Κήρυγμα Κυριακῆς 9.10.2016

(Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ)

Ἀπόστολος (Β΄ Κορινθίους στ΄ 1-10)

             Τὸν Ἀπόστολο Παῦλο ἀπασχολεῖ τὸ πρόβλημα τῆς ἀποτυχίας μερικῶν Χριστιάνων. Tό  ὅτι δηλαδὴ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν τοὺς ἀγγίζει, ἀλλὰ πέφτει στὸ κενό. Τὸ ὅτι ὅλοι οἱ κόποι τῶν ποιμένων, ὅλα τὰ κηρύγματα τῶν διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας δὲν τοὺς ὀφελοῦν, δὲν τοὺς ἀλλάζουν, πράγμα ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι μάταια καὶ ὑποκριτικὰ ἔγιναν χριστιανοὶ καὶ ὅτι ἡ πίστη καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν καρποφοροῦν στὴ ζωή τους.

Ἀλλὰ ἂς παρακολουθήσουμε προσεκτικότερα τὶς σκέψεις τοῦ Ἀπόστολου πάνω στὸ βασικὸ αὐτὸ ζήτημα τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

 Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνας δέκτης. Δέχεται μηνύματα, ἰδέες, γνώσεις. Ὁ ἀνθρώπινος ὅμως αὐτὸς δέκτης δὲν διατηρεῖ ὅλα τὰ μηνύματα ποὺ συλλαμβάνει μὲ τὶς κεραῖες του. Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ δὲν τὰ προσέχει κἄν, ἀλλὰ ἀπὸ ἀπορρίπτει  πολλὰ τὰ ἀφήνει νὰ πέσουν στὴν ἄβυσσο τῆς λήθης καὶ τῆς σιωπῆς. Στὸ κενό! Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ὁ ἄνθρωπος δὲν ὠφελεῖται τίποτα. Ἡ ὕπαρξη του μοιάζει μὲ τὸν τρύπιο πιθάρι ποὺ δὲν γεμίζει ποτέ...γιατί ὅλα περνοῦν χωρὶς νὰ τὸ γεμίζουν ὅλα πέφτουν στὸ κενό!

            Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν περίπτωση τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνας λόγος, ποὺ ἠχεῖ στὰ αὐτιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Μίαν ἀγγελία, μία εἴδηση. Καὶ τὸ μήνυμα αὐτὸ μπορεῖ νὰ περάσει ἀπαρατήρητο ἀπὸ τὸν δέκτη τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ πέσει στὸ κενὸ μίας κούφιας ὑπάρξεως. Ἔτσι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δέχονται εὐχαρίστως τὰ πάσης φύσεως μηνύματα ποὺ ἐκπέμπει ἡ ὀθόνη τῆς τηλεοράσεως, ποὺ μεταδίδει τὸ ραδιόφωνο καὶ δημοσιεύει ὁ Τύπος.

            Ἀπορρίπτουν ὅμως, ἕνα κήρυγμα, μία θρησκευτικὴ ὁμιλία, ἐνῶ ἀκοῦνε πολλὰ κηρύγματα, ἐνῶ διαβάζουν θρησκευτικὰ βιβλία καὶ τὰ λοιπὰ δὲν φαίνεται νὰ διατηροῦν τίποτε μέσα τους. Σὰν νὰ πέφτουν ὅλα στὸ κενό, χωρὶς νὰ τοὺς ὠφελοῦν πραγματικὰ καὶ οὐσιαστικά. Στὴν πραγματικότητα παραμένουν οἱ ἴδιοι σκληροὶ, ἄδικοι, πονηροὶ, ψεῦτες. Τὴν  Δευτέρα τὸ πρωὶ ἔχουν πιὰ ξεχάσει ὅλα ὅσα εἶδαν, ἔζησαν καὶ ἄκουσαν στὴ θεία λειτουργία τῆς Κυριακῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ κύριος ποὺ γνωρίζει βαθιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἔκλεινε κάθε τοῦ διδασκαλία μὲ τὴν ἴδια πάντα  ἐπωδὸ << αὐτὸς ποὺ ἔχει αὐτιὰ καὶ δέχεται τὰ πνευματικὰ  μηνύματα ἂς ἀκούσει καὶ ἂς δεχθεῖ τὰ λόγιά μου>> (Λουκ. κ’ 8).

            Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, μοιάζει καὶ μὲ μία δεξαμενή, ποὺ γεμίζει μὲ τὰ νάματα τῆς ζωῆς. Τὸ νερὸ τρέχει ἀπὸ τὴν πηγή του καὶ ἡ δεξαμενὴ τὸ δέχεται καὶ ὑπερπληρώνεται.

Ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη μπορεῖ νὰ πληρωθεῖ καὶ νὰ γεμίσει ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ πηγάζει ἄφθονη  ἀπὸ τὴν οὐράνια πηγή της. Ὅσοι πιστεύουν στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἀνακαλύπτουν τὸ πλήρωμα αὐτὸ τῆς ὑπάρξεως. Ἡ ζωὴ τοὺς γεμίζει χαρά, ὀμορφιά, ἀνωτερότητα, πνευματικότητα.

            Δεῖτε τὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τὸ παρουσιάζει ὁ ἴδιος τὴ σημερινὴ περικοπή της ἢ μία ἐπικίνδυνη καὶ περιπετειώδη ζωή. Ὅμως ἔνιωθε εὐχαριστημένος. Εἶναι χαρούμενος, ἁγνός, συγχωρητικός, γεμᾶτος ἀγάπη, πλημμυρισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο πνεῦμα. Ἔχει μέσα του τὴν ἀλήθεια, τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁπλισμένος μὲ τὴν πανοπλία τοῦ Θεοῦ. Τίποτε δὲν τοῦ λείπει. Δὲν αἰσθάνεται κανένα κενό. Τὸ γεμίζει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτὸ νιώθει, ὅτι εἶναι πάμπλουτος καὶ παντοδύναμος.

            Ἀκοῦμε συνεχῶς δίπλα μας ὅτι οἱ ἄνθρωποι σήμερα νιώθουν ἐξαιρετικὰ ἀδειανοί, ὅτι δὲν βρίσκουν μέσα τους καὶ γύρω τους κανένα νόημα, κανένα σκοπό. Μερικοὶ μάλιστα μιλᾶνε γιὰ τὸ μηδὲν ποὺ κρύβουν μέσα τους, γιὰ τὸ κενό.

Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, πολλὰ κανάλια στὴν ἐποχὴ μᾶς προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸ κενὸ αὐτὸ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Κανάλια τῆς ὁράσεως, τῆς ἀκοῆς, τῶν πέντε γενικὰ αἰσθήσεων. Μέσα ἀπὸ τὰ κανάλια αὐτὰ κυλᾶ κάθε μέρα ὁλόκληρο ποτάμι πληροφοριῶν, ἰδεῶν, γνώσεων, μουσικῆς κ.λπ. μὲ σκοπὸ νὰ γεμίσει τὴ δεξαμενὴ τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Καὶ ὅμως τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πολὺ πενιχρό. Διότι, πόσο πολὺ ὡραία τὸ διατύπωσε ὁ Ἐκκλησιαστής τὸ μάτι δὲν  χορταίνει νὰ βλέπει καὶ τὸ ἀφτὶ  νὰ  ἀκούει. Οἱ  αἴσθησεις  γενικά τοῦ ἀνθρώπου   μοιάζουν μὲ τὸ μυθικὸ πιθάρι τῶν Δαναϊδῶν ποὺ δὲν γεμίζει ποτὲ γιατί ἦταν τρύπιο.

Ἡ  ἀνθρώπινη ὕπαρξη δὲν γεμίζει καὶ δὲ χορταίνει μὲ τὰ ξυλοκέρατα τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας, μὲ τὴν βιομηχανοποιημένη ζωὴ καὶ διασκέδαση, μὲ τὶς κονσερβοποιημένες ἰδεολογίες. Πολὺ περισσότερο ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ δὲν ἱκανοποιεῖται καὶ δὲν ξεδιψάει μὲ τὰ λασπόνερα τῆς ἁμαρτίας καὶ διαφθορᾶς ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι φτιαγμένη νὰ ἱκανοποιεῖται καὶ νὰ γεμίζει μὲ τὸ λόγο, τὴ χάρη καὶ τὴν παρουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ κύριος δήλωσε κατηγορηματικὰ   «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ  μόνο ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἐπὶ παντὶ ρήμματι  ἐκπορευόμενω  διὰ στόματος Θεοῦ» (Ματθ. δ’ 4).

ΠΗΓΗ