Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου (Χαναναίας)

(Ματθ. 15: 21-28) 

Μητροπολίτου Αντινόης  Παντελεήμονος

Μία πονεµένη µητέρα παίρνει τον δρόµο της ξενιτιάς. Περνάει λαγκάδια και βουνά, βαδίζει σε µέρη άγνωστα, µέσα από µονοπάτια που παρα­φυλάγονταν από ληστές έτοιµους να επιτεθούν στον κάθε περαστικό. Δεν υπολογίζει κόπους, ούτε ο φόβος των κινδύνων την εµποδίζουν να φτάσει στο σκοπό του ταξιδιού της. Ένα πράγµα είχε στο νου της, πως θα συναντηθεί µε τον Ιησού. Ο πόνος της κόρης της ήταν και δικός της πόνος. Η πνευµατική αρρώστια που µάστιζε το µονάκριβο παιδί της, την οδηγούσε να υποστεί µία τόση µεγάλη ταλαιπωρία. Η αγάπη της µάνας ξεπερνά κάθε βάθος και ύψος, γιατί η αγάπη της µάνας δεν έχει όρια.  Η αρρώστια δεν ήταν σωµατική, αλλά ψυχική.
Η κόρη της Χαναναίας ταλαιπωρείτο απο δαιµόνιο που την βασάνιζε απερί­γραπτα. Η αγάπη της µητέρας έκανε να θεωρεί την θλίψη της κόρης της σαν δική της. Ζητούσε προσωπικά έλεος από τον Χριστό, «Ελέησον µε, Κύριε, υιέ Δαβίδ, η θυγάτηρ µου κακώς δαιµωνίζεται».

Η Χαναναία πλησίασε τον Χριστό µε πίστη. Δεν αποκαρδιώθηκε από τη φαινοµενική αδιαφορία, που έδειξε για λίγο ο Χριστός. Ήρθε, έπεσε µε ευλάβεια στα πόδια Του, παρακαλούσε και ξαναπαρακαλούσε: «Βοήθησέ µε, ελέησέ µε, γιατί η κόρη µου κακώς δαιµονίζεται». Μπροστά στη µητρική αγάπη κανένα εµπόδιο δε θα µπορούσε να σταθεί. Ο σκοπός της ήταν η θεραπεία του παιδιού και αυτό θα πραγµατοποιηθεί µόνον µε την επίµονη παράκληση και σταθερή πίστη στον Χριστό.

Η καρδιά του Χριστού πληµµυρίζει µε απέραντη συµπάθεια προς την ταλαίπωρη γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα βλέπει τη µεγάλη της πίστη. Φαίνεται άκαµπτος, κρατάει µία στάση που προξενεί το θαυµασµό στους µαθητές Του.

Εκείνη εξακολουθεί συνεχώς να φωνάζει και Αυτός να σιωπά. Οι µαθητές µεσιτεύουν και πάλι. Αυτός φαίνεται ανυποχώρητος. Είχε το σκοπό Του έπρεπε να φανερωθεί η βαθειά πίστη, η θεάρεστη επιµονή και η µεγάλη ταπείνωση της Χαναναίας. Και ποιά µάνα, σήµερα, αγαπητοί µου αδελφοί, δεν ήρθε στο σηµείο να πονέσει για το παιδί της; Πόσες φορές µανάδες δεν έχουν κλάψει βλέποντας τα σπλάχνα τους, να υποφέρουν από τον πόνο της ασθένειας ή από κάποια ατυχήµατα; Πόσες φορές η µάνα δεν ξηµερώθηκε δίπλα στο κρεβάτι του παι­διού της και µέσα στη µοναξιά της νύχτας µε δάκρυα στα µάτια παρακαλούσε το µόνο σύντροφο της δοκιµασίας της, τον Χριστό, να χαρίσει την υγεία στο παιδί της, που µε τόση λαχτάρα έφερε στον κόσµο; Πόσες φορές η ευλογ笵ένη µητέρα µας δεν πρόσπεσε στα γόνατά της και µε θερµές προσευχές δεν παρεκάλεσε τον Χριστό για τη δική µας φώτιση και καθοδήγηση;
Μάνα, και πάλι µάνα! Εσύ που πυρπολείσαι από τα πιό ευγενή αισθήµατα, την πιό άγια και ανεξάντλητη αγάπη για τα παιδιά σου. Από αυτή την αγάπη εµπνέεται και φροντίζει για την διατροφή των παιδιών, αλλά ταυτόχρονα φροντίζει παράλληλα και για την καλή ανατροφή τους. Η χριστιανή µάνα, δεν περιορίζεται µόνο στα σωµατικά και υλικά αγαθά. Το σχολείο, την µόρ¬φωση, τα φροντιστήρια, το καλό ντύσιµο, το υγιεινό φαγητό' είναι όλα απα¬ραίτητα και αναγκαία. Εκείνο όµως, που δεν πρέπει καµία µάνα να παραλείψει και να παραβλέψει είναι η χριστιανική διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Όταν µία µάνα αγωνίζεται να διαµορφώσει το παιδί της, ούτως ώστε όχι µόνο να είναι καλός χαρακτήρας, καλό παιδί, αλλά και να το αναδείξει έναν καλό Χριστιανό, τότε πετυχαίνει το σκοπό της. Μία τέτοια µόρφωση που θα είναι σύµφωνη µε το νόµο του Θεού, σύµφωνα µε τα διδάγµατα του Ευαγγελίου, κατορθώνεται µόνο, όταν η µάνα έχει βαθειά πίστη και υπακοή στο Χριστό. Εάν η µάνα δεν είναι καλή χριστιανή, τότε τι θα έχει να προσφέρει στα παιδιά της; Ποιό θα είναι το παράδειγµα που θα προβάλλει; Εάν εκείνη ζει µέσα στο σκοτάδι της αµαρτίας, της απι¬στίας, της ανηθικότητος, τότε µε ποιό φως θα φωτίσει τις αγνές ψυχές των παιδιών της;
Η Χαναναία ζήτησε έλεος όχι µόνον για το παιδί της, αλλά και γι' αυτή την ίδια. Για το παιδί της ζήτησε τη θεραπεία του. Όταν η µάνα αγωνίζεται µε σύνεση, µε µετάνοια να διορθώσει, όσο εξαρτάται από αυτήν, τα λάθη της οκογένειάς της, τότε υποµένει τα πάντα. Επιµένει και δεν αδιαφορεί. Όπως µε το µητρικό γάλα ανέθρεψε τα παιδιά, έτσι µε το γάλα της πίστης αναθρέφει πνευµατικά τα παιδιά της. Όσο το παιδί αναπτύσσεται, τόσο χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση και χειραγώγηση στη θρησκευτική ζωή. 
Η µάνα θα το µάθει να προσεύχεται, να µελετά την Αγία Γραφή και όλα τα κατάλληλα και ωφέλιµα για την ηλικία του βιβλία. Η µάνα θα το ενθαρρύνει να πηγαίνει στο Κατηχητικό, θα το προσέχει από τους πνευµατικούς κινδύνους, όσο το προσέχει και από τους σωµατικούς. Η µάνα θα εµπνεύσει το αίσθηµα του σεβασµού στους µεγαλυτέρους. Η µάνα επιβάλλεται µόνο µε το Χριστιανικό της παράδειγµα. Εάν η µάνα δε ζει η ίδια τα χριστιανικά ιδανικά, καταλαβαίνει κανείς πόσο καταστροφικός είναι ο ρόλος µιας αδιάφορης µάνας για τα παιδιά της.
Η µητέρα που διαπνέεται από αληθινή χριστιανική αγάπη, έχει ελπίδα, ότι µε τη βοήθεια του Θεού θα µορφωθούν και θα αναδειχθούν τα παιδιά της στελέχη πολύτιµα της Εκκλησίας. Τέτοιες µάνες ανέδειξαν τους µάρτυρας της Εκκλησίας, τέτοιες µάνες, µόρφωσαν τους Πατέρας της Ορθοδοξίας και τέτοιες µάνες στόλισαν τα µοναστήρια µε τους Οσίους.
 
Η µάνα, µόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει το φως, τη θεραπεία και τη σωτη¬ρία της οικογένειάς της. Ας µιµηθούµε λοιπόν όλοι τη Χαναναία, διότι η µεγάλη πίστη της έσωσε το παιδί της. Το ίδιο µπορεί να συµβεί και σε µας. Γι’ αυτό, ας παρακαλούµε τον Χριστό να µας ενδυναµώνει την πίστη µας για να βρούµε τη σωτηρία µας.