ΚΥΡΙΑΚΗ B' ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. 1,10- 2,3 (31-3-2013) εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου

ΚΥΡΙΑΚΗ B' ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. 1,10- 2,3 (31-3-2013) εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου

Το αποστολικό ανάγνωσμα της Β΄ Κυριακής των Νηστειών είναι παρμένο από το πρώτο και δευτερό κεφάλαιο της πρός Εβραίους επιστολής. Η επιστολή αυτή έχει ως κύριο θέμα της τη διδασκαλία για τη θεότητα του Ιησού Χριστού, ο οποίος ενανθρώπησε και πρόσφερε τον εαυτό του ως θυσία για τη δική μας σωτηρία. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που οδηγούμαστε πρός τα Άγια Πάθη η Εκκλησία έχει επιλέξει να τοποθετήσει ως αποστολικά αναγνώσματα απο την πρός Εβραίους Επιστολή έτσι ώστε να μας εντάξει στο όλο σταυροαναστάσιμο πνεύμα.

 Η σημερινή αποστολική περικοπή ξεκινά με ένα χωρίο το οποίο είναι παρμένο απο τους ψαλμούς και συγκεκριμένα απο τον 101ο ψαλμό. Το χωρίο αυτό αναφέρει: «Εσύ, Κύριε, αρχικά στερέωσες τη γη κι έργο δικό σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θα εξαφανιστούν, ενω εσυ αιώνια παραμένεις. Τα πάντα θα παλαιώσουνε σαν ρούχο. Σαν μανδύα θα τους τυλίξεις και θ’αλλάξουν. Εσύ όμως παραμένεις πάντα ο ίδιος, τα χρόνια σου ποτέ δεν θα τελειώσουν». Από αυτό φαίνεται η διδασκαλία της Εκκλησίας μας για την δημιουργία του κόσμου απο την αρχή, από τον Χριστό.

 Μέσα από τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής για τη δημιουργία του κόσμου γίνεται κατανοητό ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο μέσα από το Λόγο του. Ο Λόγος του Θεού δεν είναι μια απρόσωπη δύναμη αλλά είναι προσωποποιήμενος στο πρόσωπο του Χριστού. Αυτό μας το βεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του. «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην πρός τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή πρός τον Θεόν. Πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν». Δηλαδή «Απ’ όλα πρίν υπήρχε ο Λόγος κι ο Λόγος ήτανε με το Θεό, κι ήταν Θεός ο Λόγος. Απ’την αρχή ήταν αυτός με το Θεό. Τα πάντα δι’αυτού δημιουργήθηκαν κι’απ’ όσα έγιναν τίποτε χωρίς αυτόν δεν έγινε». Καθίσταται επωμένως σαφές οτι ο Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού μέσω του οποίου έχη δημιουργηθεί ο κόσμος.

 Συνεχίζοντας ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι ο Χριστός δεν είναι ένας άγγελος, γιατί οι άγγελοι είναι δημιουργήματα του Θεού. Οι άγγελοι είναι λειτουργικά πνεύματα τα οποία δοξολογούν τον Θεό και τον υπηρετούν στο επίγειο έργο του μεταφέροντας το θέλημά του στους ανθρώπους. Αυτό το θείο θέλημα το οποίο μεταφέρθηκε από τους αγγέλους προς τους ανθρώπους πριν από το Χριστό πολλοί το είχαν παραβεί η δεν υπάκουσαν σ’ αυτό, δεχόμενοι την τιμωρία που τους έπρεπε. Έτσι ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους αναγνώστες του και κατεπέκταση όλους τους πιστούς να παραμείνουν πιστοί στις αλήθειες που διακήρυξε ο Χριστός και τις βεβαιώνουν όσοι άκουσαν τον λόγο του και να μην ξεστρατήσουν ποτέ.

 Τις αλήθειες αυτές τις διαφυλλάσει και τις διακηρύσσει ακέραιες κατά το πέρασμα των αιώνων η αγία μας Εκκλησία μέσα από την ορθόδοξη θεολογία της. Ένας γνήσιος εκφραστής και συνεχιστής αυτών των αληθειών αποτελεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ο οποίος αγωνίστηκε και θριάμβευσε εναντίον των κακοδόξων διδασκαλιών του μοναχού Βαρλαάμ. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γεννήθηκε στην Ασία το 1296. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια, πράγμα που του επέτρεψε να σπουδάσει διάφορες σπουδές, όπως φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Τελειώνοντας τις σπουδές του φεύγει για το Άγιο Όρος όπου αρχικά εγκαθίσταται στη μονή Βατοπαιδίου και κατόπιν στη Μεγίστη Λαύρα του αγίου Αθανασίου. Ακολούθως έρχεται στη Βέροια και ασκητεύει σε μια σπηλιά κοντά στη σκήτη του Προδρόμου. Λόγω εισβολής των Σέρβων στη περιοχή ξαναφεύγει και εγκαθίσταται ξανά στο Άγιο Όρος. Το 1346 γίνεται Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.

 Ευρύτερα γνωστός γίνεται μετά το 1334 όταν αναλαμβάνει την υπεράσπιση του ησυχασμού εναντίον του λόγιου μοναχού Βαρλαάμ του Καλαβρού ο οποίος ειρωνευόταν τις θεωρίες των ησυχαστών, που έλεγαν ότι η θεολογία ολοκληρώνεται δια της θεοπτίας. Ο Παλαμάς έκανε διάκριση μεταξύ της ουσίας και ενέργειας του Θεού. Η ουσία του Θεού είναι άκτιστη, ακατάληπτη και αυθύπαρκτη ενώ οι ενέργειες του είναι μεν άκτιστες αλλά καταληπτές από τον άνθρωπο.

 Αποκαλείται και ως ο θεολόγος της χάριτος του Ακτίστου Φωτός, λόγω της διδασκαλίας του ότι το φώς το οποίο είδαν οι μαθητές του Χριστού στο όρος Θαβώρ, κατά τη μεταμόρφωση του, το βλέπουν και οι ησυχαστές οι οποίοι προσεύχονται με τη νοερή προσευχή προς τον Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιε του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλό». Κοιμήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1359 σε ηλικία 63 χρόνων. Σχεδόν αμέσως μετά την κοίμησή του τιμήθηκε ως άγιος. Το λείψανό του βρίσκεται σήμερα στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, όπου διετέλεσε  Αρχιεπίσκοπος.

 Η πίστη στις αλήθειες τις οποίες διδαχτήκαμε από τον Χριστό και τους αποστόλους του, οι οποίοι έζησαν και βίωσαν αυτές κοντά του, αποτελεί το θεμέλιο λίθο της σωτηρίας μας. Η απομάκρυνση από αυτές φανερώνει την αμέλειά μας με την οποία αντιμετωπίζουμε τη σωτηρία μας. Αυτό μας τονίζει ο Απόστολος Παύλος μέσα από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, αλλά και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μέσα από τη ζωή και τους αγώνες του για την επικράτηση της αληθείας. Αυτές τις αλήθειες οφείλουμε να διαφυλάττουμε και εμείς στη ζωή μας, έτσι ώστε να μην ξεστρατίσουμε από την οδό της σωτηρίας.