰδίως ποὺ ἡ φυσικὴ φθορὰ καὶ ὁ πόνος ἔχουν ἐρημώσει τὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ἂς μὴν τὸ λησμονοῦμε, καὶ τότε ἀκόμη βρισκόμαστε μπροστὰ στοὺς  Ναούς, στοὺς ὁποίους ὀφείλουμε κάθε σεβασμό…… Τὸ σῶμα, ποὺ εἶναι καχεκτικὸ καὶ δύσμορφο, τὸ σῶμα, ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, τὸ σῶμα αὐτὸ εἶναι ἕνας ραγισμένος  ναὸς τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸν ὁποῖο ὀφείλουμε τὸν ἀπεριόριστο σεβασμό μας! Οἱ γέροντες γονεῖς μας, ποὺ πάσχουν ἀπὸ χρόνιες παθήσεις, οἱ ἀσθενεῖς, οἱ κατάκοιτοι τῶν νοσοκομείων καὶ τῶν ἀσύλων, εἶναι καὶ αὐτοὶ ναοὶ τοῦ Θεοῦ, τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ σεβόμαστε καὶ ἐξυπηρετοῦμε.

Ἐξυπηρέτηση.

Εἶναι ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ ἐξυπηρετεῖ κανεὶς στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ. Νὰ φροντίζει γιὰ τὴν ἀνέγερση καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸ τὴν καθαριότητα καὶ τὴν « εὐπρέπεια » τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀναστήλωσή του ἀκόμη, ὅταν χρειάζεται, ὥστε τὸ ἕνα ἐρειπωμένο Ναὸ νὰ τὸν ἀποδίδει καὶ πάλι στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ ἰδιαίτερα αὐτοὺς ποὺ διακονοῦν τὸ Ναὸ « Ἁγίασον, Κύριε, τοὺς ἀγαπώντας τὴν εὐπρέπεια τοῦ οἴκου Σου », εὔχεται.

            Ὅταν ἀσχολούμαστε μὲ τὴν διατροφή, τὴ συντήρηση, τὴν ἀγωγὴ ἢ τὴ θεραπεία καὶ νοσηλεία τοῦ σώματος, διακονοῦμε τὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ.

 Ἡ μητέρα καὶ ὁ πατέρας ποὺ φροντίζουν γιὰ τὴ διατροφὴ καὶ τὴ συντήρηση τῶν παιδιῶν τους, διακονοῦν τοὺς  ἔμψυχους ναοὺς τοῦ Θεοῦ. Ἡ σκέψη  αὐτὴ μπορεῖ νὰ μεταμορφώσει τὸν καθημερινὸ ἀγώνα καὶ τὴ φροντίδα τῶν γονέων καὶ τὰ παιδιά τους καὶ τὴν ὁποιαδήποτε προσφορὰ πρὸς αὐτὰ νὰ τὴν κάνει πιὸ πρόθυμη, πιὸ ἤρεμη, πιὸ προσεκτική.

            Ὁ γιατρὸς, ἡ ἀδελφὴ νοσοκόμος, ποὺ μοχθοῦν γιὰ τὴ θεραπεία καὶ τὴ νοσηλεία τῶν ἀσθενῶν, ἀναστηλώνουν ἐρειπωμένους ναοὺς τοῦ Θεοῦ. Κάθε μέλος  καὶ  ὄργανο τοῦ ἀνθρώπινου σώματος εἶναι καὶ μία ψηφίδα τοῦ ἔμψυχου Ναοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀξίζει ὅλο τους τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν προσοχή.

            Ὁ ἁγιασμός.

            Ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι Ἅγιος, ἀφιερωμένος στὴ δόξα καὶ τὴ λατρεία τοῦ δημιουργοῦ μας. Γι’ αυτὸ καὶ τὸ διατηροῦμε καθαρὸ καὶ ἀμόλυντο ἀπὸ κάθε ρυπαρότητα.

 Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ σῶμα μας. Λέει ὁ Ἀπόστολος « ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ κάθε τί ποὺ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα μας, καὶ ἂς ἐπιδιώκουμε τὸν ἁγιασμό μας ». Ὁ ἁγιασμός, ἡ ἀποφυγὴ δηλαδὴ κάθε ἁμαρτίας, μεταβάλλει τὸ σῶμα μας  σὲ ναὸ, σὲ ὄργανο δοξολογίας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι κάθε βῆμα μας γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ἁγιότητας εἶναι καὶ ἕνα « «Ὡσαννὰ » μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Κάθε σταγόνα ἱδρώτα ποὺ χύνουμε γιὰ τὴν ὑπερνίκηση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου « σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς  ἐπιθυμίες » του, εἶναι καὶ ἕνα « ἀλληλούϊα » στὸν Ἀναστημένο Κύριο, ποὺ νίκησε τὸ θάνατο.

            Γιὰ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα ὁ χριστιανισμὸς συνιστᾶ σεβασμό, ἐξυπηρέτηση καὶ ἁγιασμό. Τὰ τρία αὐτὰ στοιχεῖα συνθέτουν τὴν πιὸ γνήσια στάση μπροστὰ στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅσοι τηροῦν τὴ στάση αὐτὴ μέσα στὴ ζωὴ εἶναι μία ἐλπίδα γιὰ τὴ σημερινὴ ἀνθρωπότητα. Ἐλπίδα νὰ σταματήσει τὸ κατρακύλισμα τῆς περιφρονήσεως καὶ ἐκμετάλλευσης τοῦ ἀνθρώπινου σώματος καὶ ἀφετηρία γιὰ μία νέα ἐποχή, ὅπου τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἔχει τὴ σωστή του θέση ἀνάμεσα ἀπὸ τὶς ἄλλες ἠθικὲς καὶ πολιτιστικὲς ἀξίες.

ΠΗΓΗ