ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Καὶ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι.

Χαρμόσυνη και πανίερη η πρώτη Κυριακή των Νηστειών. Με σεμνότητα και μεγαλοπρέπεια την εορτάζει η Εκκλησία μας και την ονομάζει «Κυριακή της Ορθοδοξίας». Όταν εγκαθίδρυσε ο Χριστός την Εκκλησία Του στην γη, είπε τον βεβαιωτικό λόγο ότι «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». 

Πάμπολλες φορές ο Άδης προσπάθησε και προσπαθεί να κατισχύσει Αυτής αλλά εις μάτην. Όπως ομολογεί ο ιερός Χρυσόστομος: «Ἐκκλησίας οὐδὲν ἴσον. Οὐδέποτε γηρᾷ. Τείχη βάρβαροι καταλύουσιν, Ἐκκλησίας δὲ οὐδὲ δαίμονες περιγίνονται. Καὶ ὅτι οὐ κόμπος τὰ ῥήματα, μαρτυρεῖ τὰ πράγματα. Πόσοι ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο; αὕτη δὲ ὑπὲρ τῶν οὐρανῶν ἀναβέβηκε. Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλησία· πολεμουμένη νικᾷ· ἐπιβουλευομένη περιγίνεται· ὑβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται· δέχεται τραύματα, καὶ οὐ καταπίπτει ὑπὸ τῶν ἑλκῶν· κλυδωνίζεται, ἀλλ᾿ οὐ καταποντίζεται· χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει· παλαίει, ἀλλ᾿ οὐχ ἡττᾶται· πυκτεύει, ἀλλ᾿ οὐ νικᾶται» (Λόγος Α’ – Ευτρόπιον Ε.Π.Ε. Ιωάννη Χρυσοστόμου Έργα, τόμος 33, σελίδα 124). Έτσι προχωρά μέσα στους αιώνες, πάντοτε σταυρωμένη αλλά και πάντοτε με το Χαρμόσυνο Φως της Αναστάσεως.

Σήμερα την γιορταστική και ολόλαμπρη ημέρα της Ορθοδοξίας, η Εκκλησία την έχει ως ημέρα τιμής, μαρτυρίας και χρέους. Τιμά με το ανέσπερο Φως, που καταυγάζει τους θόλους όλων των Ιερών ανά την Οικουμένη Ναών της, τιμά τις άγιες μορφές όλων των προμάχων της πίστεως. Αυτούς που αγωνίστηκαν για την ακραιφνή διαφύλαξη της Αληθινής υπόστασης της Εκκλησίας με την Ορθόδοξη πίστη. Τιμά τους Πατριάρχες, Αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς καθώς και τους ευσεβείς πιστούς άρχοντας του λαού. Τιμά τις αγνές ψυχές του χριστοφρούρητου πιστού λαού που υπήρξε θεματοφύλακας της Αλήθειας. Που πότισε άλλοτε με αίμα, άλλοτε με δάκρυ και άλλοτε με το σθένος της ομολογίας, το ιερό δένδρο της μίας του Χριστού Εκκλησίας. Τιμά επίσης τους Ασκητές, τους Οσίους, τους Ομολογητές. Το έαρ της ερήμου, οι οποίοι ανεχώρησαν του κόσμου και των εγκοσμίων ίνα την πίστιν ανόθευτον διαφύλαξον και τον Ουράνιον Κόσμον που η Εκκλησία επαγγέλλεται κερδίσουν.

Και όλα αυτά τα γιορτινά και τιμητικά για να θυμίσουν σε μας, τους σημερινούς πιστούς Χριστιανούς, το δικό μας ιερό καθήκον και χρέος. Να μας θυμίσουν ότι και εμείς οφείλουμε ως λειτουργημένοι να βγούμε στους αλειτούργητους – ως ο Φίλιππος που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο πήγε στο Ναθαναήλ – και να τους πούμε το «Ευρίκαμεν» τον Μεσσία «Έρχου και ίδε». Ελάτε να δείτε την Χάρη της Εκκλησίας. Τη Χάρη της Θείας Λειτουργίας, όλων των Μυστηρίων. Ελάτε, διότι εδώ είναι η σωτηρία όλων μας. Στον σύγχρονο κόσμο, το διασπασμένο, τον αλληλοσυγκρουόμενο και εν πολλοίς παράλογο κόσμο, η Φωνή της Ορθοδοξίας υψώνεται για να πει ότι η Εκκλησία είναι αδελφός και διάκονος όλων των ανθρώπων.

Για να πει ότι δια του Αγίου Πνεύματος, του δρώντος μέσα στην Εκκλησία, υπάρχει η μόνη δυνατότητα για την «καλή αλλοίωση». Την ουσιαστική δηλαδή μεταμόρφωση του ανθρώπου ως προσώπου αλλά και την ανακαίνιση της κοινωνικής ζωής όλου του κόσμου. Έργο της εκκλησίας πάντα υπήρξε η απολύτρωση στον κόσμο από το δαιμονισμένο, το παράλογο, τα είδωλα, τα φαντάσματα, τις ψευδαισθήσεις, τους ψευδοθεούς, τους μύθους της αυτοσωτηρίας και τα ιδεολογικά ψεύδη.

Αλλά και όλους εμάς τους πιστούς, η Εκκλησία μας καλεί πότε με τον πόνο, πότε με την χαρά, πότε με τις θλίψεις, πότε με την καλοσύνη. Και όλα τα της ζωής μας, τα κάνει φωνές και κηρύγματα και τα στέλνει στην ψυχή μας να της μιλήσουν και να την φέρουν κοντά στο Θεό. 

Είναι γεγονός ότι εκείνοι που αρνήθηκαν την Εκκλησία και την πολέμησαν, βασιλείς, στρατιώτες, έμποροι, ιερωμένοι, γραμματισμένοι και βάρβαροι, νικήθηκαν αργά ή γρήγορα και είναι παραδομένοι στη λησμονιά, στην ατίμωση και στο ανάθεμα της Ιστορίας. Αντίθετα, εκείνοι που την ακολούθησαν, ζητιάνοι, ψαράδες, τελώνες, ληστές, ασήμαντοι, φτωχοί, περιφρονημένοι και αποδιωγμένοι, υψώσανε την λάσπη και την ασημότητά τους, ανέβηκαν στην πρώτη γραμμή της Αλήθειας και της ζωής και μπήκανε στην λατρεία της Ιστορίας και στην Βασιλεία του Θεού.

Ρώτησε κάποτε ο Χριστός τους μαθητές του «τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;» τι λένε οι άνθρωποι ότι είμαι; Και οι μαθητές απάντησαν «οἱ μὲν ᾿Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ ᾿Ηλίαν, ἕτεροι δὲ ῾Ιερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν» (Ματθαίου κεφάλαιο ιστ’ στίχοι 13,14). Σύγχυση πελώρια. Παρόμοια στην εποχή μας αν ρωτήσεις «τι είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία» θα έχεις διάφορες απαντήσεις. Άλλοι θα πουν μια συνηθισμένη θρησκεία, άλλοι μια ηθική, πολιτιστική, κοινωνική οργάνωση, άλλοι ένα φιλοσοφικό – θεολογικό σύστημα ή άλλοι λέγουν ιερατική εταιρεία ψυχικής και οικονομικής ωφέλειας. Πραγματικά και σήμερα έχουμε εν πολλοίς σύγχυση.

«Η Ορθοδοξία είναι ένα θαύμα, μια πραγματικότητα που τη ζούμε», λέγει ο Φλωρόφσκυ «παρά ένα αντικείμενο που το αναλύουμε και το σπουδάζουμε». Όλοι καταλήγουν στο «ἔρχου καὶ ἴδε», «γεύσασθε και ίδετε».

Είναι η «κιβωτός της σωτηρίας». Είναι το «ιατρείον» που θεραπεύει ουσιαστικά τον άνθρωπο. Είναι το «πλοίον» που οδηγεί στο ακυμάτιστο λιμάνι της Θείας Βασιλείας. Είναι το «στράτευμα» που μάχεται εναντίον «τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (προς Εφεσίους κεφάλαιο στ’ στίχος 12). Είναι ένα μυστήριο ασύλληπτων διαστάσεων στο οποίο έχουμε κληθεί να μετέχουμε ως βαπτισμένοι στην τριαδική Χάρη και μυρωμένοι με το Βασιλικό Χρίσμα του Αγίου Πνεύματος.

Ποιο πρέπει να είναι το φρόνημά μας; Ότι είμαστε «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι». Έτσι πιστεύουμε και εμείς χωρίς τίποτα να καταργούμε ή να μεταβάλλουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα. Διότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη και τελευταία ελπίδα του κόσμου όλου. ΑΜΗΝ"