“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

  ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(30 Ἰουνίου 2019)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Σήμερα,ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει καί τιμᾶ τούς δώδεκα Ἀποστόλους, αὐτούς τούς ὁποίους ἐπέλεξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς θεόκλητη ἐκλογάδα καί οἱ ὁποῖοι ὡς οἰκουμενικοί ἱεραπόστολοι συνέχισαν τό σωτηριῶδες ἐργο τοῦ ἰδίου. Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή παρουσιάζονται οἱ δώδεκα συγκεκριμένοι Ἀπόστολοι και ὁ τρόπος δράσης τους ἀπό τόν Χριστό.

«Τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἳνα τά ἰσχυρά καταισχύνῃ». Εἶναι πράγματι πολύ παράδοξη ἡ ἐπιλογή τῶν μαθητῶν ἀπό τόν Κύριο. Καλεῖ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν ἀρχικά σ΄αὐτόν, διότι τήν ἐποχή ἐκείνη ὁ Χριστός θεωροῦνταν ἀπό τούς περισσότερους ἀνθρώπους ὡς ἕνας ἁπλός τέκτων, δηλαδή μαραγκός τοῦ χωριοῦ καί μάλιστα ἀγράμματος, ὅπως τόν ἀποκαλοῦσαν οἱ Γραμματεῖς. Ἐνῶ λοιπόν, τά ἐξωτερικά στοιχεῖα τοῦ Ἰησοῦ ἐξ ἀρχῆς εἶναι ἀποκαρδιωτικά,ὅταν ὁ Κύριος ἔδωσε τήν ἐντολή σέ ὅλους: “Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων”, αὐτοί «εὐθέως» ἀνταποκρίθηκαν.

Φυσικά, οἱ μαθητές δέν θά γίνονταν αὐτομάτως ἁλιεῖς ἀνθρώπων μέ μοναδικό ἐφόδιο τήν πενιχρή μόρφωση τους. Ἀσφαλῶς ὄχι. Θά προηγηθοῦν πολλά καί διάφορα στάδια. Πρῶτον, θά ἀκολουθήσουν μέ πίστη τόν Χριστό. Δεύτερον, θά μαθητεύσουν κοντά Του. Τρίτον,θά ἀκούσουν τήν θεϊκή Του διδασκαλία.Τέταρτον, θά γίνουν αὐτόπτες και αὐτήκοοι μάρτυρες τῶν “σημείων” καί τῶν “τεράτων”, δηλαδή τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελοῦσε ὁ Κύριος. Πέμπτον,θά διαποτισθοῦν ἀπό ὅλα αὐτά, ὥστε νά γίνει η παλιγγενεσία της ψυχής τους καί τέλος, ἔμπλεοι τῆς Χάριτος, θά γίνουν οἰκουμενικοί διδάσκαλοι.

Πολλοί κατά καιρούς, προσπάθησαν καί προσπαθοῦν νά γίνουν διδάσκαλοι τοῦ σωτηριώδους καί ἀπολυτρωτικοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ, ἀποτυγχάνουν ὅμως οἰκτρά καί χάνονται μέσα στή λήθη τῶν χρόνων. Δέν γίνεται κάποιος διδάσκαλος τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ καί κήρυκας τῶν Εὐαγγελικῶν καί ἀποκεκαλυμμένων ἀληθειῶν τοῦ Θεοῦ, ἄν πρωτίστως δέν καθαρισθεῖ ἡ καρδιά καί δέν φωτιστεῖ ὁ νοῦς του καί ἄν δέν ἀκολουθήσει πιστά καί ἀφοσιωμένα τόν Χριστό,μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του.

«Εὐθέως», ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, ἐκείνη τήν ἴδια στιγμή, χωρίς τήν ἐλάχιστη ἀναβολή, πρέπει ὁ καθένας νά ἀκολουθήσει πιστά καί ἀφοσιωμένα τόν Χριστό με ὅλη τή δύναμη τῆς καρδιάς του. Αὐτό ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν ὁ καθένας τό ἐπάγγελμα μέ τό ὁποῖο ἀσχολοῦνταν. Ἐγκατέλειψαν τά δίχτυα, το τελωνεῖο, τήν πάσης φύσεως ἐργασία τους, τήν οἰκογένειά τους καί ἀκολούθησαν τόν Χριστό. Ἔγιναν οἱ καλοπροαίρετοι, οἱ πιστοί μέχρι θανάτου μαθητές Του, γι' αὐτό καί ὁ Κύριος τούς εἶπε ὅτι τούς δόθηκε τό μεγάλο πρόνομιο ἀπό τόν Θεό νά γνωρίζουν τίς μυστηριώδεις καί σωτήριες ἀλήθειες. Τούς εἶπε: «Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τά μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.ιγ΄ 11).

Τρία ὁλόκληρα χρόνια μαθήτευαν κοντά Του. Ὁ,τι δέν κατανοοῦσαν, ρωτοῦσαν καί λάμβαναν τήν ἀπάντηση ἀπό τό στόμα τοῦ Διδασκάλου τους.Τόν ἔβλεπαν νά προσεύχεται μέ τίς ὧρες. Ἤθελαν νά προσευχηθοῦν καί αὐτοί, ὅμως δέν γνώριζαν τόν τρόπο, γι αυτό και ο Κύριος τούς δίδαξε το «Πάτερ ἡμῶν», τόν ἄριστο τρόπο τῆς προσευχῆς καί τί ἀκριβῶς νά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό. Ἀπό αὐτούς μόνο ἕνας φάνηκε ἀνάξιος τῆς ἀποστολῆς του, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, ὁ ὁποῖος ἀντί νά ἀναδειχθεῖ ἀπόστολος τοῦ Κυρίου, ἔγινε μέγας προδότης. Στή θέση του βέβαια μέ τόν ἀποστολικό τρόπο ἐκλογῆς ἐκλέχτηκε ὁ ἀπόστολος Ματθίας, γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ ἀρχική δωδεκάδα.

Ἐκεῖνο ὅμως πού πραγματικά συγκλόνισε τούς μαθητές ἦταν ὁ ἀναμάρτητος καί ἁγιώτατος βίος τοῦ Χριστοῦ, τό ὁλόλαμπρο παράδειγμα Του, ἡ ἄφθαστη ἀρετή Του.Τά πάντα σέ Αὐτόν ἦταν τέλεια, ἅγια, ἀπολύτως σύμφωνα μέ ὅσα δίδασκε. Κανένας δέν μπόρεσε ἀπό τούς διῶκτες του νά Τόν κατηγορήσει γιά κάτι, διότι «αὐτός ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α΄Πέτρ. β΄22).

Ἀλήθεια, πόσο ἄσχημο καί ἀπαράδεκτο εἶναι πολλοί ἀπό ἐμᾶς τούς ἱερεῖς, πού κλήθηκαμε νά γίνουμε ἱεραπόστολοι τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, νά μήν ἐμπνεόμαστε ἀπό τό ὁλόλαμπρο παράδειγμα τοῦ ἁγίου καί ἀναμάρτητου βίου Του, ὅπως ἐμπνεύστηκαν καί συγκλονίστηκαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι! Ἐφόσον τά ἔργα μας δέν συμβαδίζουν μέ τά λόγια καί τίς διδασκαλίες μας,ἀναρωτηθήκαμε πόσο μεγάλο σκανδαλισμό ἐπιφέρουμε μέ τίς ἄστοχες πράξεις καί ἐνέργειες μας στό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας;

Οἱ μαθητές ἀξιώθηκαν χάριν ὅλων τῶν παραπάνω νά ἀκούσουν μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τόν Κύριο κατά τήν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου νά τούς λέγει: «Ὑπόδειγμα δέδωκα ὑμῖν, ἳνα καθώς ἐγώ ἐποίησα καί ὑμεῖς ποιῆτε» (Ιω.ιγ΄15). Αὐτοί οἱ ἁπλοῖ ,ἀγράμματοι ἄνθρωποι τῆς κοινωνίας και της εποχής εκείνης ἀξιώθηκαν ἀπό τόν ἅγιο Θεό νά δοῦν τίς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καί ὡς οἰκουμενικοί διδάσκαλοι νά τίς διαδώσουν σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου,μή φειδόμενοι κόπων,ἐξοριῶν,θυσιῶν διωγμῶν, μεγάλων καί φριχτῶν μαρτυρίων. Αὐτοί οἱ ἁπλοῖ μαθητές δέν ἦταν ἁπλῶς πιστοί στόν Χριστό, ἔδειξαν αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία, γι’ αὐτό εἶδαν καί ἀξιώθηκαν μεγάλων καί μοναδικῶν θαυμαστῶν γεγονότων καί ἀποκαλύψεων.

Πόσοι ἅγιοι καί στήν δική μας ἐποχή, ὅπως ὁ σύγχρονος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ἁγιορείτης, ἀξιώθηκαν θείων καί οὐράνιων ἀποκαλύψεων, ἐνῶ δέν διέθεταν περγαμηνές καί πτυχία! Οἱ μυστηριώδεις καί ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ δέν γίνονται ἀντιληπτές, οὔτε μέ πτυχία, οὔτε μέ περγαμηνές, οὔτε μέ μεταπτυχιακές καί διδακτορικές διατριβές. Οἱ ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ φανερώνονται σ' αὐτόν πού διαθέτει ἰσχυρή, προσωπική, ἐσωτερική πίστη καί θυσιαστική ἀγάπη γιά τόν Χριστό, καθώς ἡ ἀποκάλυψή τους ἀποτελεῖ μοναδική βιωματική ἐμπειρία, ἡ ὁποία σέ μεταμορφώνει ἀπό ἀγράμματο σέ σοφό καί ἀπό ἀνίσχυρο σέ ἰσχυρό. Αὐτό ἔγινε καί στούς Ἀποστόλους, ἐπαληθεύοντας τό λόγο τοῦ Κυρίου πού τούς εἶπε: «Ἐγώ, γάρ δώσω ὑμῖν στόμα καί σοφίαν, ᾗ  οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Λουκ. κα΄ 15).

Σήμερα, ἡ νεοειδωλολατρική ἀνθρωπότητα, πού μπορεῖ βέβαια νά ἔχει φθάσει σέ μεγάλα τεχνολογικά καί ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα, ταυτόχρονα ὅμως ὁδηγήθηκε σέ μεγάλα ἠθικά καί ψυχολογικά ἀδιέξοδα, πράγματι σήμερα, περισσότερο ἀπό ποτέ, ἔχει ἀνάγκη νά γνωρίσει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ ὅλους, μέ λόγια καί μέ ἔργα νά γίνουμε ἱεραπόστολοι, ἁλιεῖς ἀνθρώπων,ὁ καθένας στόν κύκλο τῶν συναναστροφῶν του, στό μετερίζι του. Ἄς δεχθοῦμε μέ προθυμία αὐτήν τήν διαχρονική κλήση τοῦ Θεοῦ μας . Ἀμήν.

π.Γ.Β.

ΠΗΓΗ