Ομιλία εις την Α΄Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού

Ομιλία εις την Α΄Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού

«Δύναμις του Υψίστου επεσκίασε τότε προς σύλληψιν του απειρογάμου»

Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Υπεραγία Θεοτόκο στη Ναζαρέτ και της απηύθυνε το «χαίρε» η Παναγία απόρεσε και άρχισε να ρωτά τον άγγελο γιατί επέλεξε αυτήν ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες του κόσμου. Κι όταν πάλι ο αρχάγγελος απάντησε ότι απ’ αυτήν θα ερχόταν στο κόσμο ο Υιός και Λόγος του Θεού η έκπληξή της μεταβάλλεται σε δέος. Πως ήταν δυνατόν να συμβεί αυτό το παράδοξο γεγονός σε αυτήν που δεν είχε άνδρα; Αλλά όταν ο Γαβριήλ της είπε ότι το «τεχθέν» θα είναι αποτέλεσμα του Αγίου Πνεύματος, θα είναι εκ Πνεύματος αγίου, θα γεννηθεί υπερφυσικά, η Υπεραγία Θεοτόκος έσκυψε τη κεφαλή της και υπακούοντας στο νόμο του Θεού ταπεινά είπε: «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Και τότε, όπως λέει ο ιερός υμνογράφος του Ακαθίστου Ύμνου «δύναμις του Υψίστου επεσκίασε προς σύλληψιν τη απειρογάμω».

Η δύναμις του Υψίστου σκέπαζε την Παναγία. Κι αυτή η θεϊκή δύναμη πρέπει να δούμε πως σκεπάζει τους νεωτέρους χριστιανούς, τους εκπολιτισμένους τάχα χριστιανούς. Είναι αλήθεια ότι πολλοί λένε ότι πιστεύουν στο Θεό. Θεωρητικά μεν μπορεί να πιστεύουν. Όμως αυτή η πίστη μας γίνεται βίωμα; Εφαρμόζουμε στη ζωή μας τα διδάγματα του Ευαγγελίου;

Λέμε ότι πιστεύουμε στα ρήματα του Ευαγγελίου. Λέμε ότι έχουμε ευαγγελικές αρχές. Θεωρητικά όμως σαν τον πατέρα του αγ. Ιωάννου του Προδρόμου τον ιερέα Ζαχαρία. Όταν λίγο μετά τον Ευαγγελισμό, «έχουσα θεοδόχον η Παρθένος την μήτραν, ανέδραμε προς την Ελισάβετ», εκείνη (η Ελισάβετ) την υποδέχθηκε λέγοντάς της: «μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου». Δηλαδή, είναι σαν της έλεγε: ο άνδρας μου, ο ιερέας Ζαχαρίας, όταν ο άγγελος του είπε ότι θα φέρει στον κόσμο τον άγιο Ιωάννη, απίστησε και τιμωρήθηκε να μείνει βουβός μέχρι τη γέννηση του παιδιού. Εσύ, όμως, η κόρη της Ναζαρέτ, φάνηκες πιο πιστή στον αρχάγγελο, λέει στην Παναγία, από τον άνδρα μου.

Η πίστη δεν πρέπει να είναι θεωρητική αλλά βίωμα. Γι’ αυτό άς κάνουμε μια αυτοκριτική και άς δούμε μέσα μας αν η ζωή μας σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Να δούμε άν ζούμε όπως ζούσε η Παναγία και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Πρέπει να δούμε κατάβαθα στη ψυχή μας αν ζούμε χριστιανική.

Κι αν ζούμε έτσι τότε πρέπει να εφαρμόζουμε το νόημα των λόγων του ευαγγελίου μας. Γιατί ο Χριστός, όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, είπε στους μαθητάς του ότι «καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ’ εαυτού, εάν μη μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ υμείς, εάν μη εν εμοί μείνητε». Άλλωστε ξέρουμε όλοι ότι καρπός που φεύγει από το δένδρο, το κορμό και τις ρίζες χάνει την αξία του. Έτσι κι εμείς οι χριστιανοί, άν φύγουμε από την Ορθόδοξη Εκκλησία χάνουμε το νόημα της πνευματικής ζωής μας. Μεθαύριο θα εορτάσουμε τη νίκη της Ορθοδοξίας, μεθαύριο, που είναι Κυριακή της Ορθοδοξίας θα δούμε τι σημαίνει να είσαι Ορθόδοξος χριστιανός.

Αδελφοί μου! Ο απόστολος του Χριστού άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος μας λέει «εγγίσατε τω Θεώ και εγγιεί υμίν» (Ιακ. 4,8). Να πλησιάσουμε δηλ. το Χριστό γιατί ο Χριστός είναι η ζωή μας. Άλλωστε όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας το αυτό λέγουν. Το θαύμα δε του αγίου Θεοδώρου του Τύρωνος, το οποίο θα το δούμε αύριο, δείχνει πως ο Χριστός σκεπάζει τους πιστούς Του. Εύχομαι να τηρούμε με τη δύναμη του Υψίστου όλα τα χριστιανικά μας καθήκοντα, γιατί αυτό θέλει η αγία μας Εκκλησία, αυτό θέλει το Ευαγγέλιο, αυτό θέλει η Παναγία. Εύχομε να ακούσουμε τη φωνή του Θεού για να μας επισκιάζει η δύναμις του Θεού. Κι άν καμμιά φορά σαν άνθρωποι αναρωτιόμαστε πως θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στα καθήκοντά μας πρέπει να ξέρουμε ότι όλα τα προβλήματα τα επιλύει δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου ο Θεός. Άν αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι προς δόξαν του Θεού σίγουρα θα έχουμε τη συνδρομή του Θεού. Άς είμαστε επομένως πιστοί θεωρητικά και πρακτικά για να κερδίσουμε τη βασιλεία του Θεού. Αμήν!