ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ματθ. ιε΄, 21-28 (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ) εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ματθ. ιε΄, 21-28 (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ) εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου

Ευρισκόμενος ο Κύριός μας στα μέρη Τύρου και Σιδώνος, έγινε αποδέκτης της προσευχητικής κραυγής και ικεσίας μιας πονεμένης μητέρας, η οποία έβλεπε το παιδί της να υποφέρει, έχοντας καταληφθεί από δαιμονικές δυνάμεις. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος διηγείται ότι οι Μαθητές προσπάθησαν να απομακρύνουν τη γυναίκα, θέλοντας, ίσως, να προστατέψουν τον Διδάσκαλό τους από την ενοχλητική παρουσία της. Εκείνος, όμως, τους επετίμησε και, αφού δοκίμασε την πίστη της Χαναναίας, επιδεικνύοντας, κατ’ αρχήν, αδιαφορία, την επιβράβευσε θεραπεύοντας το παιδί της.

            Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μας δίνει την ευκαιρία να αναλύσουμε, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσευχόμαστε, ούτως ώστε ο Κύριος να εισακούει των προσευχών μας και πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την καθυστέρηση της ανταπόκρισης ή και την μη ανταπόκριση Εκείνου προς τα αιτήματά μας. Οδηγός μας στην προσέγγιση αυτή θα είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος, με Θεόπνευστο τρόπο, ερμήνευσε την Ευαγγελική διήγηση στην οποία αναφερόμαστε.

            Ο Ιερός της Εκκλησίας Πατήρ σημειώνει ότι η προσευχή μας, για να γίνει αποδεκτή από τον Θεό, πρέπει να διακρίνεται από κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα. Σημειώνει χαρακτηριστικά: Μέγα όπλον εστίν, εάν μετά εκτενείας γίνεται, εάν χωρίς κενοδοξίας, εάν μετά ψυχής ειλικρινούς…αύτη φάρμακον εστί σωτήριον και κωλυτικόν των αμαρτημάτων και ιατρείον των πλημμελημάτων… Δηλαδή, η προσευχή μας πρέπει να έχει συνέχεια, να μη διακρίνεται από κενοδοξία και να προέρχεται από ψυχή που κατακλύζεται από ειλικρινή αγάπη προς τον Θεό. Αυτού του είδους η προσευχή είναι φάρμακο σωτήριο για τον άνθρωπο, εμποδίζει την ροπή της ψυχής προς την αμαρτία και καθίσταται θεραπευτήριο των πτώσεων και των πλημμελημάτων μας. Σε άλλο σημείο, μάλιστα, ο Άγιος Ιωάννης συμπληρώνει: Ούτοι ακούονται ευχόμενοι, οι ταπεινοί τη καρδία και συντετριμμένοι. Πανταχού όχημα ευχής η ταπεινοφροσύνη Δηλαδή η προσευχή μας πρέπει να είναι καρπός ταπεινοφροσύνης και συντριβής καρδίας, για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα ενώπιον του Θεού.

            Στη συνέχεια ο Ιερός Πατήρ, ερμηνεύοντας την σημερινή περικοπή, επισημαίνει τους λόγους εξαιτίας των οποίων η προσευχή δεν γίνεται αποδεκτή από τον Θεό: όταν τοις αμαρτήμασιν επιμένοντες ευχόμεθα. Και όταν κατ’ εχθρών αιτώμεν… Η εμμονή μας δηλαδή στην αμαρτία καθιστά την προσευχή μας μη ευάρεστη στον Θεό, καθώς, επίσης και η δέηση που αποσκοπεί στο κακό εκείνων που μάς έβλαψαν και μάς εχθρεύονται. Η προσευχή δε μπορεί να γίνεται για κακό σκοπό, αλλά μόνο για την επίτευξη του αγαθού. Και συμπληρώνει: Πολλαί αι αιτίαι του αποτυγχάνειν: ή ασύμφορα αιτούσιν, ή ανάξιοι, ή κατά των λελυπηκότων εύχονται ή αμετανόητα αμαρτάνοντες αιτούσιν έλεον, όπερ εστίν αδύνατον λαβείν Οι αιτίες της αποτυχίας της προσευχής μας είναι πολλές: όταν ζητούμε πράγματα που θα προκαλέσουν βλάβη στην ψυχή μας και δε συμφέρουν στον πνευματικό μας αγώνα, όταν είμαστε ανάξιοι να σταθούμε ενώπιον του Θεού, καθότι η ζωή μας δεν συμβαδίζει με το θέλημά Του, όταν καταφερόμαστε εναντίον εκείνων που μάς λύπησαν, όταν δε βιώνουμε την μετάνοια, έχοντας επίγνωση των αμαρτιών μας. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατο να λάβουμε από τον Θεό αυτό που ζητούμε στις προσευχές μας.

            Παρόλα αυτά, εμείς οι άνθρωποι συχνά απογοητευόμαστε όταν διαπιστώνουμε ότι ο Χριστός δεν ανταποκρίνεται στις προσευχές μας. Φθάνουμε, μάλιστα, σε σημείο να καταφερόμαστε εναντίον Του, θεωρώντας ότι μάς αγνοεί και δε μάς αγαπά. Αλλά δεν πρέπει να αδημονούμε ή να απογοητευόμαστε. Αντιθέτως, οφείλουμε να επανερχόμαστε στα αιτήματά μας ασκούμενοι στην υπομονή. Επ’ αυτού δε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί: Μένωμεν παρακαλούντες, δεόμενοι και μηδέποτε αποστώμεν καν λάβωμεν καν μη λάβωμεν. Ει γαρ του δούναι κύριος και του πότε δούνε κύριος εστί και τον καιρόν ακριβώς οίδεν αυτός.Να επιμένουμε, δηλ. στην προσευχή, παρακαλούντες και να μην απομακρυνόμαστε, είτε ικανοποιούνται, είτε όχι τα αιτήματά μας. Γιατί ο Χριστός, επειδή είναι κύριος της προσφοράς και του ελέους γνωρίζει ακριβώς και τον καιρό της προσφοράς. Σε εμάς εναπόκειται να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημά Του. ΑΜΗΝ!