ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Πράξ. ιστ΄, 16– 34)

2 Ἰουνίου 2019

«…παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῆς…» (Πράξ. ιστ΄,18)

Τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου, μᾶς μεταφέρει στὴν Μακεδονία, ἐκεῖ ἀπὸ ὅπου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ξεκίνησε τὴν 2η Ἱεραποστολική του περιοδεία, φέροντας τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ πρώτη φορά, στὸ Εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος. Οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διηγοῦνται τὶς περιπέτειες ποὺ ἔζησε ὁ Παῦλος στοὺς Φιλίππους, τὴν σημερινὴ Καβάλα, ὅπου δημιούργησε τὴν πρώτη Ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα στὴν Ἑλλάδα. Μᾶς μιλοῦν γιά μία δαιμονισμένη γυναίκας, ἡ ὁποία κατήγγειλε τὸν Παῦλο στοὺς ἄρχοντες τῆς περιοχῆς, ὅτι εἰσάγει συνήθειες ποὺ δὲν ἐπιτρέπονται σὲ Ρωμαίους πολίτες! Ὁ Παύλος θεράπευσε τὴν γυναίκα ἀπὸ τὸ δαιμόνιο, ἀλλὰ οἱ διῶκτες του τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴν φυλακή, μαζὶ μὲ τὸν μαθητὴ τοῦ Σίλα. Μία ἀκόμη θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ συνέβη τὴν νύκτα καὶ οἱ Ἀπόστολοί Του ἀπελευθερώθηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ σοκαρισμένος δεσμοφύλακας νὰ πιστέψει στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του νὰ δεχθεῖ τὸ Βάπτισμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οἱ δύο αὐτὲς θαυματουργικὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μᾶς δίνουν τὴν ἀφορμὴ νὰ ἀναφερθοῦμε στὴν σημασία τῶν θαυμάτων καὶ στὴ θέση τους στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἀπαιτεῖται τόλμη γιὰ νὰ πεῖ κανεὶς σήμερα ὅτι πιστεύει καὶ ἀποδέχεται τὰ θαύματα. Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῶν μεγάλων καὶ ὑψηλῶν κατακτήσεων καὶ ἐπιτευγμάτων, ποὺ ἔχουν δώσει στὸν ἄνθρωπο τὴν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτὸς εἶναι πιὰ ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς, ἱκανὸς νὰ ὁρίζει τὰ τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντός του, στηριγμένος ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὶς δικές του «ἀπεριόριστες» δυνάμεις καὶ τὰ ἐπιτεύγματά του.

Μπροστὰ σ’ αὐτὴ τὴν πραγματικότητα, τὸ νὰ μιλήσει κανεὶς γιὰ τὴν παρουσία τοῦ θαύματος στὴ ζωή μας καὶ τὴν ὑπέρλογη καὶ ὑπερφυσικὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, μοιάζει πέρα γιὰ πέρα οὐτοπικὸ καὶ παραμυθένιο. Εἶναι, ὅμως;

Ἂν θελήσει κανεὶς νὰ ἑρμηνεύσει τὸ θαῦμα μὲ τὴ δύναμη τῆς λογικῆς του ἢ μὲ τοὺς κανόνες ποὺ διέπουν τὰ φυσικὰ δεδομένα, θὰ σηκώσει τὰ χέρια ψηλά, ἀδύναμος νὰ ἑρμηνεύσει καὶ νὰ κατανοήσει τὸ ὑπέρλογο.

Ἡ μόνη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀποδοχὴ καὶ υἱοθέτηση τοῦ θαύματος εἶναι ἡ πίστη, ποὺ τοποθετεῖ, πάνω ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, τὴ Θεϊκὴ δύναμη καὶ ἐξουσία ἐπὶ ζώντων καὶ νεκρῶν, ἐπὶ τῆς λογικῆς καὶ ἀλόγου φύσεως. Ἄρα, ἡ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ δὲ μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται παραβίαση τῶν φυσικῶν νόμων, ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ ὑπεράνω της φύσεως, ὑπέρκειται τῆς φυσικῆς νομοτέλειας, ὡς ὁ δημιουργὸς καὶ κυρίαρχος αὐτῆς. Ὅταν κανεὶς πιστεύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ἀναστάς, μάλιστα, ἐκ τῶν νεκρῶν, τότε κάθε θαῦμα γίνεται γι’ αὐτὸν ἁπλῆ ὑπόθεση. Ὁ Θεός, ὅμως, ἐνεργεῖ θαυματουργικὰ ὄχι γιὰ νὰ προκαλέσει τὴν πίστη, ἀλλὰ μόνο ὅταν ὑπάρχει ἡ ζωντανή, ἐνεργὸς καὶ καρδιακὴ πίστη, ποὺ ἑρμηνεύεται ὡς ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό θέλημά Του.

Ἀλλά, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ὅταν μιλοῦμε γιὰ θαύματα, τὰ ταυτίζουμε, συνήθως, μὲ ἐντυπωσιακὲς ἰάσεις καὶ θεραπεῖες. Μήπως,ὅμως,ἀδελφοί μου, θαῦμα δὲν εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ Θεός, κι ὄχι ὅπως τὴν καταντήσαμε ἐμεῖς; Μήπως θαῦμα δὲν εἶναι ἡ παραχώρηση σὲ ἐμᾶς τοῦ δικαιώματος νὰ γινόμαστε συνδημιουργοὶ στὴ δημιουργία φέρνοντας στὴ ζωὴ νέες ὑπάρξεις;Μήπως θαῦμα δὲν εἶναι ἡ θαυμαστὴ νομοτέλεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ φύση καὶ ἐξασφαλίζει τὴ φυσικὴ καὶ ὁμαλὴ μετεξέλιξη τῶν ὄντων, ἐνῶ διατηρεῖ ἐκπληκτικὴ ἁρμονία στὸ περιβάλλον; Μήπως θαῦμα δέν εἶναι ἡ κάθε μέρα ποὺ ἀνατέλλει, ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ γίνουμε καλύτεροι, ἐπιεικέστεροι πρὸς τοὺς ἄλλους, νὰ Τὸν πλησιάσουμε καὶ νὰ Τοῦ μοιάσουμε, ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς μηδαμινότητάς μας;

Ἡ πίστη στὴν, μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μᾶς εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ὑπόθεση ἁπλὴ καὶ καθημερινὴ στὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Θαύματα γίνονται παντοῦ καὶ πάντα, ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς ἀνοικτὰ γιὰ νὰ τὰ δοῦμε καὶ τὸν ἐγωισμὸ μας θαμμένο γιὰ νὰ τὰ ἀποδεχθοῦμε. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ