ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Απόστολος: Πράξ. θ΄32-42

Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε΄1-15

29 Απριλίου 2018

«Θέλεις υγιής γενέσθαι;… Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω» (Ιωάν. ε΄6-7)

Δύο σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίζει ο άνθρωπος του σημερινού ευαγγελίου. Το πρώτο είναι η σωματική παραλυσία και το δεύτερο είναι η μοναξιά. Δύο προβλήματα με κοινή όμως αιτία, την αμαρτία. Αμαρτία που φθείρει αρχικά την ψυχή και στη συνέχεια το σώμα. Αμαρτία που νεκρώνει συνειδήσεις και που καθιστά τους ανθρώπους εγωιστές και κατ’επέκταση αδιάφορους έναντι των προβλημάτων των συνανθρώπων τους. Αυτό το αδιάφορο προσπέρασμα είναι πραγματικά οδυνηρό. Περισσότερο οδυνηρό από την ίδια την ασθένεια και τους όποιους πόνους που την συνοδεύουν.

«Άνθρωπον ουκ έχω» είναι η απάντηση του παράλυτου στην ερώτηση του Χριστού «θέλεις υγιής γενέσθαι;» «Θέλεις να γίνεις καλά;». Η απάντηση «άνθρωπον ουκ έχω» είναι η κραυγή της μοναξιάς. Είναι κραυγή γνώσης, γιατί συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Την ίδια όμως στιγμή είναι και κραυγή απόγνωσης, γιατί διαπιστώνει ότι ο συνάνθρωπος την ώρα ακόμα που πηγαίνει στο ναό για να επικοινωνήσει με τον Θεό, μέσα από την προσευχή ή και τη θυσία, την ίδια ώρα τον παραγνωρίζει. Ακόμα τον προσπερνά αδιάφορα ή και το χειρότερο, τον ποδοπατεί επικαλούμενος τον τύπο και όχι την ουσία του Νόμου του Θεού.

Όσο απογοητευτική κι αν είναι η απάντηση άλλο τόσο ελπιδοφόρα παραμένει η ερώτηση του Χριστού «Θέλεις να γίνεις καλά;» Διπλά ελπιδοφόρα. 

Πρώτον, θυμίζει στον άνθρωπο και γενικότερα στην ανθρωπότητα ότι πάσχουν λόγω της αμαρτίας. Δεύτερον επειδή δεν μπορούν να σωθούν με τις δικές τους δυνάμεις , ο ίδιος έχει τόσο τη δύναμη όσο και τη θέληση για να τους σώσει. 

Φτάνει να το θελήσουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Αν η κολυμβήθρα της Βηθεσδά λειτουργούσε θεραπευτικά από καιρό σε καιρό, μόνο για τον πρώτο που θα έμπαινε στο ταραγμένο νερό, τώρα η κολυμβήθρα της Εκκλησίας θα ενεργεί αιώνια θεραπευτικά στον κάθε ένα που με τη θέληση του θα μπει σε αυτήν και με πίστη θα αναζητήσει τη δωρεά του Θεού και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτή η Χάρη του Θεού προφέρεται, μετά την Ανάσταση του Χριστού στον κάθε άνθρωπό που προσφεύγει σ’Αυτόν και τον επικαλείται με πίστη. «Θέλεις υγιής γενέσθαι;»

Σημαντική ερώτηση. Μέσα στις τρεις λέξεις προσφέρει στον παράλυτο την προοπτική της ελπίδας και τη δυνατότητα θεραπείας πέρα από την κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Και ενώ αυτή τη δυνατότητα την προσφέρει ο ίδιος ο Χριστός, εντούτοις ζητά από τον παράλυτο και τη δική του συγκατάθεση για τη θεραπεία. Μέσα από το «θέλεις» προσφέρει διαχρονικά και στον κάθε «παράλυτο» από την αμαρτία άνθρωπο την ευκαιρία να γίνει καλά. Όποια κι αν είναι η αιτία της παραλυσίας του, με τη συναίσθηση ότι είναι ασθενής και την προοπτική της θεραπείας, τότε μέσα και από τη δική του συμβολή, με τη δύναμη της μετάνοιας θα μπορεί να σωθεί.

Όμως, χρειάζεται προσοχή γιατί η αμαρτία παραμονεύει. Είπε ο Χριστός σήμερα στον θεραπευμένο. «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά∙ από δω και πέρα μην αμαρτάνεις για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο».

Η κάθε παραλυσία πάλι ή και η οποιαδήποτε ασθένεια δε σημαίνει κατ’ανάγκην ότι οφείλεται στην αμαρτία. Η ασθένεια μπορεί να αποβλέπει στο να γίνει αφορμή για να δοκιμαστεί η πίστη κάποιου, όπως για παράδειγμα του Ιώβ ή ακόμα «για να φανερωθεί η δύναμη των έργων του Θεού πάνω σ’αυτόν» (Ιωάν. θ΄3) , όπως στην περίπτωση του ανθρώπου που είχε γεννηθεί τυφλός.

Ο Ιώβ είναι γνωστός για την υπομονή και ιδιαίτερα την πίστη του στον Θεό. Τα λόγια του Θεού για τον Ιώβ αποτελούν πραγματικό εγκώμιο. Είπε γι’αυτόν ο Θεός στον διάβολο «Πρόσεξες τον δούλο μου, τον Ιώβ. Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν πάνω στη γη. Είναι «άνθρωπος άμεπτος, αληθινός, θεοσεβης απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος» (Ιώβ ά 8).

Ο διάβολος αμφισβήτησε την πίστη του Ιώβ και ζήτησε από τον Θεό να του επιτρέψει να τον δοκιμάσει. Ο Θεός επέτρεψε τη δοκιμασία και ο Ιώβ τον εδικαίωσε παρά το ότι έχασε τόσο τα παιδιά όσο και την περιουσία του. 

Προσκυνούσε το Θεό και έλεγε: «»Αυτός γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός

μου, γυμνός και απέλεύσομαι εκεί∙ ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο… είη

το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (Ιώβ α΄ 21).

Ο Θεός επιτρέπει στο διάβολο να δοκιμάσει και πάλι τον Ιώβ, αλλά με

τον όρο να μην πειράξει τη ζωή του. Ο Ιώβ γέμισε από πληγές από την κορυφή

ως τα νύχια. «Τότε ο Ιώβ πήγε και κάθισε μέσα στις στάχτες και

χρησιμοποιούσε ένα κομμάτι κεραμύδι για να ξύνεται».(Ιώβ. β΄5-6).

Ο Ιώβ δικαιώθηκε στο τέλος τόσο για την υπομονή, όσο και για την

πίστη του. «Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Κύριος ευλόγησε τον Ιώβ

περισσότερο από πρίν» (Ιώβ μβ΄12).

Αδελφοί μου, Ιώβ και παράλυτος δοκιμάστηκαν για διαφορετικούς

λόγους, αλλά στο τέλος δικαιώθηκαν χάρις στην πίστη τους και τη σωστική

παρέμβαση του Θεού. Όπως τότε, έτσι και σήμερα έρχεται ο Χριστός μέσα από

τη δύναμη της αγάπης του να μας ελευθερώσει από κάθε είδος παραλυσίας. Η

αγάπη Του είναι πάντοτε παρούσα και την ώρα ακόμα της ασθένειας και

οποιασδήποτε άλλης δοκιμασίας. Κατά τον Απόστολο Παύλο: «Ξέρουμε καλά

πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο

χαρακτήρα, κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα κι ελπίδα τελικά δεν

απογοητεύει. Μαρτυρεί γι αυτό η αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο

Πνεύμα, που μας δόθηκε, γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας» (Ρωμ. ε΄3-5).

Ας αφήσουμε την πίστη μας ν’αφουγκραστεί αυτή την αγάπη. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιαάδης

ΠΗΓΗ