“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(2 Ἰουνίου 2019)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα, μοναδικό στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Ἕνα θαῦμα τό ὁποῖο μιλᾶ ἀπό μόνο του, ἕνα θαῦμα τό ὁποῖο διαλαλεῖ ὁ ἴδιος ὁ πρώην τυφλός, ἕνα θαῦμα πού ἐμμέσως πλήν σαφῶς τό ἀναγνωρίζουν καί οἱ γονεῖς τοῦ πρώην τυφλοῦ.

Τό ἴδιο θαῦμα ὅμως τό ἀμφισβητοῦν καί δέν τό ἀποδέχονται οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι κάνουν τά ἀδύνατα δυνατά, γιά νά ἐξασφαλίσουν ἔστω καί μία μαρτυρία ἱκανή νά ἀμφισβητήσει αὐτό τό ἀνεπανάληπτο γεγονός.

Διαχρονικά ἡ πώρωση καί ἡ πνευματική τύφλωση κλείνουν τά μάτια τῆς ψυχῆς, ὁδηγοῦν σέ παράλογες καί ἀκατονόμαστες ἀντιδράσεις καί συμπεριφορές, ὥστε νά ἀμφισβητοῦνται καί τά πλέον ὀφθαλμοφανῆ περιστατικά καί γεγονότα. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς Φαρισαίους· εἶναι τέτοια ἡ πώρωση, ἡ τύφλωση καί τό μένος τους κατά τοῦ Ἰησοῦ, πού δέν τούς ἐπιτρέπει νά ὁμολογήσουν καί νά ἀποδεχθοῦν τά θαύματα Του,ἄν καί ἴδιοι πολλές φορές τά βλέπουν νά γίνονται μπροστά τους. Δέν φτάνει ὅμως μόνο αὐτό, ἀλλά προσπαθοῦν ἀκόμη καί μέσα ἀπό τίς εὐεργεσίες, ἀπό τούς λόγους καί ἀπό τά θαύματα τοῦ Κυρίου νά Τόν ἀμφισβητήσουν ἄλλοτε ὡς βλάσφημο, ἄλλοτε ὡς παραβάτη τοῦ Νόμου καί ἄλλοτε ὡς συνεργό τῶν δαιμόνων.

Δυστυχῶς,ἡ ἴδια τακτική συμβαίνει πάντα, ἡ μόνη διαφορά εἶναι ὅτι τόν ρόλο τῶν Φαρισαίων διαχρονικά τόν ἀναλαμβάνουν οἱ «σύγχρονοι» κάθε ἐποχῆς, οἱ λεγόμενοι ψευτοκουλτουριάρηδες καί θεωρητικοί, οἱ ὁποῖοι συστηματικά, ἔντεχνα καί μεθοδευμένα ἄλλοτε μέ κάλυμμα τήν προσωπική τους κοσμοθεωρία, ἄλλοτε μέ προπύργιο τήν ἐπιστημονική τους γνώση καί κατάρτιση, πάντα ὅμως μέ τό ἴδιο μένος, ὅπως τό μένος τῶν Φαρισαίων, στρέφονται κατά τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ. Προσπαθοῦν νά μειώσουν, νά μπερδέψουν, νά συγχύσουν καί εἰ δυνατόν νά ἀλλάξουν τήν πίστη τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Σωτῆρα Χριστό.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἐξαιρετικό παράδειγμα θαρραλέας ὁμολογίας, ὑπόδειγμα γιά ὅλους μας, ἀποτελεῖ ὁ πρώην τυφλός. Ἄν καί τόν ἀμφισβητοῦν, τόν λοιδοροῦν, τόν ἀπειλοῦν, καί τέλος τόν ἀποβάλλουν ἀπό τή συναγωγή, ἐκεῖνος μέ γενναιότητα ὁμολογεῖ παντοῦ,μέ παρρησία περιγράφει τό θαῦμα τῆς θεραπείας του Πόση λεκτική καί σωματική βία ὑπέστη γιά νά καμφεῖ καί νά μήν ὁμολογήσει! Ἡ στάση του ὅμως παραμένει ἀκλόνητη καί σταθερή!

Ἀλήθεια σήμερα, πόσοι ἀπό ἐμᾶς μποροῦμε νά συγκρίνουμε τη θέση μας ἀπέναντι στόν Θεό μέ τήν στάση τοῦ πρώην τυφλοῦ; Πόσοι ἀπό ἐμᾶς μέ τήν ἴδια θέρμη, μέ τόν ἴδιο ζῆλο, μέ τήν ἴδια παρρησία, μέ τήν ἴδια ὁμολογία διαλαλοῦμε σταθερά τήν πίστη μας στόν Σωτῆρα Χριστό; Δυστυχῶς, ἐλάχιστοι.

Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ τυφλός καί κάθε εὐεργετημένος ὁμολογοῦσαν τό θαῦμα, ὁ λαός, πού ἔβλεπε τά θαύματα καί ἄκουγε τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, ὁμολογοῦσε καί αὐτός ὅτι “οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος” (Ιω. ζ 46), ἐνῶ οἱ Φαρισαῖοι ταράσσονταν καί ἀγανακτοῦσαν.Τό ἴδιο συμβαίνει καί τώρα, ὅσοι ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους, νά διατρανώσουν τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ, νά ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους, βρίσκονται ἀντιμέτωποι μέ τήν ἀγανάκτηση καί τό μένος τῶν “ σύγχρονων Φαρισαίων”.

Ὁ φθόνος ὅλων τῶν πολεμίων τοῦ Χριστοῦ ἑκάστης ἐποχῆς εἶναι ἴδιος. Καί ὅπως ὁ φθόνος τῶν Φαρισαίων ἔγινε ἀντιληπτός ἀκόμη καί ἀπό τόν Πιλάτο, μάλιστα ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Πιλάτος γνώριζε πολύ καλά “ὅτι διά φθόνον παρέδωκαν τόν Χριστόν” (Ματθ. κζ΄18),ἔτσι ἀντιληπτός εἶναι καί ὁ φθόνος τῶν σημερινῶν πολεμίων, οἱ ὁποῖοι μέ τόν “μανδύα” τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας προσπαθοῦν νά ξεριζώσουν ἀπό τήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων τήν πίστη πρός τόν Χριστό. Ἀλλά ματαιοπονοῦν.

Κατάπληκτος εἶναι καί ὁ Μέγας Βασίλειος μπροστά στόν φθόνο τῶν Φαρισαίων καί ρωτᾶ: “Διά τί ὁ Σωτήρ ἐφθονεῖτο; διά τά θαύματά του. Τίνες ἦσαν αἱ θαυματοποιίαι; Σωτηρία τῶν δεομένων(αὐτῶν πού βρίσκονταν σέ ἀνάγκη καί σέ θλίψεις)·ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες, καί ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροί, καί ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο (ἐφθονεῖτο) · δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καί ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροί ἐκαθαρίζοντο,κωφοί ἤκουον καί τυφλοί ἀνέβλεπον, καί ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο (κατεδιώκετο ἀπό τόπον σέ τόπον). Καί τό τελευταῖον, θανάτῳ παρέδωκαν τόν τήν ζωήν χαρισάμενον, καί ἐμαστίγουν τόν ἐλευθερωτήν τῶν ἀνθρώπων καί κατεδίκαζον τόν κριτήν τοῦ κόσμου” (Μ.Βασίλειος, Ὁμιλία ια , Περί φθόνου).

Προσοχή λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τόν φθόνο τῶν σύγχρονων Φαρισαίων καί φανοῦμε ἀνάξιοι τοῦ μεγάλου Εὐεργέτου μας. Θά μᾶς πεῖ καί πάλι ὁ Μέγας Βασίλειος: «προσοχή, διότι δέν ὑπάρχει τίποτε μιαρώτερον, ἀπό τό νά δαγκώνεται κανείς διά τήν εὐημερία τοῦ ἄλλου, νά τρίζει τά δόντια του καί νά λιώνει. Τίποτε φοβερώτερον, τίποτε ἀθλιώτερο ἀπό τό νά κυριαρχεῖται, νά πάσχει καί νά ἐξαντλεῖται ἀπό τό πάθος τοῦ φθόνου. Ἂς προφυλαχθοῦμε ἀπό τό πάθος τοῦ φθόνου, διότι, ὅπως ἡ σκουριά κατατρώγει τό σίδηρο, ἔτσι καί ὁ φθόνος ψυχήν ἐξαναλίσκειν». Ἀμήν.

ΠΗΓΗ