Κυριακή 22α Μαῒου 2022

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος.

(Ἰω. 4, 5 – 42).

«ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον» (Ἰω. 4, 34)

Πεινασμένος καί διψασμένος σήμερα ὁ Κύριός μας, μέσα στό καταμεσήμερο, κάθεται στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Πεινάει γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν Του καί διψάει γιά τό ξαναζωντάνεμα τοῦ ἀπονεκρωμένου ἀνθρώπου.

Οἱ μαθητές Του νομίζουν ὅτι πεινάει γιά ὑλικό φαγητό καί ἀποροῦν γιά τό γεγονός ὅτι ἠθελημένα ἀπέχει ἀπ’ αὐτό. Δέν καταλαβαίνουν πώς ὁ Κύριος ἀπολαμβάνει μία εὐλογημένη πλησμονή ἀπό τό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα. Χαίρεται, διότι χόρτασε ἀπό τήν πίστη τῶν Σαμαρειτῶν. Ἔφαγε τήν τροφή τῆς ἀγάπης καί τῆς σχέσης μέ ἀνθρώπους καλοπροαίρετους καί θετικούς. Γι’ αὐτό λέγει στούς μαθητές Του: «ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον».

Τό φαγητό εἶναι ἀπόλαυση καί ζωή. Εἶναι χαρά καί ἐπικοινωνία. Εἶναι τέχνη καί δημιουργία. Ὁ Χριστός ἔρχεται νά θρέψει τόν κόσμο μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, ἀλλά καί νά τραφεῖ ὁ ἴδιος ἀπό τήν ἀποδοχή καί τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Τό θέλημα τοῦ Πατέρα Του, πού Τόν ἔστειλε στήν κτίση, εἶναι ἡ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ὁλοκλήρωση αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση τῶν πιστῶν. Ὁ Κύριος αἰσθάνεται χορτάτος ὄχι μόνο ἐπειδή φόρεσε τήν ἀνθρώπινη φύση καί πραγματοποίησε τό θέλημα τοῦ Πατέρα Του, ἀλλά αἰσθάνεται χορτάτος κάθε φορά πού διαπιστώνει ὅτι κάποιος ἄνθρωπος ἀποδέχεται τήν ἐνανθρώπησή Του. 

Τόν πιστεύει, Τόν ἐμπιστεύεται, Τόν ἀκολουθεῖ, ἑνώνεται μαζί Του καί σώζεται.

Ὁ Χριστός δέν ἦλθε στήν πραγματικότητά μας γιά νά χορτάσει ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά. Δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό κανένα ἀγαθό, διότι εἶναι τέλειος Θεός καί ὡς ἀπόλυτα ἀγαθός εἶναι ἀνενδεής. Ἔρχεται γιά νά χορτάσει ἀπό ἀγάπη. Δίνει ἀγάπη καί περιμένει νά λάβει ἀγάπη. Αὐτή εἶναι ἡ πλήρης τροφή γιά τόν Χριστό. Γιά τόν λόγο αὐτό μᾶς ἄφησε τό μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἕνωσης μαζί Του μέ τή μορφή τῆς τροφῆς. Γιά νά καταλάβουμε πώς ,ὅσο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ τροφή γιά τό σῶμα μας, τόσο καί περισσότερο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ τροφή τῆς Θείας Εὐχαριστίας γιά τή σωτηρία μας. Νά καταλάβουμε ἐπίσης πώς κάθε φορά πού μετέχουμε στή Θεία Κοινωνία δέν τρεφόμαστε μόνον ἐμεῖς, ἀλλά μέ τήν ἀγάπη μας τρέφουμε καί τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος πεινάει καί λαχταράει γι’ αὐτήν τήν ἕνωση μαζί μας.

Ἡ πείνα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μεγάλο μυστήριο τῆς λύτρωσής μας. Ἡ δική Του πείνα χορταίνει τίς πεινασμένες γιά καταξίωση καί πλησμονή ὑπάρξεις μας.

Οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς μας δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά χορτάσουμε τόν Κύριο, διότι προσπαθοῦμε νά χορτάσουμε τά δικά μας πάθη καί τίς δικές μας μικρότητες. Ὅσο ὅμως δέν στρεφόμαστε σ’ Ἐκεῖνον, μένουμε ἀληθινά πεινασμένοι, ἄδειοι καί ἀνικανοποίητοι. Ἀλλά καί τόν Χριστό Τόν ἐγκαταλείπουμε σέ μία πείνα πού ὑποφέρει γιά τό χατίρι μας.

Ἄν θέλουμε νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἀληθινή λιμοκτονία πού μᾶς ἀπειλεῖ, δέν χρειάζεται νά γεμίσουμε τίς ἀποθῆκες καί τά ψυγεῖα μας ἀπό ὑλικές τροφές. Ἀρκεῖ νά τραφοῦμε ἀπό τόν Χριστό, ἀπό τήν παρουσία Του καί τήν ἕνωσή μας μαζί Του. Ἀρκεῖ νά Τόν ταῒσουμε μέ τήν ἀγάπη μας καί μέ τήν ἀγάπη πρός τούς διπλανούς μας. Ὁ Χριστός δέν περιμένει ἀπό ἐμᾶς οὔτε τάματα οὔτε ὑλικά δῶρα. Τό μόνο γιά τό ὁποῖο λαχταράει εἶναι νά Τόν ἀγαπᾶμε καί νά δείχνουμε αὐτή τήν ἀγάπη μας μέ τήν προσευχή, μέ τήν ἀρετή, μέ τή συμμετοχή μας στά μυστήρια καί, κυρίως, μέ τή βοήθεια καί τίς παροχές μας στούς ἀναγκεμένους ἀδελφούς μας. Αὐτό ἔκανε σήμερα ἡ Σαμαρείτιδα. Τόν ἀποδέχτηκε καί Τόν ἀγάπησε. Αὐτό εἶναι πού χόρτασε σήμερα τόν Ἰησοῦ.

Αὐτό ἄς κάνουμε κι ἐμεῖς. Ἐάν δίνουμε στόν Κύριο τό πολύτιμο δῶρο τῆς ἀγάπης μας, Ἐκεῖνος μέν θά χορταίνει καί θά χαίρεται, διότι θά δικαιώνεται στό σχέδιο τῆς σωτηρίας πού ἐκπόνησε γιά μᾶς, ἐμεῖς ἀπό τήν ἄλλη θά ἀπολαμβάνουμε τή λύτρωσή μας καί τή δόξα τοῦ Παραδείσου ἀπό τούτη τή ζωή καί γιά πάντα. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ