ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΘΩΜΑ)

Απόστολος: Πράξ. ε΄12-20

Ευαγγέλιο: Ιωαν. κ΄19-31

15 Απριλίου 2018

«Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς έστιν ο Χριστός ο υιός του Θεού, και ίνα πιστεύοντες ζωήν ἐχητε εν τω ονόματι αυτού» (Ιωάν. κ΄31).

Μέσα από τα πιο πάνω λόγια, που αποτελούν τον τελευταίο στίχο του σημερινού ευαγγελίου, ο Ιωάννης συμπυκνώνει όχι μόνο το μήνυμα του σημερινού ευαγγελίου, αλλά το μήνυμα ολόκληρου του ευαγγελίου του. Ότι, δηλαδή, η πίστη προς τον Χριστό αποτελεί το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Μια πίστη την οποία υπογράμμισε ο Χριστός στον Θωμά, τόσο μέσα από την προτροπή «μη γίνου άπιστος αλλά πιστός», όσο και μέσα από την παρατήρηση: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου∙ μακάριοι εκείνοι που χωρίς να με έχουν δεί πιστεύουν».

Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού αποτελεί και το θεμέλιο της πίστεως στην θεότητα του Χριστού. Αν αρνηθούμε την Ανάσταση του Χριστού την ίδια στιγμή αρνούμαστε και τη βεβαιότητα της θεότητος του Χριστού. Κατά συνέπεια και η πίστη μας είναι χωρίς νόημα, γιατί είναι και χωρίς αξία! Ο Απόστολος Παύλος είναι απόλυτα σαφής: «Κι αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, η πίστη σας είναι χωρίς περιεχόμενο… Αν η χριστιανική μας ελπίδα περιορίζεται μόνο σ’αυτή τη ζωή, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι απ’όλους τους ανθρώπους. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Χριστός έχει αναστηθεί, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών » (Α΄Κορ. ιε΄17-20).

Η Ανάσταση του Χριστού είναι πια γεγονός. Το επιβεβαιώνουν σήμερα ο δυο παρουσίες του, αρχικά μπροστά στους δέκα Μαθητές και οκτώ μέρες μετά στην παρουσία και του Θωμά μεταφέροντας σ’αυτούς τα σωτήρια αποτελέσματα της Σταυρικής του θυσίας, του θανάτου και της Αναστάσεως του. 

Το επιβεβαιώνουν οι λόγοι των Μαθητών στον Θωμά ότι: «εωράκαμεν τον Κύριον». «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας» «Είδαμε τον Κύριο», είπαν με μια φωνή οι δέκα Μαθητές. Είδαμε τον Κύριο και όχι απλά τον Διδάσκαλο.

Εκτός από τη θαυμαστή εμφάνιση τού Χριστού και τις δυο φορές «των θυρών κεκλεισμένων» , ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, το ίδιο το περιεχόμενο των λόγων του μαρτυρούσαν τη θεότητα του. «Ειρήνη υμίν». Ειρήνη σ’εσάς είπε για δεύτερη φορά στους Μαθητές του για να τονίσει τη διαφορά της δικής του ειρήνης, από την ειρήνη των ανθρώπων. Η δική του ειρήνη, είναι η ειρήνη του Θεού που συμφιλιώνει τον Θεό με τον άνθρωπο. Είναι ακόμα η ειρήνη που γαληνεύει τις ίδιες τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Είναι η ειρήνη που συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τους άλλους ανθρώπους. Τέλος, είναι η ειρήνη που δεν έρχεται για να ελέγξει τα όποια σφάλματα των ανθρώπων, αλλά έρχεται για να τους φέρει τη χαρά.

Όμως, ο Χριστός δεν σταμάτησε μόνο στον χαιρετισμό της ειρήνης, αλλά στη συνέχεια μέσα από λόγια και πράξεις επιβεβαίωσε ότι είναι ο Υιός του Θεού και αληθινός Θεός. Είπε, λοιπόν και πάλι στους Μαθητές Του. «Ειρήνη σ’εσάς. Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα , έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπα τους και τους λέει: «Λάβετε Άγιο Πνεύμα.

Σε όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες∙ σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι».

Ο Χριστός, λοιπόν, δεν προσφέρει στους Μαθητές του μόνο τη δική του γαλήνη, σαν αποτέλεσμα της συμφιλίωσης τους με το Θεό, αλλά τους καλεί να μεταφέρουν το μήνυμα της ειρήνης και της συμφιλίωσης με το Θεό σε όλους τους ανθρώπους. Τους εξοπλίζει ακόμα με όλες τις απαραίτητες δυνάμεις για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Τους εξοπλίζει με τη ζωοποιό δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Όπως ο Θεός «ενεφύσησε» στο πρόσωπο του Αδάμ «πνοήν ζωής » κατά τη δημιουργία προσφέροντας του και όλα τα θεία χαρίσματα μέσα από το «κατ’εικόνα» , έτσι τώρα και ο Χριστός σαν δημιουργός της καινούργιας δημιουργίας, μεταδίδει στους Μαθητές Του και μέσα από

αυτούς σε όλο τον κόσμο τη ζωοποιό πνοή του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η πνοή, αυτή η δωρεά, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, είναι μια ενιαία πνοή και δωρεά του τριαδικού Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η μια εξουσία που προσφέρεται δια μέσω του Χριστού στους ανθρώπους.

Έτσι, αν η ενανθρώπηση του Χριστού ήταν η πρώτη πράξη της νέας δημιουργίας, η σημερινή Ανάσταση, η εμφάνιση του στο μέσο των Μαθητών

του, η προσφορά σ’αυτούς της πνοής ζωής καθώς και του Αγίου Πνεύματος ,

αποτελούν την ολοκλήρωση της νέας δημιουργίας. Ο Χριστός μέσα από το

«ενεφύσησε» και «Λάβετε Πνεύμα Άγιον», ανακαινίζει τον άνθρωπο

προσφέροντάς του και πάλι τη Θεία Χάρη την οποία είχε χάσει με την

παρακοή του Αδάμ και την οποία ουσιαστικά επανέλαβαν και οι Μαθητές του,

είτε με την άρνηση, όπως ο Πέτρος, είτε με την εγκατάλειψη τους κατά τη

Σταύρωσή, είτε ακόμα και με τη σημερινή απιστία του Θωμά.

Παρά τη διαχρονική αυτή στάση του ανθρώπου, ο Χριστός, με τη νέα

πνοή της ζωής, επαναφέρει τον άνθρωπο στην αρχική θέση. Παράλληλα όμως

τον προειδοποιεί ότι η αμαρτία παραμονεύει, προσφέροντας τη δυνατότητα να

σωθεί μέσα από τη θεληματική του επιστροφή. Άφησε τη δυνατότητα της

μετάνοιας στον άνθρωπο και στην Εκκλησία τη δύναμη και τη δυνατότητα της

συγχώρησης των αμαρτιών. Μια δυνατότητα όμως που θεμελιώνεται πάνω στη

δύναμη της πίστης.

Αδελφοί μου, είπε σήμερα ο Κύριος στο Θωμά. «Μην αμφιβάλλεις, αλλά

πίστευε» και «πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου∙ μακάριοι εκείνοι που

χωρίς να με έχουν δει πιστεύουν». Ο δρόμος, λοιπόν, που οδηγεί στην αληθινή

ζωή και σωτηρία περνά μέσα από την πίστη στον Χριστό. Και αυτή η πίστη δεν

μπορεί να είναι, ούτε απροσδιόριστη, αλλά κι όταν προσδιορίζεται να μην είναι

τυπική και κατ’επέκταση μάταιη και ανώφελη. Η πίστη πρέπει να είναι σαφής

και προσδιορισμένη, όπως την ομολόγησε σήμερα ο Θωμάς. «Ο Κύριος μου

και ο Θεός μου». Η πίστη πρέπει να είναι βεβαιότητα προσωπική και

παράλληλα ξεκάθαρη και άμεσα συνδεδεμένη με τη θεότητα του Χριστού.

Αυτή την πίστη ας αποκτήσουμε κι εμείς. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ