«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

12 Νοεμβρίου 2017

Βρισκόμαστε στην δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη και μέσα στις Εκκλησίες μας διαβάσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Είδαμε ότι ο Ιησούς διηγείται αυτή την παραβολή σε ένα νεαρό ο οποίος όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής Λουκάς, πλησιάζει τον Ιησού για να τον «πειράξει», να προσπαθήσει να Τον ξαφνιάσει για να μπορέσει να Τον αποδυναμώσει και να Τον μειώσει.

Είναι αλήθεια ότι η παρουσία του Ιησού στον κόσμο ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο για τον Ίδιο. Η αμφισβήτηση η περιθωριοποίηση, η άρνηση των λεγομένων και η απιστία των ανθρώπων είναι να πρώτα πράγματα που συναντά ο Ιησούς στη πορεία Του προς τον κόσμο. Η αποστασία του ανθρωπίνου γένους και η επανάστασή του εναντίον του Θεού δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ο Λόγος να μην μπορεί να γίνει αποδεκτός, ο Ιησούς να πρέπει να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια, ώστε πρώτα να ειρηνεύσει ο άνθρωπος και μετά να μπορέσει να τον οδηγήσει στη σωτηρία.

Ένας νέος άνθρωπος δε χρησιμοποιεί το σφρίγος της νιότης για να γνωρίσει τον Ιησού, να ωφεληθεί από τη Ζωή που Εκείνος προτείνει, αλλά προτιμά να πειράξει τον Ιησού, να Τον δοκιμάσει να ελέγξει την αξία του προσώπου που έχει δίπλα του. Παρά την καθαρά εγωιστική αυτή στάση του νεαρού, ο Ιησούς δεν αρνείται να διαλεχθεί έστω και με αυτόν τον υπερόπτη νέο, αφού ο ίδιος γνωρίζει ότι φέρει μέσα Του όλη την αλήθεια. Μάλιστα μέσα από τον διάλογο φαίνεται η συνειδητή προσπάθεια ώστε ο νέος να ενεργοποιηθεί, να καταλάβει σε πια πνευματική κατάσταση βρίσκεται και πως αυτή την κατάσταση θα μπορέσει να την βελτιώσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιησούς προσπαθεί να ενεργοποιήσει κατά καλά στοιχεία που έχει ο νεαρός μέσα στην ψυχή του μιλώντας του για το νόμο, κάνοντας έτσι μια ανασκόπηση στις γνώσεις που ήδη έχει ο νεαρός πάνω στο ζήτημα της σωτηρίας που ο ίδιος έθεσε. Αποτέλεσμα αυτού αυτής της πνευματικής διέγερσης του νεαρού είναι ο ίδιος να φανερώσει την εντολή της Παλαίας Διαθήκης που όπως καταλαβαίνουμε τουλάχιστο θεωρητικά γνωρίζει επαρκώς «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και τον πλησίον σου ως εαυτόν».

Τότε ο Ιησούς περνά στο επόμενο στάδιο μετά την θεωρητική εκπαίδευση του νέου σπρώχνοντάς τον στην πρακτική εφαρμογή του όρου που πριν από λίγο ο ίδιος φανέρωσε. Όμως ακόμη ο νέος δεν είναι θα λέγαμε έτοιμος να αφεθεί στην ευκαιρία που του ανοίγεται μπροστά του και ζητά περισσότερες εξηγήσεις για το ποιος είναι αυτός ο πλησίον. Ο Ιησούς δεν διστάζει μέσα από την ωραία παραβολή του καλού Σαμαρείτου να υποδείξει την πρακτική εφαρμογή τον νόμου ώστε στο τέλος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ο νέος αυτός να είναι έτοιμος να αλλάξει τη ζωή του να τη θεμελειώσει πάνω στις ευαγγελικές αξίες έχοντας ανάψει μέσα στην καρδία του τη σπίθα της πνευματικής αναγεννήσεως. Τα τελευταία λόγια του Ιησού «πορεύου και συ ποίει ομοίως» δεν λέγονται σ’ ένα άνθρωπο που βασανίζεται από την έξαρση της απιστίας του αλλά σε κάποιον που κατανοεί ότι μπροστά του έχει Κάποιον που μπορεί να θεραπεύσει τα κενά της ψυχής του.

Αδελφοί μου στο σημερινό μικρό μας κήρυγμα δεν αναλύσαμε την εξάλλου γνωστή παραβολή του καλού Σαμαρείτου, αλλά προσπαθήσαμε να φωτίσουμε αυτή την ιδιαίτερη παιδαγωγική στάση του Ιησού έναντι του νεαρού αυτού ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν επικρίνει την αρχική πρόθεση του ανθρώπου που θέλει να έλθει σε διάλογο μαζί Του. Από την άλλη σε καμία περίπτωση δε θα αφήσει το νέο στην πλάνη και την απιστία του, άλλη θα τον καλέσει στην αληθινή γνώση και εμπέδωση του αληθινού νοήματος της ζωής και της σωτηρίας. Θα χρησιμοποιήσει ως καλός παιδαγωγός την ευκαιρία που του δίνεται ώστε να αναζωπυρώσει τα οποιαδήποτε καλά στοιχεία έχει στην ψυχή του ο νέος και θα τον βάλλει σε πορεία εφαρμογής των όσων ήδη γνωρίζει αφού του ξεκαθαρίσει όλα τα νοήματα της πνευματικής ζωής.

Από αυτή τη στάση του Ιησού απορρέουν δυο ευκαιρίες για όλους μας. Από τη μία βλέπουμε ότι όταν μένουμε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας είμαστε σε ένα περιβάλλον όπου μπορεί να μας βοηθήσει στη πνευματική μας πρόοδο παρόλες τις αδυναμίες μας ή ακόμη και τις προσωπικές μας αναστολές ή εναντιώσεις προς το θέλημα του Θεού. Συνάμα βλέπουμε πως ως μέλη της Εκκλησίας μας μπορούμε, ακολουθώντας το υπόδειγμα του Ιησού, με σεβασμό στην αξία του άλλου, σταθερότητα στην πίστη μας και αγωνιστικό θέλημα να παιδαγωγήσουμε τον πλησίον δείχνοντας τον δρόμο προς τον Ιησού, χωρίς ποτέ να αρνηθούμε να μιλήσουμε με οποιονδήποτε μας ζητά να γνωρίσει τον δρόμο της εν Χριστώ Σωτηρίας.

ΠΗΓΗ