Η μειοψηφία

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Η Τρίτη Κυριακή του Πεντηκοσταρίου, που στη γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων, μας μεταφέρει στο κλίμα της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής.

Μας παρουσιάζει τα πρόσωπα των κρυφών μαθητών του Χριστού, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και Νικοδήμου ευσχήμονος βουλευτού, καθώς και των Αγίων Μυροφόρων γυναικών. Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα; Η μειοψηφία.

Τους θαυμάζουμε για την τόλμη και την ανδρεία, για την ευαισθησία και την αφοσίωση, για την πιστότητα και τη συνέπεια, αλλά και την ακλόνητη αγάπη τους στο πρόσωπο του Χριστού. Τους θαυμάζουμε, ακόμη, για την μειοψηφία τους.

Α. Μειοψηφία. Μειοφηφεί ο Νικόδημος, όταν το ιουδαϊκό συνέδριο επιχειρεί να καταδικάσει χωρίς απολογία τον Σωτήρα Χριστό.

Έχει τη δύναμη μέσα στο συνέδριο, που αποτελείτο από τους πιο φανατικούς Φαρισαίους, να υψώσει το ανάστημά του και να υπερασπισθεί τον Δίκαιο.

Γι΄ αυτό και ζητά να μην κρίνουν κάποιον αναπολόγητο: «μη ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν μη ακούση παρ΄ αυτού πρότερον και γνω τι ποιεί;»1. Τον θαυμάζουμε ακόμη και για τη μειοψηφία της μαθητείας.

Έρχεται μόνος του «εν καιρώ νυκτός» για να ακούσει από το στόμα του Ιησού Χριστού ρήματα ζωής αιωνίου και να αναγεννηθεί άνωθεν, σύμφωνα με το λόγο του Χριστού «εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού»2.

Γι΄ αυτό ο Ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει χαρακτηριστικά: «ούτος ήλθε προς αυτόν νυκτός και είπεν αυτώ· ραββί, οίδαμεν ότι από Θεού ελήλυθας διδάσκαλος· ουδείς γαρ ταύτα τα σημεία δύναται ποιείν α συ ποιείς, εάν μη η ο Θεός μετ΄ αυτού»3.

Β. Η μειοψηφία φαίνεται συγχρόνως και στο πρόσωπο του Ιωσήφ του ευσχήμονος βουλευτού. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά κυρίως στην πράξη.

Όταν ο Χριστός ήταν το κόκκινο πανί για την εβραϊκή ηγεσία, αλλά και τους Ρωμαίους κυριάρχους, όταν καταδικάσθηκε ως υπονομευτής της κρατούσης τάξεως και μάλιστα θανατώθηκε ως κακούργος εν μέσω δύο ληστών, ποιός είχε το σθένος και την τόλμη, την ημέρα εκείνη, να εμφανισθεί ως μαθητής Του; Και όμως.

Τα δύο πρόσωπα αυτά, ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ, τολμούν να εμφανισθούν ως πρόσωπα του περιβάλλοντος Εκείνου, ο Οποίος ήταν κρεμασμένος στο ξύλο του Σταυρού,

όταν οι Μαθητές Του Τον εγκατέλειψαν και τράπηκαν σε φυγή,

όταν ο θερμόαιμος Πέτρος Τον αρνήθηκε μπροστά σε μία παιδίσκη και μάλιστα όχι θρασεία κατά την έκφραση του Ιερού Χρυσοστόμου,

όταν ο απογοητευμένος Ιούδας Τον πρόδωσε, τότε εκείνοι τολμούν να ζητήσουν από τον Ρωμαίο ηγεμόνα να ενταφιάσουν το σώμα Του.

Και την εξήγηση σχετικά με τον Ιωσήφ, μας την δίδει ο Ιερός Ευαγγελιστής: «ος και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού»4, «ων μαθητής του Ιησού»5. Ήταν δηλαδή ένα πρόσωπο που πίστευε στον ερχομό της Βασιλείας του Θεού.

Γ. Την μειοψηφία την βλέπουμε και στα πρόσωπα των Μυροφόρων γυναικών. Ξεπερνούν τις φοβίες και τις δειλίες, ακόμη και την ασθένεια του γυναικείου φύλου τους, γεμάτες από την αρετή της ανδρείας που κατά τους Πατέρες είναι η γενναιότητα της ψυχής, φθάνουν τις τραγικές ώρες του σταυρικού πάθους στον εράσμιο Νυμφίο της ψυχής τους.

Λίγα πρόσωπα. Πάλι μειοψηφία. «Ειστήκεισαν δέ παρά τω σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή»6.

Η ίδια μειοψηφία συνεχίζει τη ζωντανή παρουσία της και «τη μιά των σαββάτων». Ο Ευαγγελιστής Μάρκος είναι αποκαλυπτικός, καθώς και οι υπόλοιποι Ευαγγελιστές: «Και διαγενομένου του σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν»7.

Αυτή η θαυμαστή μειοψηφία γίνεται σήμερα για τον καθένα μας πρότυπο ανδρείας, ψυχικής δυνάμεως και θάρρους, μαρτυρία και ομολογία της πίστεώς μας στο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού.

Η μειοψηφία αυτή μας υπενθυμίζει πως στο δύσκολο αγώνα της ζωής και στη λογική του κόσμου δεν έχει καμμία σημασία η ποσότητα, αλλά κυρίως η ποιότητα.

Όταν κάποιος έχει μέσα στην καρδιά του ζωντανή την παρουσία του Θεού, όταν διακατέχεται από θερμή πίστη και αγάπη στο πρόσωπό Του, τότε οπλίζεται με την ενέργεια της θείας χάριτος και φθάνει ακόμη και στη θυσία. Τότε η μικρά ζύμη, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, ζυμώνει όλο φύραμα· «μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί»8.

Τί ήταν οι Απόστολοι; Μικρά ζύμη. Λίγοι αριθμητικά. Ζύμωσαν όμως όλο τον κόσμο με τη ζύμη του Ευαγγελίου. Λίγοι άνθρωποι άλλαξαν το φύραμα όλης της κοινωνίας.

Γι΄ αυτό και δεν πρέπει να μας φοβίζουν ούτε οι διωγμοί, ούτε οι συκοφαντίες, ούτε εκείνοι που δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο, γιατί το σκάφος της Εκκλησίας, όσο κι αν κλονίζεται, ποτέ δεν καταποντίζεται, αλλά πάντοτε νικά: «Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον· ... Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται»9.

Ας γίνει, ακόμη, βιωματική μας πεποίθηση ότι ότι «ουδέν Εκκλησίας δυνατώτερον... Η Εκκλησία ουρανού ισχυροτέρα ... Πόσοι τύρανοι ηθέλησαν περιγενέσθαι της Εκκλησίας; ... Πού οι πολεμήσαντες; Σεσίγηνται καί λήθη παραδέδονται. Πού δε η Εκκλησία; Υπέρ τον ήλιον λάμπει. Τα εκείνων έσβεσται, τα ταύτης αθάνατα»10.

Η μειοψηφία νίκησε.

Νίκησε ο Χριστός και «ζωή πολιτεύεται»11.

Θα είμαστε με την μειοψηφία, δηλαδή με το Χριστό;

Είναι ένα ερώτημα για τον καθένα μας.

Χριστός Ανέστη!

Αληθώς Ανέστη!

1. Ιω. 7,51.

2. Ιω. 3,3.

3. Ιω. 3,2.

4. Μαρκ. 15,43.

5. Ιω. 19,38.

6. Ιω. 19,25.

7. Μαρκ. 16,1.

8. Γαλ. 5,9.

9. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ομιλία προ της εξορίας, PG 52,427.

10. ο.π. 429.

11. Του ιδίου, Κατηχητικός Λόγος.