ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Πράξ. β΄, 1– 11)

16 Ἰουνίου 2019

«…ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός….» (Πράξ. β΄,2)

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἦλθε. Ἢ παρουσία του ζωντανὴ καὶ συγκλονιστική. Γιὰ νὰ δώσει τὸ μεγάλο «παρὼν» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας χρησιμοποίησε τὰ δύο ἰσχυρότερα στοιχεῖα τῆς φύσεως: τὴ φωτιὰ καὶ τὴ θύελλα.

Ἦχος καὶ φῶς. Ἦχος καταπληκτικός. «Ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας» (Πράξ. 2,2). Καὶ φῶς ἐκτυφλωτικό. «Καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν» (Πράξ. 2,3). Ζωντανὴ ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί ζωντανὸς εἶναι ὁ Θεός. Ζωντανὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία του.

Ἀπόδειξη τῆς ζωντάνιας καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῆς παρουσίας του. Πέρασαν πολλοὶ μεγάλοι καὶ τρανοί τῆς γῆς σὰν θύελλες καὶ καταιγίδες, ἀλλὰ σκόρπισαν τὴ φωτιὰ καὶ τὴν καταστροφή. Ἦλθε ὁ μεγάλος τοῦ Οὐρανοῦ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, σὰν θύελλα καὶ σὰν φωτιά, ἀλλὰ τὰ ἀποτελέσματα του ἦταν εὐεργετικὰ καὶ θαυμαστά.

Μικρὰ πλεούμενα οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Ἦσαν ἀραγμένα στὰ Ἱεροσόλυμα. Δὲν τολμοῦσαν νὰ κινηθοῦν, ν’ ἀνοιχθοῦν στὴ θάλασσα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Εἶχαν ἄπνοια ἄνεμου. Δὲν εἶχαν τὴ δύναμη νὰ ξανοιχθοῦν. Καὶ ἔρχεται ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ κινεῖ τὰ μικρὰ πλοιάρια. Καὶ ξανοίγονται παντοῦ. Φθάνουν μέχρι τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου καὶ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ἀλήθειας καὶ τῆς Σωτηρίας.

Ψυχρές, παγωμένες καρδιὲς καὶ σβησμένα χείλη ἦσαν οἱ μαθητές. Καὶ ἔρχεται ἡ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πυρακτώνει τὶς καρδιές τους. Οἱ δειλοὶ γίνονται τώρα «λέοντες, πῦρ πνέοντες». Καὶ ἔρχεται ἡ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν», ἀκριβῶς γιὰ νὰ πυρακτώσει τὴ γλώσσα τους. Ἡ γλώσσα συνήθως πετάει σπίθες καὶ ἀνάβει φωτιὲς ἁμαρτωλές, φωτιὲς διχόνοιας καὶ πολέμου. Ἡ γλώσσα τῶν μαθητῶν,ἡ πυρακτωμένη αὐτὴ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μεταδίδει τὰ μηνύματα τοῦ οὐρανοῦ, μεταλαμπαδεύει τὸ φῶς καὶ τὴ φωτιὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ προκαλεῖ ἑνότητα καὶ δημιουργεῖ τὴ νέα κοινωνία. «Ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν».

Χωρὶς τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦταν ἀδύνατον νὰ κηρύξουν οἱ Ἀπόστολοι. Τὴ δύναμη αὐτὴ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Χριστὸς στοὺς Μαθητές του. «Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μοι μάρτυρες ἐν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάση τῇ Ἰουδαία καὶ Σαμαρεία καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8). Πρόκειται νὰ πορευθοῦν ὄχι μόνο στὸ λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ σ’ ὅλα τὰ ἔθνη. Πρόκειται ὄχι ἁπλῶς νὰ καλέσουν σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφή, ἀλλὰ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. Πρόκειται νὰ δώσουν τὴ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σ’ ὅλα τὰ ἔθνη. Ἀπαιτεῖται λοιπὸν δύναμις. Ὄχι πυρακτωμένος ἄνθρακας ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ πυρφόρο Πνεῦμα, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ἔρχεται νὰ πλημμυρίσει τὴν ὕπαρξή τους. «Ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2,4).

Ἂν ἡ ἐπιστήμη σήμερα ἔχει ἀνακαλύψει δύναμη, ποὺ κατορθώνει καὶ ἐκτοξεύει πυραύλους ἑκατοντάδες χιλιόμετρα μακριὰ καὶ διαστημόπλοια πρὸς τὰ ἄστρα, πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια μία ἄλλη δύναμη ἀποκαλύφθηκε, ποὺ ἐκτόξευσε τοὺς Μαθητὲς καὶ Ἀποστόλους ἀπὸ τὴ βάση τους, ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ τοὺς ὁδήγησε «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Καὶ ἡ δύναμη αὐτή, δύναμη ἀπείρως ἀνώτερη ἀπὸ ὁποιαδήποτε πυρηνικὴ ἐνέργεια, εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ Ἀπόστολοι ἔγιναν πνευματικοὶ πύραυλοι· πύραυλοι ὄχι καταστροφῆς, ἀλλ’ εὐεργεσίας· πύραυλοι ὄχι πολέμου, ἀλλ’ εἰρήνης· πύραυλοι ὄχι θανάτου, ἀλλὰ σωτηρίας.

Ἀλλὰ καὶ κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ γίνει δέκτης τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μπορεῖ νὰ γίνει πνευματοκίνητος καί πυρφόρος. Διότι γιὰ κάθε πιστὸ ἰσχύει ἡ ἐπαγγελία, ἡ ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ