ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

29 Απριλίου 2018 - Κυριακή του Παραλύτου

Αδελφοί και πατέρες Χριστός Ανέστη.

Έχει ειπωθεί ότι ειδικά στις δυτικές κοινωνίες και μετά τις μελέτες του Φρόιντ αυτό που καθορίζει τη δημιουργικότητα την παραγωγή πολιτισμού και τεχνικών επιτευγμάτων είναι το ορμέμφυτο του ανθρώπου, που ορίζεται κυρίως από τα πάθη του. Στην ορθόδοξη διδασκαλία αντίθετα, αυτό που ορίζει τον άνθρωπο, του δίνει αξία και φυσικά τον βοηθά στην επίτευξη των στόχων του είναι η Ανάσταση και η ζωή που ο Χριστός απλόχερα του προσφέρει. Ο άνθρωπος στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι μία «μηχανή εσωτερικής καύσεως», αλλά κοινωνεί και επικοινωνεί κυρίως με τον Θεό και Εκείνος του δίνει αξία προοπτική στη ζωή του.

Αυτό που μόλις είπαμε για να το καταλάβουμε καλύτερα και να το εμπεδώσουμε δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε τα γεγονότα της σημερινής εορτής. Να μελετήσουμε τον ευαγγελιστή Ιωάννη που μας παρουσιάζει το σημείο της δόξης του Ιησού τη στιγμή της Θεραπείας του Παραλυτικού. Ένας άνθρωπος βρίσκεται κοντά σε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Ιεροσολύμων κοντά στη προβατική κολυμβύθρα, που ονομαζόταν Βηθεσδά. Από την περιγραφή του Ευαγγελιστού καταλαβαίνουμε ότι επρόκειτο για ένα κτίριο μεγάλο με πέντε στοές όπου έμεναν πολλοί άνθρωποι που είχαν ανάγκη το νερό της κολυμβύθρας, το οποίο κατά καιρούς κάποιος Άγγελος τάραζε και όποιος προλάβαινε και έμπαινε μέσα πρώτος θεραπευόταν από την πάθησή του.

Στον ίδιο χώρο ζει και ένας άνθρωπος ήδη τριάντα οκτώ χρόνια χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που του παρέχεται για θεραπεία μέσα από την κίνηση των υδάτων αφού δεν μπορεί να φτάσει έγκαιρα στο νερό. Αυτόν τον άνθρωπο προσεγγίζει ο Ιησούς και του κάνει τη συγκλονιστικότερη ερώτηση που μπορεί να θέσει ο λυτρωτής σ’ αυτόν που πρόκειται να σωθεί. Θέλεις να γίνεις υγιής; Ο Ιησούς γνωρίζει ότι πρέπει πρώτα από όλα να δείξει στους ανθρώπους το πραγματικό στόχο της υπάρξεώς τους. πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι αγνοούμε τον σκοπό της υπάρξεώς μας και στεκόμαστε ακίνητοι ακοινώνητοι μπερδεμένοι, σφηνωμένοι στη στην άβολη κατάστασή μας. Όμως ο Ιησούς είναι εκεί για να μας δείξει ποιος είναι ο στόχος μας που δεν είναι άλλος από το να είμαστε υγιείς πνευματικά, φωτισμένοι από την παρουσία του Αναστημένου προσώπου Εκείνου, να είμαστε αγωνιστές σε διαρκή πνευματική κίνηση και αναζήτηση.

Το δεύτερο που έρχεται να κάνει ο Ιησούς είναι το στάδιο της θεραπείας. Όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το μπέρδεμά του τους λάθος στόχους που έχει θέσει, τις λάθος κατευθύνσεις του, όταν αντιλαμβάνεται την απορία των επιλογών του να είναι εκεί για να θεραπεύσει. Ο παράλυτος τόσα χρόνια ζει χωρίς να έχει βρει το στόχο του. Κυνηγά άπιαστα όνειρα και φρούδες ελπίδες που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ποτέ, αν στη ζωή του δεν εμφανιστεί ο Ιησούς. Η κοινωνική απομόνωση που προβάλλει σα δικαιολογία, άνθρωπο δεν έχω για να με βοηθήσει να μπω στο νερό, φανερώνει τη βαθιά υπαρξιακή έλλειψη ελπίδας για ζωή, για δημιουργία και για χαρά. Τα πάθη του παραλυτικού δείχνουν την αδυναμία του να δημιουργήσει το οτιδήποτε. Τα πάθη, οι ορμές του συνειδητού ή του ασυνείδητου, που θεωρητικά θα έπρεπε να τον βοηθήσουν να δημιουργήσει τον αφήνουν να στέκεται ακίνητος, άπραγος χωρίς τη δυνατότητα σωτηρίας. Το σημείο όμως του Ιησού είναι αυτό που δίνει τη δυνατότητα για χαρά. Τα λόγια του χαρακτηριστικά της αναστάσεως, έγειρε άρον τον κραββατόν σου και περιπάτει. Ουσιαστικά αυτό που λέει στον παραλυτικό είναι σήκω από τον τάφο της απραξίας, πάρε μαζί σου και ό,τι σου ανήκει και ξεκίνα να περπατάς στο μονοπάτι της ζωής.

Αυτό που συμβαίνει στη ζωή του παραλυτικού είναι μία ουσιαστική αφύπνιση μία εξέγερση εναντίων όλων των δυνάμεων που μοιάζουν να τον εγκλωβίζουν 38 χρόνια σε ένα άθλιο κρεβάτι. Κινητήρια δύναμη είναι ο Ιησούς και μάλιστα η ανάσταση του που ο παραλυτικός τη βιώνει αφού με βάση αυτή τη δύναμη μπορεί να κινήσει τα άκαμπτα μέλη του. Ο Ιησούς είναι που δίνει τη δύναμη το θάρρος την θέληση να σηκωθεί ο παράλυτος από το κρεβάτι του πόνου και της απελπισίας, από το κρεβάτι της ανυπαρξίας του χαμού και της φθοράς.

Μ’ αυτές τις σκέψεις προσπαθούμε να δούμε γιατί η Εκκλησία μας προτείνει σήμερα να μελετήσουμε το ευαγγέλιο του Ιωάννη, να σταθούμε με σεβασμό στα λεγόμενά του, και αφού προσπεράσουμε τον πρώτο εντυπωσιασμό από το θαύμα του Ιησού, να μείνουμε και να δούμε την αξία του σημείου. Ο Ιησούς, αδελφοί μου, είναι εδώ ανάμεσα μας παρών φέροντας επάνω του τις πληγές από τις αστοχίες και τα λάθη της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς πορεύεται για να συναντήσει τον άνθρωπο που πονά που υποφέρει που βασανίζεται, αλλά κυρίως βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο που αισθάνεται ότι δεν έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει τη ζωή του. Πολλές φορές όλοι μας αισθανόμαστε ότι δε μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά να δημιουργήσουμε και να ολοκληρώσουμε τις προσπάθειες μας. Κλεισμένοι και εμείς σε μνημεία και έχοντας βάλει τη ζωή μας σε μία γυάλα νομίζουμε ότι κάτι φαντασμαγορικό, σαν έναν άγγελο που θα ταράξει το νερό θα τιναχτούν και τα λιμνάζοντα νερά της ζωής μας. όμως η πραγματική πρόοδος είναι αλλού. Η πραγματική μεταρρύθμιση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να αφήσει τον Ιησού να δράσει, να αφήσει τον Ιησού να του εμφυσήσει την όρεξη για ζωή να του δείξει το υγιές και το όμορφο. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Ιησού για να ξυπνήσει και να αναζητήσει. Να τρέξει να γνωρίσει να καλλιεργηθεί να πράξει το όμορφο. Αυτή την κινητικότητα λοιπόν ας μην τη βγάλουμε από τη ζωή μας και ας προσπαθούμε πάντοτε να την αναζητούμε.

π. Α.Μ.

ΠΗΓΗ