ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

5 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΚΒ΄

( Γαλ. στ΄ 11-18 )

Στό ἐσφαλμένο συμπέρασμα, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦτο ἄνθρωπος πού ὑπηρετοῦσε τό ΕΓΩ του, ἄνθρωπος πού τοῦ ἄρεσε ὁ αὐτοέπαινος, ἀλλά καί ὁ ἔπαινος τῶν ἄλλων, ἄνθρωπος καυχησιάρης, σ’ αὐτό, λέγω, τό ἐσφαλμένο συμπέρασμα μπορεῖ νά ὁδηγηθῇ ἐκεῖνος πού θά ἀκούσῃ τό σημερινόν ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, καί δέν θά ἐμβαθύνῃ. Νά θυμηθοῦμε δύο σημεῖα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος:

1ον. «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ».  Καί

2ον. «Ἐγώ  γάρ τά στίγματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω». Ἄς μείνωμε σ’ αὐτά τά σημεῖα καί νά δοῦμε γιατί γράφει αὐτά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἐν πρώτοις, νά ποῦμε ὅτι τό σημερινόν ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Οἱ Γαλάτες κατεῖχαν τό κεντρικό μέρος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐκεῖ τούς ἐπισκέφθηκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί μέ τό φλογερό κήρυγμά του δημιουργήθηκε ἡ Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας. Ἔφυγε, κατόπιν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προκειμένου νά διδάξῃ κάπου ἀλλοῦ. Τότε βρῆκαν εὐκαιρίαν κάποιοι Ἰουδαΐζοντες ψευδοδιδάσκαλοι καί κατηγόρησαν τόν Ἀπ. Παῦλον λέγοντες ὅτι ὅσα ἐδίδαξεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δέν ἦσαν χριστιανική διδασκαλία, διότι ὁ Παῦλος δέν εἶχε χρηματίσει μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Παρότρυναν δέ τόν κόσμον νά ἀκολουθῇ τόν Νόμον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τήν Περιτομήν. Ἡ περιτομή ἦτο μία συμβολική πρᾶξις, ἡ ὁποία φανέρωνε τήν ἀφιέρωσιν τοῦ ἀνθρώπου στόν Θεόν. Ἦτο ἕνας τύπος, καί ὄχι οὐσία. Ποιά ἡ οὐσία; Νά θυμᾶται ὁ περιτμηθείς ὅτι εἶναι ἀφιερωμένος στόν Θεόν καί νά προσπαθῇ νά ἐφαρμόζῃ τόν νόμον τοῦ Θεοῦ.

Τί ἀπαντᾶ, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Ναί, δέν ἐμαθήτευσα κοντά στόν Χριστόν, ὅμως ἐδιδάχθηκα «δι’ ἀποκαλύψεως» ὅσα διδάσκω. Μέ ἄλλα λόγια λέγει, μοῦ τά ἐφανέρωσεν ὁ Θεός. Καί στήν συνέχειαν τονίζει τήν ἀξίαν ὄχι τοῦ τύπου, ἀλλά τῆς οὐσίας. Ποιά εἶναι ἡ οὐσία; Ὅτι δέν μᾶς σώζει ἡ περιτομή, ἀλλά ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμον, ἔγινεν ἄνθρωπος καθ’ ὅλα ὅμοιος μέ ἐμᾶς, πλήν τῆς ροπῆς πρός τό κακό καί τήν ἁμαρτίαν, καί σταυρώθηκε γιά τήν σωτηρίαν μας. Ἑπομένως, ἄν κάποιος ἔχει κάτι νά πῇ καί νά καυχηθῇ, αὐτό δέν πρέπει νά εἶναι κάτι ἄλλο, παρά ὁ ἀγώνας τόν ὁποῖον καταβάλλει  συνεχῶς καί καθημερινῶς, ὥστε νά καταστῇ  «καινός ἄνθρωπος», δηλαδή καινούριος, μέ τήν ἔννοιαν νά νικήσῃ τόν «παλαιόν ἄνθρωπον», νά ἐκριζώσῃ τά πάθη καί ἐλαττώματα πού φωλιάζουν μέσα του, νά τιθασεύσῃ τόν ἑαυτόν του, ὥστε νά ἔχῃ τήν ψυχικήν δύναμιν νά πῇ ΟΧΙ στό κακό, στήν ἁμαρτίαν, καί, βεβαίως, νά ἐργάζεται τό καλόν καί ἀγαθόν, ἐμπλουτίζοντας τό ἐνεργητικόν του μέ ἀγαθοεργίες, μέ ἔργα ἀγάπης.

Καί συμπληρώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: Μέ τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ ὁ κόσμος ὡς πρός ἐμέ ἔχει σταυρωθῆ, ἔχει νεκρωθῆ· κι’ ἐγώ ἔχω σταυρωθῆ, ἔχω νεκρωθῆ ὡς πρός τόν κόσμον. Τί σημαίνουν αὐτά τά λόγια;

Σημαίνουν πώς ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας του ἔχει καρποφορήσει, ἔχει νεκρώσει μέσα του τόν «παλαιόν ἄνθρωπον», τίς ἁμαρτωλές ροπές καί κλίσεις, τίς ἐπιθυμίες τοῦ πλούτου, τῆς ἡδονῆς, τῆς δόξης, τῶν ἀπολαύσεων. Ἐνίκησε καί τόν ἐξωτερικόν κόσμον, ὁ ὁποῖος ἀρέσκεται στά ὑλικά ἀγαθά καί τίς ἀπολαύσεις, ἐνίκησε καί τόν ἐσωτερικόν κόσμον, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες του.

Ἐνέκρωσε, λοιπόν, τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί μέσα του ζοῦσε ὁ Χριστός. Τόν Χριστόν σκεπτόταν διαρκῶς, τόν Χριστόν ἀγαποῦσε, τόν Χριστόν ἐλάτρευε καί ἦτο ἕτοιμος νά θυσιασθῇ γιά τόν Χριστόν.

Ἐάν, τώρα, ἀδελφοί μου, ἀφήσωμε τόν Ἀπόστολον Παῦλον καί ρίξωμεν ὁ καθένας μας μιά ματιά στόν ἑαυτόν του, ποιός ἀπό μᾶς μπορεῖ νά καυχηθῇ γιά ὅ,τι καυχᾶται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Φοβοῦμαι ὅτι θά καυχηθοῦμε οἱ περισσότεροι γιά ματαιότητες, γιά τό ὅτι ἔχομε δουλέψει στή ζωή,  σκληρά θά ποῦν κάποιοι, ὅτι μέ τόν ἱδρῶτα μας φτιάξαμε ἕνα σπίτι, καί ἄς τό ἔχομε κάπως μετανιώσει, γιατί πληρώνομε τόν ΕΝ.Φ.Ι.Α, ὅτι μέ στερήσεις καί κόπο σπουδάσαμε τά παιδιά μας, ὅτι κουρασθήκαμε γιά νά μεγαλώσωμε τά παιδιά μας καί γιά τί ἄλλο. Τό ἐρώτημα εἶναι τό ἑξῆς: Μποροῦμε νά καυχηθοῦμε ὅτι ἐνικήσαμε τίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες, ὅτι ἐνικήσαμε τό πάθος τῆς φιλαργυρίας, ἤ αὐτό τῆς φιληδονίας, τῆς φιλοδοξίας, τοῦ μίσους, τοῦ ἐγωισμοῦ καί ποιά ἄλλα;

Ἀδελφοί μου!

Ἄς ζητήσωμε τήν βοήθειαν τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, ὥστε νά σταυρώσωμε τά πάθη μας, καί νά ζήσωμε μίαν νέαν ζωήν, τήν ἐν Χριστῷ  καί κατά Χριστόν ζωήν, ἡ ὁποία θά εἶναι ἀπολύτως σύμφωνος μέ τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ, μέ τόν Νόμον τοῦ Εὐαγγελίου Του. ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ