ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ – 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019

(Μτθ. ι΄, 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

Ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων

Μὲ τὴν ἑορτὴ σήμερα τῶν Ἁγίων Πάντων, κλείνει, ἀγαπητοί μου, ὁ κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ποὺ περιλαμβάνονται στὸ Τριώδιο καὶ τὸ Πεντηκοστάριο. Ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ εἶναι ἀφιερωμένη σ΄ὅλους τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς γνωστοὺς καὶ τοὺς ἀγνώστους, τοὺς πρὶν καὶ τοὺς μετὰ τὸ Χριστό.

Ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι γενικὰ ἡ ἑορτὴ τῆς Χριστιανικῆς ἁγιωσύνης, τῆς ἁγιωσύνης ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἡ χριστιανικὴ ἁγιωσύνη στὴν οὐσία της εἶναι ὁμολογία ἢ καθὼς γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης «μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ», γι αὐτὸ καὶ στὴ σημερινὴ ἑορτὴ διαβάζεται τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε, ὅπου ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μιλάει γιὰ τὴν ὁμολογία τῶν Ἁγίων.

Οἱ Ἅγιοι ὁμολογοῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ «ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων» μὲ τὸ λόγο. Δίνουν καλὴ μαρτυρία πὼς πιστεύουν στὸ σωτήρα Χριστὸ καὶ καυχιοῦνται στὸ ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ. «Εἶμαι χριστιανὴ» ἔλεγε μὲ θάρρος καὶ παρρησία μία νεαρὴ γυναίκα, ἡ ἁγία Κυριακὴ, μπροστὰ στοὺς βασανιστές της. Τὸ ἴδιο ἔλεγαν κι ὅλοι οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν οἱ δήμιοι τοὺς ἔβαζαν νὰ ἀρνηθοῦν τὸ  Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἄλλο ὄνομα στὸν κόσμο, ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει∙ αὐτὸ εἶναι τὸ «ὑπὲρ πᾶν ὄνομα».

Ἡ ἁγιωσύνη  δὲν εἶναι προνόμιο ἢ καὶ χρέος μόνο τῶν ἀνθρώπων ποὺ μαρτύρησαν ἢ ἀσκήτεψαν στὸν παλιὸ καιρό, ἀλλὰ ὅλων ποὺ εἶναι τέκνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ. Οἱ ἅγιοι ὁμολογοῦν τὸ Χριστὸ «ἔμπροσθεν  τῶν ἀνθρώπων» ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα. Ὄταν λέμε «ἔργα», ἐννοοῦμε γενικὰ τὸ βίο μας καὶ τὴ χριστιανική μας διαγωγὴ στὸν κόσμο. Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος τὸ γράφει: «ἡ πίστη χωρὶς ἔργων νεκρά ἐστι». Τὰ ἔργα χωρὶς τὰ λόγια μποροῦν ἴσως νὰ σταθοῦν, ἀλλὰ τὰ λόγια χωρὶς τὰ ἔργα δὲν στέκονται. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι λόγος «ἐνυπόστατος», εἶναι λόγος μαζὶ καὶ πράξη. «Γεννηθήτω φῶς» λέει ὁ Θεός, κι ἀμέσως χύνεται φῶς. Γιὰ τὴν πίστη καὶ γιὰ τὴν ὁμολογία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ περιορίζονται καὶ μένουν μόνο στὰ λόγια, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε: «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοί, Κύριε, Κύριε  εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ΄ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς».Ὄχι, βέβαια, ὅτι τὰ ἔργα μας αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ ἔχουν καμία ἀξία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κι ὅτι γι΄αὐτὰ ὅσα πολλὰ καὶ δῆθεν καλὰ κι ἂν εἶναι, θὰ μᾶς δικαιώσει πάντως ὁ Θεός, ἀλλὰ γιατί τὰ ἔργα εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐκδήλωση καὶ ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς πίστεώς μας: «δεῖξον μοὶ τὴν πίστην σου ἐκ τῶν ἔργων σου», δεῖξε μου τὴν πίστη σου ἀπὸ τὰ ἔργα σου, γράφει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος.

Ἀλλὰ  ποιὸς  μπορεῖ νὰ τιμήσει ἐπαξίως τὴν πίστη καὶ τὴ συνέπεια τῶν Ἁγίων; Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ μετρήσει καὶ νὰ περιγράψει τὰ κατορθώματα τῆς πίστεως των; Τὰ κατορθώματα τῶν ἁγίων δὲν εἶναι γιὰ ἐπίδειξη, γιατί οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶναι θαυματουργοί, ἀλλὰ ὄχι θαυματοποιοί. Θαυματοποιοὶ εἶναι ὅλοι οἱ πλάνητες καὶ πλάνοι. Τὰ κατορθώματα τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἔκφραση τῆς πίστεως των, ὁ φυσικὸς καρπὸς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Χριστὸ καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ἔμπρακτη ὁμολογία τῶν ἁγίων εἶναι τὰ θαυμαστὰ τους ἔργα, μὲ τὰ ὁποῖα δοξάζεται ὁ Θεὸς καὶ εὐεργετοῦνται οἱ ἄνθρωποι. Εὐεργέτες τῶν ἀνθρώπων εἶναι οἱ Ἅγιοί του Θεοῦ.

Τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων, τὰ δάκρυα τῶν ὁσίων καὶ ὁ ἱδρώτας τῶν Δικαίων, προσάγει κάθε μέρα ἡ Ἐκκλησία στὸ Θεὸ καὶ ζητάει τὸ ἔλεός του. Ἀντὶ γιὰ ὅλα αὐτά, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν «καλὴν ὁμολογίαν» καὶ «μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ», δὲν ἀξίζει ὅλος ὁ κόσμος «οὐκ ἤν ἄξιος ὁ κόσμος», ἀκούσαμε καὶ εἶπε σήμερα ὁ Ἀπόστολος.

Κάποτε οἱ ἄνθρωποι θὰ ἐμφανιστοῦν μπροστὰ στὸ Θεό, «ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ». Τότε πολλοὶ  θαυματοποιοὶ θὰ λένε: «Κύριε, Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν;», δηλαδὴ ἐμεῖς δὲν εἴμαστε, ποὺ καὶ προφητεῖες ποὺ καὶ πολλὰ θαύματα κάναμε στὸ ὄνομά σου; Καὶ ὁ Κύριος θὰ τοὺς πεῖ: «οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς, ἀποχωρεῖτε ἀπ΄ἐμοῦ, οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν», δηλαδὴ ποτὲ δὲν σᾶς γνώρισα, πηγαίνετε ἀπὸ μένα σεῖς ποὺ κάνετε τὴν ἀνομία.

Πόσοι, ἀγαπητοί μου, θὰ φανοῦμε τότε ποιοὶ στ΄ἀλήθεια εἴμαστε, ποὺ τώρα, παίρνοντας γιὰ σημαία τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, κάνουμε τὰ ἄνομα  ἔργα μας. Γιατί πραγματικὰ μπορεῖ κανένας νὰ ξεγελᾶ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ καταπλήττει τοὺς ἀνθρώπους πὼς κάνει θαύματα καὶ πὼς εὐεργετεῖ τὸν κόσμο. Μὰ ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι αὐτός, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, μὲ ὅσα λέει καὶ μὲ ὅσα κάνει στὸ βίο του, νὰ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ «ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων». Ἀμὴν

π.Χ.Δ.Δ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ