ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) 13η Μαρτίου 2011

    

 Όπως είναι γνωστό ο Κύριος μας είχε μαζί του κατά τό διάστημα της δημόσιας δράσης του τούς δώδεκα πιστούς μαθητές τούς αγίους Αποστόλους, που τόν παρακολουθούσαν παντού, άκουγαν όλες τις διδασκαλίες του και έβλεπαν τις αξιοθαύμαστες πράξεις του. Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εξιστορεί τήν πρώτη γνωριμία του μέ μερικούς απ΄ αυτούς. Στο δρόμο του πρός την Γαλιλαία συναντά τό Φίλιππο και του λέγει. «Ελα μαζί μου εκει που πηγαίνω». Ο Φίλιππος όχι μόνο δέχεται τήν πρόσκληση με χαρά, αλλά θεωρεί σκόπιμο νά φωνάξει και το φίλο του τόν Ναθαναήλ, που ήταν κάπου πιο  πέρα. Τρέχει λοιπόν βρίσκει τόν Ναθαναήλ και του λέγει: «Έλα, έλα να δείς βρήκαμε τον Ιησού τον από Ναζαρέτ τόν Υιο του Ιωσήφ που για τον ερχομό του έχουν γράψει οι προφήτες και οι άλλοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης». Ο Φίλιππος βλέποντας τον να δυσπιστεί, του επιμένει «αν αμφιβάλεις έλα και θα δεις». Τελικά τόν έπεισε ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ πήγε νά γνωρίσει αυτό τόν άγνωστο για τον οποίο τόσα και τόσα του έλεγε ο Φίλιππος.

     Μόλις αντίκρισε ο Ιησούς τον Ναθαναήλ του λέγει μπροστά στους άλλους: «Να ένας γνήσιος, αγνός και ειλικρινής Ισραηλίτης που ψάχνει να βρεί την αλήθεια». Ο καημένος ο Ναθαναήλ ξαφνιάστηκε ακούγοντας ένα άγνωστο να διαβάζει την καρδιά του και τον ρώτησε με απορία: «Μα αφού Κύριε με βλέπεις για πρώτη φορά πώς γνωρίζεις τον χαρακτήρα μου;» και ο Ιησούς του απαντά: «μπορεί νά μην είχα την ανθρώπινη οπτική επαφή μαζί σου, αλλά με το θετικό μου μάτι σε είδα να προσεύχεσαι κάτω από τη συκιά». Τότε ο Ναθαναήλ συγκλονισμένος με τήν αίσθηση ότι μπροστά του βρισκόταν ο ίδιος ο Θεός με την ορατή ανθρώπινη φύση του, ανεφώνησε: «Κύριε πιστεύω πιά ότι είσαι πραγματικά ο σοφός δάσκαλος που περιμένουμε, ο Βασιλιάς μας ο Υιός του Θεού». Και ο Κύριος του απαντά: «Ακολούθησέ με και θα δείς πιο αξιοθαύμαστα απ΄ αυτό που είδες μόλις προ ολίγου, δηλαδή ενώ δεν φαινόσουν εγώ σε έβλεπα». Απευθυνόμενος τότε πρός όλους, τούς λέγει: «Σας διαβεβαιώνω ότι από την ώρα που άνοιξαν οι ουρανοί κατά τη βάπτιση μου θα βλέπετε καταπληκτικά θαύματα, που θά πραγματοποιώ με τη θεία μου Παντοδυναμία. Θα βλέπετε τούς αγγέλους νά ανεβοκατεβαίνουν για να εκτελούν το θέλημα μου καί να διακονούν το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων που θα πιστεύουν σε μένα».
     Πραγματικά αφού ανήχθησαν οι ουρανοί και κατέβηκε στην Εκκλησία η ακατανίκητη δύναμη του Θεού, με αυτή η Εκκλησία κατανίκησε και επικράτησε των ποικιλόμορφων διωκτών της και θριαμβεύει μέχρι τής σήμερον. Αυτό τό μοναδικό Θεανθρώπινο μόρφωμα, αυτή η αποκαλυμμένη αληθινή ορθόδοξη πίστη στο διάβα της μέσα στους είκοσι αιώνες ζωής της δεν περπάτησε σε ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα αλλά αντίθετα είναι μια πορεία ένας δρόμος γεμάτος από περιπέτειες όπως διωγμούς ιδιαίτερα κατά τους τρείς πρώτους αιώνες κατά τους οποίους υπολογίζεται από τους ιστορικούς ότι εσφαγιάσθησαν με κάθε λογής μαρτυρικό τρόπο έξι εκατομμύρια πιστών κι ακόμα οι έριδες τά σκάνδαλα και οι αιρέσεις. Μια απ΄ αυτές τις περιπέτειες είναι και αυτή που καθιερώθηκε να γιορτάζουμε σήμερα δηλαδή ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας.
     Με λίγα λόγια ήταν μια περίοδος στο Βυζάντιο πρίν από χίλια διακόσια περίπου χρόνια, όταν κάποιοι θέλησαν να καταργήσουν την χρήση των ιερών εικόνων από τούς Ιερούς Ναούς και την Θεία Λατρεία υποστηρίζοντες, ότι η προσκύνηση τους ήταν ειδωλολατρική πράξη. Ξεκίνησε τότε ένας εξοντωτικός ενδοεκκλησιαστικός πόλεμος ανάμεσα στους λεγόμενους εικονομάχους και εικονόφιλους μέ οδυνηρές συνέπειες για την Εκκλησία σε δύση και ανατολή. Τότε ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία, αυτοκράτορες δολοφόνησε, Πατριάρχες εκδίωξε, σχολεία, βιβλιοθήκες καί μοναστήρια πυρπόλησε, εξορίες έκαμε μεγάλων ανδρών, κληρικοί και λαϊκοί σφαγιάσθησαν και άλλοι αναθεματισθήκαν καί η μία σύνοδος ακύρωνε την άλλη ώσπου στο τέλος η πρωτοβουλία μιας γυναίκας αυτοκράτειρας, της Θεοδώρας επί Πατριάρχου Μεθοδίου κατάφερε, να δώσει τέλος σ΄ αυτή την κατάστροφή, ανακηρύσωντας σαν ορθόδοξη την άποψη των εικονοφίλων βάσει της οποίας η προσκύνηση των εικόνων δεν είναι ειδωλολατρική πράξη. Δεν προσκυνούμε δηλαδή το ξύλο πάνω στο οποίο είναι ζωγραφισμένο το πρόσωπο του αγίου, αλλά προσκυνούμε το πρόσωπο του αγίου που φέρνουμε στο νου μας βλέποντας το ζωγραφισμένο πάνω στο ξύλο. Χαρακτηριστικά οι πατέρες της Εκκλησίας αναφέρουν «η τιμή εις το πρότυπο διαβαίνει».
     Βέβαια δεν έμελλε να τελειώσουν εκεί οι δοκιμασίες της Εκκλησίας μας αλλά συνεχίζονται μέχρι σήμερα καί θα την ακολουθούν μέχρι την τελική επικράτηση του «αρνίου» όπως προφητικά αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης την  Ιερά Αποκάλυψη.
     Σήμερα τόσα χρόνια μετά την εποχή της Εικονομαχίας, όπως ονομάσθηκε από τους Ιστορικούς μια παρόμοια εποχή βιώνουμε και αυτή δεν είναι άλλη από την απόφαση της ευρωπαϊκής επιτροπής ονόματι ΣΕΓΚΕΝ βάσει της οποίας απαιτούν να εξαφανίσουμε κάθε ιερό σύμβολο που εκφράζει την Ορθόδοξη πίστη μας δηλαδή τις Ιερές εικόνες και τον Τίμιο Σταυρό και άλλα ιερά σύμβολα από τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα Υπουργεία και όλους τους Δημόσιους χώρους. Αν αυτό δεν είναι μια σύγχρονη εικονομαχία τι άλλο μπορεί να είναι. Βέβαια όπως τότε έτσι και σήμερα με τη δική μας πάντα αντίδραση και πάλι η Ορθοδοξία θα θριαμβεύσει.