Κυριακή Β' Νηστειών(Γρηγορίου Παλαμά)

(Μαρκ. β’, 1-12)(του Παραλυτικού)

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Όπως είναι γνωστό ο άνθρωπος αποτελείται από δύο συνθετικά, το σώμα και την ψυχή. Όταν ασθενεί το σώμα επηρεάζεται και η ψυχή και, όταν ασθενεί η ψυχή υποφέρει και το σώμα.

Κατά την εποχή του Χριστού οι άνθρωποι υπέφεραν, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε εποχή, από ποίκιλες ασθένειες ψυχής και σώματος, καθόσον μάλιστα ο διάβολος είχε μεγάλη εξουσία. Είχε κατορθώσει να βασανίζει τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως με τη μάστιγα των ασθενειών και της δαιμονικής επέμβασης του. Έτσι βλέπουμε το Χριστό να θεραπεύει ψυχές και σώματα από αμαρτίες, λέπρα, παραλυσία, κώφωση, τύφλωση  και  πολλά   άλλα  ποικίλα νοσήματα.

Σκοπός της ελεύσεως του Κυρίου στον κόσμο ήταν να λύσει τα έργα του διαβόλου και να θεραπεύσει τους ανθρώπους από την κυριαρχία του σατανά χαρίζοντάς τους αιώνια λύτρωση.. Αυτός τας αμαρτίας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν. Πρώτα άρχισε να καθαρίζει τους ανθρώπους με τη δύναμη του λόγου Του, που σαν ιατρικό εργαλείο έφθανε στη ρίζα του κακού. Και τούτο διότι ο Κύριος ως τέλειος ιατρός γνώριζε ότι σε πολλές περιπτώσεις αιτία των ασθενειών ήταν η αμαρτία. Με την προϋπόθεση δε ότι οι ασθενείς θα ήθελαν να γίνουν καλά και θα έδειχναν πίστη προς το Σωτήρα τους, θεράπευε ολοκληρωτικά και τους έστελνε στο σπίτι τους υγιείς από την πολυχρόνιο μάστιγα.

Με τη θεραπευτική Του δύναμη ο Χριστός έβγαζε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους συντρίβοντας τα δεσμά των αιχμαλώτων. Χάριζε στους ασθενείς φως, ζωή, υγεία και ελευθερία και   μερικές φορές και ανάσταση από τους νεκρούς.

Αυτά τα έργα μαρτυρούσαν, όπως ο Ίδιος είπε για την αποστολή Του που του είχε αναθέσει ο Θεός Πατέρας. Όταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος απέστειλε μαθητές του στο Χριστό για να τον ρωτήσουν συ είσαι ο ερχόμενος ή περιμένουμε άλλον, ο Κύριος τους είπε, ενώ εκείνη τη στιγμή θεράπευε ασθενείς, πέστε στον Ιωάννη όσα βλέπετε. Λεπροί καθαρίζονται, τυφλοί βλέπουν, χωλοί περιπατούν και μακάριος εκείνος που δεν θα σκανδαλισθεί από εμένα.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε έναν παράλυτο, ο οποίος λόγω της αμαρτίας είχε φθάσει σε άθλια κατάσταση, γι αυτό δε μπορούσε να κάνει βήμα και τον μετέφεραν άλλοι συνάνθρωποί  του.

Αλλά ευτυχώς ότι ο ζωντανός αυτός νεκρός οδηγήθηκε μπροστά στον μοναδικό ιατρό των ψυχών και των σωμάτων τον Ιησού Χριστό, φερόμενος υπό τεσσάρων. Επειδή δε υπήρχε συνωστισμός στο σπίτι ξεσκέπασαν τη στέγη και τον κατέβασαν μπροστά στον Χριστό με την πίστη ότι θα τον θεραπεύσει. Αυτή την πίστη είδε ο Κύριος και την βράβευσε λέγοντας στον παραλυτικό. Τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου, δηλαδή παιδί μου σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Τότε μερικοί που βρισκόταν εκεί και ήταν γραμματείς σκέφτηκαν μέσα τους, γιατί αυτός λέει βλασφημίες; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μόνο ο Θεός; Ο Κύριος όμως κατάλαβε τις σκέψεις τους και τους είπε. Γιατί σκέπτεστε τέτοια στις καρδιές σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παραλυτικό συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή σήκω επάνω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Για να μάθετε δε ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, λέει στον παραλυτικό. Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου. Και αμέσως σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι στον ώμο και βγήκε ενώπιον όλων ώστε όλοι να καταπλαγούν και να δοξάζουν το Θεό λέγοντες ότι ποτέ δεν είδαμε τέτοια πράγματα.

Στα χέρια λοιπόν του Θεού βρίσκεται η υγεία της ψυχής και του σώματος κάθε ανθρώπου και ο άνθρωπος έχει καθήκον να προσέχει την υγεία του, πειθαρχώντας στο θέλημα του Θεού και αποφεύγοντας την αμαρτία. Δεν αποκλείεται βέβαια κάποτε ο πιστός να αρρωστήσει αλλά στις περιπτώσεις αυτές ο Θεός δίνει υπομονή στον ασθενή για να υποφέρει αγόγγυστα τη δοκιμασία του. Και βέβαια ο Θεός δίνει και τους γιατρούς και τα φάρμακα ως μέσα θεραπείας, και έτσι πρέπει  να τον  δοξάζει ο άνθρωπος και για τις δωρεές Του αυτές.   Ας τιμάμε λοιπόν και τους γιατρούς. Αμήν.