Κυριακή 31 Ἰουλίου 2016 (ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Ἀδελφοί, ὁ θεῖος Διδάσκαλος βρίσκεται στήν πόλη Καπερναούμ. Πλήθη ἀνθρώπων σπεύδουν νά ἀκούσουν τή θεία διδασκαλία Του καί νά θεραπευθοῦν ἀπό τίς ἀσθένειές τους. «Καί ἰδού προσέφερον αὐτῷ παραλυτικόν ἐπί κλίνης βεβλημένον». Πάνω σ᾿ ἕνα κρεβάτι τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο. Τόσο οἱ ἄνθρωποι πού τόν ἔφεραν, ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ παράλυτος εἶχαν βαθιά πίστη στό Θεό καί ἦταν ἀπολύτως πεπεισμένοι ὅτι ὁ Κύριος μποροῦσε νά τόν θεραπεύσει ἀπό τήν ἀσθένειά του. Ὁ Χριστός εἶδε τήν πίστη τους καί εἶπε στόν παραλυτικό: «Θάρσει, τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ἔχε θάρρος, παιδί μου, οἱ ἁμαρτίες σου, πού ἦταν ἡ αἰτία νά ἀρρωστήσεις, σοῦ συγχωροῦνται.

Τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου  σκανδάλισαν μερικούς γραμματεῖς πού ἦταν παρόντες καί εἶπαν ἀπό μέσα τους: Αὐτός ἐδῶ βλασφημεῖ τό Θεό. Κι ὁ θεῖος Διδάσκαλος ὡς καρδιογνώστης πού ἦταν διάβασε τή σκέψη τους καί τούς εἶπε: Γιατί σκέπτεσθε πονηρά καί κακοπροαίρετα πράγματα μέσα σας;

Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ παγγνωσία τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι ἐξαίρετο γνώρισμα τῆς Θεότητός Του καί μᾶς δίνεται σήμερα ἀφορμή νά τό ὑπογραμμίσουμε. Οἱ ἄνθρωποι βλέπουμε στό πρόσωπο, ὁ Θεός βλέπει στήν καρδιά. Οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουμε μερικά πράγματα ἀπ᾿ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει τά πάντα. Γνωρίζει τίς σκέψεις μας, τά διανοήματά μας, τά σχέδιά μας. Γνωρίζει τά αἰσθήματα πού ἀφήνουμε νά κυριαρχοῦν στήν ψυχή μας, τούς πόθους, τίς ἐπιθυμίες μας. Διακρίνει τήν εἰλικρινῆ ἀναζήτησή μας, τήν καλή διάθεση ἤ τήν ὑποκρισία μας, τούς καλούς ἤ τούς κακούς λογισμούς μας, τά ἐλατήρια τῶν καρδιῶν μας. Γνωρίζει ἄν τόν ἀγαποῦμε πολύ ἤ λίγο, ἄν τόν ἀγαποῦμε μέ τά χείλη μας ἤ τήν καρδιά μας. Βλέπει τήν πάλη πού γίνεται στό ἐσωτερικό μας καί ἀποδεικνύει ἄν θέλουμε νά μένουμε κοντά στόν Θεό ἤ ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του.

Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά γνωρίζουμε τί διεργασίες συντελοῦνται στό ἐσωτερικό τῆς ψυχῆς τῶν συνανθρώπων μας! Πολλές φορές προσποιοῦνται καί μᾶς ξεγελοῦν. Ἄλλα μᾶς λένε μέ τό στόμα τους καί ἄλλα ἔχουν μέσα στήν καρδιά τους. Ἐνῶ τοῦ Θεοῦ ὁ ὀφθαλμός εἶναι «παντέφορος». Βλέπει, ἐλέγχει τά πάντα. Κι ἐκεῖνα πού οἱ ἄνθρωποι δέν μποροῦν νά τά δοῦν. Καί τά βάθη τῶν καρδιῶν μας. Τά βλέπει καί τά καταγράφει, εἴτε πρός ἔπαινόν μας εἴτε πρός καταισχύνην μας. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θά κριθοῦμε καί γι᾿ αὐτά πού κανένα ἀνθρώπινο μάτι δέν τά εἶδε, καί γι᾿ αὐτά πού δέν ἔπεσαν στήν ἀντίληψη κανενός. Τά γνωρίζει ὁ Κύριος!

Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, πόσο πολύ πρέπει νά προσέχουμε τό ἐσωτερικό μας! Νά καθαρίζουμε τίς καρδιές μας ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος! Ὅ,τι συμβαίνει στό ἐσωτερικό μας, οἱ σκέψεις μας, τά αἰσθήματά μας, τά ἐλατήριά μας, ὅλα νά εἶναι ὅπως τά θέλει ὁ Θεός!...

Ἀλλά  ὁ Κύριος ἔδειξε τή θεότητά Του ὄχι μόνο ἀπό τό γεγονός ὅτι διάβασε τίς σκέψεις τῶν γραμματέων ἀλλά καί ἀπό τό καταπληκτικό θαῦμα πού εὐθύς ἀμέσως ἐπιτέλεσε. Εἶπε στούς γραμματεῖς: Τί νομίζετε ὅτι εἶναι εὐκολότερο νά πεῖ κανείς. Εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου ἤ νά πεῖ σήκω ὄρθιος καί περπάτα; Ἀλλά γιά νά μάθετε ὅτι «ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας», λέει στό παραλυτικό: «Ἐγερθείς ἆρόν σου τήν κλίνην καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου». Σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. Μετά τό παντοκρατορικό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου μας τό θαῦμα ἔγινε. Ὁ παράλυτος σηκώθηκε, σήκωσε καί τό κρεβάτι του καί πῆγε στό σπίτι του.

Ὅταν εἶδαν τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων τό μέγα θαῦμα πού συντελέστηκε, «ἐθαύμασαν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν».  Οἱ γραμματεῖς ἔμειναν μέ τόν φθόνο καί τήν κακία τους.

«Ἐθαύμασαν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν»! Αὐτό καλούμαστε νά κάνουμε κι ἐμεῖς. Ὁ παντοδύναμος Κύριος σέ κάθε ἐποχή καί στή δική μας ἔχει τήν ἐξουσία νά ἐπιτελεῖ θαύματα, νά θεραπεύει τίς ψυχές καί τά σώματα. Σέ πόσες ψυχές τό Πνεῦμα τό Ἅγιο πνέει καί σήμερα καί μεταβάλλει τούς ἁμαρτωλούς σέ ἁγίους, τούς ἀπίστους σέ πιστούς, τούς ἀνθρώπους πού ἦταν ξένοι πρός τό Θεό σέ παιδιά τοῦ Θεοῦ!

Γι᾿ αὐτά ὅλα ἐμεῖς οἱ πιστοί, πού εἴμαστε ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε καθῆκον νά δοξάζουμε τόν Κύριό μας. Νά δοξάζουμε τόν Κύριό μας  γι᾿ αὐτά πού γνωρίζουμε καί γι᾿ αὐτά πού δέν γνωρίζουμε, «ὑπέρ πάντων ὧν ἴσμεν καί ὧν οὐκ ἴσμεν, τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν εὐεργεσιῶν τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων». Νά τόν δοξάζουμε γιά τά θαύματα πού διά τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων του ἐπιτελεῖ∙ γιά τούς ἀνθρώπους πού μετανοημένοι καί κοινωνημένοι φεύγουν ἀπό τόν κόσμο αὐτό, γιά τούς νέους πού στήν ἐποχή μας ἔχουν καθαρή ζωή καί πιστεύουν σ᾿ Αὐτόν, γιά τούς χριστιανούς πού δίνουν τή μαρτυρία τους ἀκόμη καί σέ χῶρες πού πολεμεῖται ἡ πίστη, γιά τούς μάρτυρες πού καί σήμερα ἀναδεικνύονται. Δέν εἶναι ὅλα αὐτά καί ἄλλα παρόμοια ἔργα τοῦ Κυρίου μας θαυμαστά, γιά τά ὁποῖα ἀξίζει νά τοῦ ἀναπέμπουμε δοξολογίες καί αἴνους καί εὐχαριστίες; Ναί. Εἶναι καθῆκον, ἀδελφοί μου, νά παρακολουθοῦμε ὅσα θαυμαστά ἐργάζεται ὁ Κύριός μας καί σήμερα, καί νά τόν δοξάζουμε ἡμέρα καί νύχτα, μέ ὅλη μας τήν καρδιά.

ΠΗΓΗ