Κυριακή της Τυρινής

Η εκκλησία την Κυριακή αυτή, για να μας προετοιμάσει για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μας θυμίζει τον πρώτο θρήνο, το θρήνο του Αδάμ μετά την παρακοή και την έξωση του από τον παράδεισο. Μας καλεί, δηλαδή, σε συντριβή και μετάνοια. Την ίδια μέρα ο κόσμος μας καλεί σε ξεφάντωμα και εξαλλοσύνες. Ως χριστιανοί δεν θα έπρεπε όλοι να ακούσουν την φωνή της Εκκλησίας; Οι περισσότεροι δυστυχώς ακούνε την φωνή του κόσμου. Είναι λοιπόν ή δεν είναι αυτό υποκρισία; Άλλοι φαίνονται και άλλοι είναι. Φορώντας τα προσωπεία, τις μάσκες εξωτερικά, φανερώνουν την υποκρισία, που έχουν εσωτερικά.

Την Κυριακή της Τυρινής ετοιμαζόμαστε, για να εισέλθουμε στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είδατε ποτέ αθλητή, που πρόκειται να μπει στο στάδιο και να μετάσχει σε σπουδαίους αγώνες, κατά την προηγούμενη μέρα να ξεφαντώνει σε κοσμικά κέντρα και να ξενυχτάει στο μεθύσι και στον τρελό χορό; Ασφαλώς όχι. Ο αθλητής κατά τις προηγούμενες από τον αγώνα ημέρες ζει με συνεχείς ασκήσεις και προπονήσεις. Και αν ο αθλητής, που μπαίνει σε επίγειο στάδιο και στοχεύει σε υλικό στεφάνι, ασκείται και προπονείται και δεν εκτρέπεται σε καταχρήσεις και εξαλλοσύνες, πόσο μάλλον ο χριστιανός, που πρόκειται να μπει και να αγωνιστεί στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οι χριστιανοί ετοιμάζονται για το μεγάλο αγώνα της νηστεία. Η νηστεία είναι και εύκολο και δύσκολο πράγμα. Εύκολο, όταν κάνουμε την νηστεία της αρεσκείας μας.  Δύσκολο, όταν κάνουμε την αληθινή νηστεία. Ο Χριστός μιλώντας για την νηστεία, δεν εννοεί την εύκολη. Αποκλείει δε παντελώς την υποκριτική νηστεία. Η αληθινή νηστεία είναι αδελφωμένη με τις δύο άλλες αρετές, που αναφέρει ο Κύριος στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Τυρινής. Τρεις αδελφές μας παρουσιάζει: την συγγνώμη, την νηστεία, την ελεημοσύνη. Αν  σε κάποιον πεις: «διάλεξε ένα από τα τρία ή να πας να ζητήσεις συγγνώμη από τον γείτονά σου, με τον οποίον δεν μιλάς, ή να νηστεύεις την Μ. Τεσσαρακοστή από ορισμένα φαγητά, ή να αδειάσεις το πορτοφόλι σου  και να κάνεις μια γενναία ελεημοσύνη», ποιο από τα τρία θα κάνει; Μάλλον το δεύτερο, τη νηστεία ορισμένων φαγητών. Αλλά νηστεία χωρίς αγάπη και ελεημοσύνη, δεν είναι αληθινή. Είναι υποκριτική νηστεία. Άλλωστε η ελεημοσύνη είναι ένα είδος νηστείας. Αν η νηστεία είναι εκούσιος στέρησης μερικών τροφών, η ελεημοσύνη είναι εκούσιος στέρησης των χρημάτων  μας. Και η συγγνώμη είναι εκούσιος στέρησης της αντιπάθειας και του μίσους, της κακίας και της  έχθρας.   Πολλά έχουν λεχθεί για τον ιερό θεσμό της νηστείας. Δεν θα είμαστε υπερβολικοί, αν σημειώσουμε, ότι η νηστεία αποτελεί και λύση στο καυτό πρόβλημα της παγκόσμιας πείνας. Πείνα σημαίνει υποχρεωτική νηστεία, πιεστική νηστεία, που την  επιβάλλει η λαιμαργία και η πλεονεξία της λεγομένης καταναλωτικής κοινωνίας. Ξέρετε πόσες είναι οι ημέρες που οφείλουμε οι Ορθόδοξοι να νηστεύουμε; Είναι περίπου 200 το χρόνο. Αν, λοιπόν, όλοι οι Έλληνες νηστεύαμε 200 από τις 365 ημέρες του χρόνου, και τον εαυτό μας  θα ευεργετούσαμε και τους πεινασμένους θα χορταίναμε. Η νηστεία ωφελεί τους ίδιους τους νηστεύοντας και σωματικά. Η υγεία είναι καλύτερη  με την νηστεία. Με την ακατάσχετη κρεοφαγία αυξάνονται οι πιθανότητες ασθενειών. Η δική μας νηστεία ωφελεί και τους άλλους. Με τα χρήματα, που θα εξοικονομούσαμε από την μη κρεοφαγία  διακοσίων ημερών, θα μαζευόταν σημαντικό ποσό, που θα ανακούφιζε χιλιάδες πεινασμένους της Αφρικής και της Ασίας, και γιατί όχι, και της  πατρίδος μας. Φανταστείτε  τι εξοικονόμηση χρήματος θα γινόταν, αν την νηστεία των διακοσίων ετησίως ημερών την τηρούσαν όλοι οι κάτοικοι  του πλανήτη μας! Το σύνθημα του ιερού Χρυσοστόμου για την νηστεία ήταν: « Νηστεύσωμεν, ίνα ελεήσωμεν». Η νηστεία τελικά είναι μεταβολή βίου, αλλαγή τρόπου ζωής. Ας μην αλλάξει μόνο το περιεχόμενο της χύτρας. Ας αλλάξει και το περιεχόμενο της καρδιάς μας. Ας αλλάξουμε τρόπο ζωής, νοοτροπία. Ας αλλάξουμε την πνευματική μας τροφοδοσία. Η νηστεία είναι δείγμα μετανοίας. Αμήν.