“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

8η Ιανουαρίου, 2017

(Εφεσίους Δ΄, 7-13)

Από το πλούσιο σε θεολογικές θέσεις περιεχόμενο της σημερινής αποστολικής περικοπής, θα σταθούμε σε δυο κυρίως σημεία.

Το ένα σημείο είναι η διανομή των διαφόρων χαρισμάτων σε κάθε άνθρωπο από τον δωρεοδότη Θεό, μέσα στον χώρο της Εκκλησίας ειδικότερα και μέσα στον χώρο της κοινωνίας γενικότερα.

«Εν ενί εκάστω εδόθη η χάρις, κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού» τονίζει ο αποστολικός λόγος. Δηλαδή: «Στον καθένα μας εδόθηκε η Χάρη, σύμφωνα με την δωρεά του Χριστού». Αυτή η τοποθέτηση δίνει την απάντηση και την λύση στο πρόβλημα των διαφορών, αντιθέσεων και ανισοτήτων, που παρατηρούνται μεταξύ των ανθρώπων.

Οι διαφορές των χαρισμάτων και εμφύτων προσόντων υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει λάβει από τον Θεό και από κάποιο χάρισμα μικρό ή μεγάλο. Ο Θεός κανέναν δεν περιφρονεί.

Σε όλους μας μοιράζει πλουσιοπάροχα τα Θεϊκά Του δώρα. Κάθε άνθρωπος αποτελεί και από μια μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Και ό,τι προσόν έχει πνευματικό ή σωματικό ή διανοητικό κ.λ.π. πηγάζει από την πηγή του αγαθού που είναι ο Θεός. Παρατηρεί ο ιερός Θεοφύλακτος: «Ο Θεός ό,τι δίνει, το δίνει ως χάρισμα».

Με τις διάφορες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων αλλά και της φύσεως, εξυπηρετείται η αναγκαία ποικιλία, που συντελεί στην αλληλοσυμπλήρωση της ανθρώπινης κοινωνίας και της ζωής γενικότερα.

Αυτή η αλήθεια, απομακρύνει την ζήλεια και τον φθόνο, που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, ενώ παράλληλα ησυχάζει και παρηγορεί όσους νομίζουν ότι έλαβαν λίγα χαρίσματα, σε σύγκριση με τους άλλους, καθώς σημειώνει ο Ιερός Θεοδώρητος. 

Ο Ιερός Χρυσόστομος με αφορμή τα λόγια της σημερινής αποστολικής περικοπής γράφει: «Αν ο συνάνθρωπός σου έχει κάποιο χάρισμα καλύτερο από το δικό σου, να μη θλίβεσαι, γιατί ο κόπος και η ευθύνη που πρέπει να έχει, είναι περισσότερη. Και όσο περισσότερα χαρίσματα έχει κάποιος, τόσο πιο πολύ λόγο θα του ζητήσει ο Θεός!»

Ας θυμηθούμε την γνωστή μας παραβολή των ταλάντων. Ο Μέγας Βασίλειος διδάσκει , ότι αυτός που το χάρισμά του δεν το αξιοποιεί για το καλό του άλλου, θα κατακριθεί, όπως ο πονηρός εκείνος δούλος, που έκρυψε το τάλαντο.

Αν σκεφτόμαστε ότι ο Κύριός μας στην Δευτέρα Του Παρουσία θα μας ζητήσει λόγο για το πώς αξιοποιήσαμε στην γη τα χαρίσματα που μας εμπιστεύθηκε, ασφαλώς θα φροντίζουμε γι αυτή την αξιοποίηση.

Το άλλο, το δεύτερο σημείο από την αποστολική περικοπή της σημερινής Κυριακής, είναι το ότι ο θείος Παύλος αναφέρεται στο έργο της «διακονίας».

Με την έννοια αυτή, εννοεί την πηγαία προσφορά θυσιών και κόπων από μέρους του πιστού στο έργο της Ιεραποστολής, στο οποίο εντάσσονται οι Απόστολοι, οι Προφήτες, οι κήρυκες του Ευαγγελίου, οι πνευματικοί ποιμένες και διδάσκαλοι, που θα καθοδηγούν και θα στηρίζουν πνευματικά τον καθένα, αλλά και όλους μαζί τους χριστιανούς.

Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται με σκοπό τον «καταρτισμόν» δηλαδή την πνευματική ενίσχυση των πιστών στην πορεία τους προς την πνευματική τους τελείωση, μέχρι να καταλήξουμε όλοι σε μια και την ίδια πίστη, χωρίς διαφορές και αντιθέσεις, στην βαθειά γνώση του Υιού του Θεού στο μέτρο της ολοκληρωμένης πνευματικής τελειότητας Του, για να μην είμαστε νήπιοι από άποψη πνευματική.

Όσοι είναι πεφορτισμένοι από Τον Θεό με τα έργα της διακονίας είναι διάδοχοι των Αποστόλων και μέρα νύχτα μοχθούν για να σχηματισθεί ο Χριστός στις ψυχές των πιστών και να φθάσουν στα πνευματικά Του μέτρα, στα πλαίσια βέβαια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων.

Αν ο άνθρωπος δεν έχει ωριμάσει, πνευματικά, δεν μπορεί να καταλάβει τον Θεό, έστω και αν είναι μεγάλος στην ηλικία.

Την πρόοδο και την αύξηση της πνευματικής ωρίμανσης δίνει η χριστιανική πίστη και η «επίγνωση», δηλαδή το να γνωρίσουμε πολύ καλά το Θεό. Όταν ο άνθρωπος έχει πίστη, τότε γνωρίζει τον Θεό.

Η γνώση του Θεού, δεν διδάσκεται, αλλά απορρέει από την πίστη. Και δίνεται σε όσους πιστεύουν και αγωνίζονται τους πνευματικούς αγώνες.

Η από μέρους μας αποδοχή των δωρεών που προέκυψαν από τον ερχομό του Θεού στην γη, οδηγεί στην καλή χρήση των χαρισμάτων που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, στην «επίγνωση» δηλαδή στην τέλεια και αληθινή γνώση του Τριαδικού Θεού.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και γνωρίζει τον Θεό, μπαίνει στην αιώνια Ζωή, ήδη από την ζωή αυτή. Γιατι, όπως μας λέει ο Κύριός μας, αιώνια Ζωή είναι ακριβώς αυτό. Δηλαδή το να γνωρίσει ο άνθρωπος τον Πατέρα Θεό και τον απεσταλμένο Του Υιό.

Συνοπτικά η αποστολική σημερινή περικοπή μάς κινητοποιεί στην αύξηση της χριστιανικής μας πίστεως, στην πνευματική μας ωρίμανση, ώστε να φθάσουμε στο σημείο να σχηματισθεί και να ζει μέσα μας ο Χριστός. Τότε θα κατακτήσουμε την πραγματική ευτυχία και την ολοκληρωμένη χαρά.

Αυτή ας είναι και η προσευχή μας, αυτός ας είναι και ο στόχος μας πάντοτε, αλλά πιο πολύ τώρα που βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας χρονιάς, Αμήν!

ΠΗΓΗ